آیه اولی الامر در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
←انحصار معنای اولی الامر به معصومان
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
{{متن حدیث|إِيَّانَا عَنَى خَاصَّةً أَمَرَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ بِطَاعَتِنَا}}؛ | {{متن حدیث|إِيَّانَا عَنَى خَاصَّةً أَمَرَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ بِطَاعَتِنَا}}؛ | ||
«[[خداوند]] تنها ما را [[اراده]] کرده و به تمام [[مؤمنان]] تا [[روز قیامت]] به [[اطاعت]] ما دستور داده است»<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۷۶، ح۱؛ تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۰۳، ح۱۵۴ و ص۴۰۸، ح۱۶۹؛ طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۷۰. و به همین مضمون از امام علی{{ع}} ر.ک: ثقفی (م. ۲۸۳ق)، الغارات، ج۱، ص۱۹۶.</ref>. | «[[خداوند]] تنها ما را [[اراده]] کرده و به تمام [[مؤمنان]] تا [[روز قیامت]] به [[اطاعت]] ما دستور داده است»<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۷۶، ح۱؛ تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۰۳، ح۱۵۴ و ص۴۰۸، ح۱۶۹؛ طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۷۰. و به همین مضمون از امام علی{{ع}} ر.ک: ثقفی (م. ۲۸۳ق)، الغارات، ج۱، ص۱۹۶.</ref>. | ||
در مصادر [[شیعی]] هیچ روایتی با این معنا از اولی الامر، معارض نیست. اولی الامر در روایاتی متعدد از [[رسول خدا]]{{صل}} و [[ائمه طاهرین]]{{عم}} گاهی با نام و گاهی به [[طور]] کلی با اوصاف معرفی و تنها بر [[امامان معصوم]] تطبیق شده‌اند. | در مصادر [[شیعی]] هیچ روایتی با این معنا از اولی الامر، معارض نیست. اولی الامر در روایاتی متعدد از [[رسول خدا]]{{صل}} و [[ائمه طاهرین]]{{عم}} گاهی با نام و گاهی به [[طور]] کلی با اوصاف معرفی و تنها بر [[امامان معصوم]] تطبیق شده‌اند. | ||
فرمود: آنان [[جانشینان]] من و [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] پس از من هستند؛ نخستین آنان [[علی بن أبی طالب]] سپس حسن، حسین، [[علی بن حسین]]، [[محمد بن علی]] است که در [[تورات]] به نام [[باقر]] معروف است، تو ای جابر، وی را خواهی دید و چون او را [[ملاقات]] کردی، [[سلام]] من را به وی برسان؛ سپس صادق -[[جعفر بن محمد]] - سپس [[موسی بن جعفر]]، [[علی بن موسی]]، محمد بن علی، [[علی بن محمد]]، [[حسن بن علی]] است، سپس آن کسی است که به نام محمد نامبردار است و کنیه‌اش [[حجت خدا در زمین]] و [[بقیة الله]] در بین [[بندگان]] او است. وی فرزند حسن بن علی بن محمد است، خداوند بلند مرتبه خاوران و باختران را به دست او می‌گشاید...<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۵۳، ح۳؛ طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص۳۷۵.</ref>. | [[شیخ صدوق]] با سند خود از [[جابر بن عبدالله انصاری]] چنین می‌آورد: | ||
از این نمونه [[احادیث]] | |||
«چون [[خداوند]] [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ...}} را بر پیامبرش محمد{{صل}} نازل کرد، عرض کردم: ای [[رسول خدا]]، [[خدا]] و رسولش را شناختیم، اولی الامری که خداوند اطاعتشان را با [[اطاعت]] خود مقرون کرده، چه کسانی‌اند؟ | |||
فرمود: آنان [[جانشینان]] من و [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] پس از من هستند؛ نخستین آنان [[علی بن أبی طالب]] سپس حسن، حسین، [[علی بن حسین]]، [[محمد بن علی]] است که در [[تورات]] به نام [[باقر]] معروف است، تو ای جابر، وی را خواهی دید و چون او را [[ملاقات]] کردی، [[سلام]] من را به وی برسان؛ سپس صادق -[[جعفر بن محمد]] - سپس [[موسی بن جعفر]]، [[علی بن موسی]]، محمد بن علی، [[علی بن محمد]]، [[حسن بن علی]] است، سپس آن کسی است که به نام محمد نامبردار است و کنیه‌اش [[حجت خدا در زمین]] و [[بقیة الله]] در بین [[بندگان]] او است. وی فرزند حسن بن علی بن محمد است، خداوند بلند مرتبه خاوران و باختران را به دست او می‌گشاید...<ref>{{متن حدیث|فَقَالَ: لَمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ{{صل}} {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ...}} قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَرَفْنَا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَمَنْ أُولُو الْأَمْرِ الَّذِينَ قَرَنَ اللَّهُ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِكَ فَقَالَ{{ع}}: هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا...}}، صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۵۳، ح۳؛ طبرسی، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص۳۷۵.</ref>. | |||
از این نمونه [[احادیث]] فراوانند؛ از جمله [[حدیثی]] از [[امام رضا]]{{ع}} که در آن در پاسخ به [[پرسش]] روای از [[اولی الامر]]، تک‌تک آنان را نام می‌برند<ref>تفسیر العیاشی، ج۱، ص۴۱۰، ح۱۷۲ و ص۴۱۱، ح۱۷۵.</ref>. | |||
از جمله احادیثی که اولی الامر را با اوصاف معرفی کرده، نگاشته امام رضا{{ع}} برای [[مأمون]] است که در آن درباره [[تفسیر]] اولی الامر آمده است: | از جمله احادیثی که اولی الامر را با اوصاف معرفی کرده، نگاشته امام رضا{{ع}} برای [[مأمون]] است که در آن درباره [[تفسیر]] اولی الامر آمده است: | ||
{{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِ عَلِيٍّ{{ع}} وَ فَاطِمَةَ{{س}}، إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ}}؛ | {{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِ عَلِيٍّ{{ع}} وَ فَاطِمَةَ{{س}}، إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ}}؛ | ||