آیه اولی الامر از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←مقدمه) |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
[[رشید رضا]] در این باره نوشته است: «همانا این آیه و قبل از آن در برابر گفته کسانی وارد شده که بخشی از [[کتاب خدا]] نصیب آنها شده و [[خداوند]] در این آیه به [[فرمانبرداری]] از خود که همان عمل کردن به کتاب [[شریف]] ([[قرآن]]) باشد دستور می‌دهد و همچنین فرمان داده تا [[فرمانبردار]] [[رسول خدا]]{{صل}} که تفسیرگر آیات نازل بر وی است باشید و عبارت {{متن قرآن|وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}} به جهت تأکید، تکرار شده است.... و اما درباره «[[اولی الامر]]» میان [[مفسران]] [[اختلاف]] نظر وجود دارد؛ پاره‌ای گفته‌اند مقصود [[پادشاهان]] و حاکمانند لیکن به شرط آنکه به کار حرامی دستور ندهند ولی [[آیه کریمه]] مطلق و بی‌هیچ قید و شرطی آمده است <ref>نک: [[رشید رضا]]، [[المنار]]، ج۵، ص۱۸۰.</ref>.<ref>عظیمی فر، علیرضا، قرآن و عصمت اهل بیت {{عم}}، ص442 و 443.</ref>. | [[رشید رضا]] در این باره نوشته است: «همانا این آیه و قبل از آن در برابر گفته کسانی وارد شده که بخشی از [[کتاب خدا]] نصیب آنها شده و [[خداوند]] در این آیه به [[فرمانبرداری]] از خود که همان عمل کردن به کتاب [[شریف]] ([[قرآن]]) باشد دستور می‌دهد و همچنین فرمان داده تا [[فرمانبردار]] [[رسول خدا]]{{صل}} که تفسیرگر آیات نازل بر وی است باشید و عبارت {{متن قرآن|وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}} به جهت تأکید، تکرار شده است.... و اما درباره «[[اولی الامر]]» میان [[مفسران]] [[اختلاف]] نظر وجود دارد؛ پاره‌ای گفته‌اند مقصود [[پادشاهان]] و حاکمانند لیکن به شرط آنکه به کار حرامی دستور ندهند ولی [[آیه کریمه]] مطلق و بی‌هیچ قید و شرطی آمده است <ref>نک: [[رشید رضا]]، [[المنار]]، ج۵، ص۱۸۰.</ref>.<ref>عظیمی فر، علیرضا، قرآن و عصمت اهل بیت {{عم}}، ص442 و 443.</ref>. | ||
== [[شأن نزول آیه]] == | |||
بیشتر [[شأن]] نزول‌هایی که در [[تفاسیر اهل سنت]] درباره [[آیات]] نقل شده، افزون بر [[تعارض]] با یکدیگر با محتوای [[آیه]] نیز در تعارض است. در منابع [[امامیه]] شأن خاصی درباره آیه مورد بحث نیامده است و آیه مطلق است؛ ولی برخی [[منابع اهل سنت]]:گفته‌اند: آیه درباره «[[عبدالله بن حذافة]] بن قيس» نازل شده است که [[رسول خدا]] او را به عنوان [[فرمانده]] یک گروه نظامی اعزام کرده بود. | |||
قصه اعزام «[[عبدالله بن حذافه]]» اینچنین است: «رسول خدا{{صل}} عبدالله را فرمانده سپاهی کرد. او پس از خروج از [[شهر]] به آنان دستور داد هیزم جمع کنند و آتشی برافروزند پس از برافروختن [[آتش]] به آنان دستور داد که همگی وارد آتش شوند و به آنان گفت مگر نه این است که رسول خدا به شما دستور داده است که از من [[اطاعت]] کنید و همچنین فرموده است که هر کس از فرمانده [[منصوب]] من اطاعت کند از من اطاعت کرده است. آنان از عبدالله[[ اطاعت]] نکردند و به او گفتند: ما به [[خدا]] و رسول خدا[[ ایمان]] آورده ایم که از آتش [[نجات]] پیدا کنیم و برگشتند. رسول خدا [[رفتار]] [[سپاه]] را [[تأیید]] کرد و | |||
فرمود: دستور هیچ مخلوقی را که در بردارنده [[معصیت]] خداست نباید اطاعت کرد». <ref>تفسیر طبری، ج5، ص261 و 262.</ref>. | |||
اکنون این [[پرسش]] مطرح است که به چه دلیل شأن نزولی را برای آیه نقل کرده‌اند که حتى شامل مورد خودش نمی‌شود؛ زیرا آیه دستور می‌دهد که از «[[اولی الامر]]» اطاعت کنید ولی سپاه با فرمانده [[مخالفت]] می‌‌کند و رسول خدا نیز مخالفت سپاه را تأیید می‌‌کند؟! <ref>ساعدی، محمد، امامت و ولایت در تفسیر المنار، ص166 و 167.</ref>. | |||
== معناشناسی [[اولی الامر]] == | == معناشناسی [[اولی الامر]] == | ||