|
|
خط ۱۰: |
خط ۱۰: |
|
| |
|
| مفسران اهل سنت، اشکالات متعددی بر دیدگاه [[شیعه]] گرفته و در مقابل [[علمی]] شیعه نیز به آنها پاسخ گفتهاند که در این مدخل آنها را بررسی مینماییم. | | مفسران اهل سنت، اشکالات متعددی بر دیدگاه [[شیعه]] گرفته و در مقابل [[علمی]] شیعه نیز به آنها پاسخ گفتهاند که در این مدخل آنها را بررسی مینماییم. |
|
| |
| == مقدمه ==
| |
| عموم [[مفسران اهل سنت]] با [[اعتقاد]] و [[اعتماد]] به نقش [[سیاق]] و [[پیوستگی]] محتوایی میان [[آیات]] قبل و بعد از [[آیه اطاعت]] بر این باورند که [[خدای متعال]] بعد از آنکه در آیات پیشین [[والیان]] و [[حاکمان]] را به انجام [[ادای امانت]] و [[برقراری عدالت]] در [[داوری]] و [[قضاوت]] سفارش و دستور دادهاند، در [[آیه]] مورد بحث [[مردم]] را به [[اطاعت]] و [[فرمان برداری]] از خویش و رسولش [[فرمان]] میدهد و میفرماید {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}}<ref>«بر شما واجب است تا اوامر و نواهی الهی و همچنین آنچه را پیامبر از احکام به شما امر و نهی کرده است اطاعت نمایید» سوره نساء، آیه 59.</ref> در بیان همین فراز [[آیه شریفه]] برخی از مفسران اهل سنت احتمال دادهاند که مقصود از اطاعت خدای متعال،[[ اطاعت]] او در [[واجبات]] و [[اطاعت از رسول خدا]] در [[مستحبات]] است از این رو گفتهاند: جمله {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}}<ref>«بر شما واجب است تا اوامر و نواهی الهی و همچنین آنچه را پیامبر از احکام به شما امر و نهی کرده است اطاعت نمایید» سوره نساء، آیه 59.</ref>، دلیلی [[قوی]] بر اعتبار و [[حجیت]] [[کتاب و سنت]] است. <ref>[[تفسیر القرآن]] [[العظیم]]، ج2، ص301؛ [[سیوطی]]، [[الدر المنثور]]، ج2، ص179.</ref>.
| |
|
| |
| [[رشید رضا]] در این باره نوشته است: «همانا این آیه و قبل از آن در برابر گفته کسانی وارد شده که بخشی از [[کتاب خدا]] نصیب آنها شده و [[خداوند]] در این آیه به [[فرمانبرداری]] از خود که همان عمل کردن به کتاب [[شریف]] ([[قرآن]]) باشد دستور میدهد و همچنین فرمان داده تا [[فرمانبردار]] [[رسول خدا]]{{صل}} که تفسیرگر آیات نازل بر وی است باشید و عبارت {{متن قرآن|وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ}} به جهت تأکید، تکرار شده است.... و اما درباره «[[اولی الامر]]» میان [[مفسران]] [[اختلاف]] نظر وجود دارد؛ پارهای گفتهاند مقصود [[پادشاهان]] و حاکمانند لیکن به شرط آنکه به کار حرامی دستور ندهند ولی [[آیه کریمه]] مطلق و بیهیچ قید و شرطی آمده است <ref>نک: [[رشید رضا]]، [[المنار]]، ج۵، ص۱۸۰.</ref>.<ref>عظیمی فر، علیرضا، قرآن و عصمت اهل بیت {{عم}}، ص442 و 443.</ref>.
| |
|
| |
|
| == [[شأن نزول آیه]] == | | == [[شأن نزول آیه]] == |