سبک زندگی امام سجاد: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[اخلاص]] امام{{ع}}‌: امام{{ع}} در تمام [[نیکوکاری‌ها]] و کمک‌هایی که به [[فقرا]] می‌کرد جز [[خدا]] و [[آخرت]] چیز دیگری را نمی‌جست و [[صدقات]] و بخشش‌های او [[آلوده]] به هیچ غرض [[دنیوی]] نبود. [[زهری]] که از [[اصحاب امام سجاد]]{{ع}} است می‌گوید: در شبی سرد آن حضرت را دیدم که کیسه آردی را بر دوش خود حمل می‌نماید، پیش رفتم و گفتم: ای [[پسر رسول خدا]] این چیست؟ امام پاسخ دادند: «قصد [[سفر]] دارم و [[توشه]] آن را به جای امنی حمل می‌نمایم» زهری گفت: [[غلام]] من آن را به جای شما حمل می‌کند، امام{{ع}} [[امتناع]] فرمودند، زهری التماس کرد تا خود به جای امام آن کیسه را حمل کند ولی امام{{ع}} با [[اصرار]] بر تصمیم خود فرمودند: «کسی جز من نمی‌تواند آنچه باعث [[نجات]] من در این سفر بوده و رسیدن مرا به مقصد [[نیکو]] می‌گرداند حمل کند، تو را به خدا [[سوگند]] می‌دهم که به راه خود بروی». زهری بازگشت، پس از چند [[روز]] امام{{ع}} را دید در حالی‌که او [[گمان]] داشت که امام به سفر رفته است، عرض کرد: ای پسر [[پیامبر]] اثری از آن سفری که فرمودید نمی‌بینم، و [[امام]] در پاسخ او فرمودند: «ای [[زهری]] آن [[سفر]] چنان‌که تو پنداشتی نیست بلکه این [[مرگ]] است که خود را برای آن مهیا می‌کنم، همانا [[آمادگی برای مرگ]] [[خودداری از حرام]] و سخاوتمندی در [[خیرات]] است»<ref>علل الشرایع، ج۱، ص۲۷ و به نقل از آن در بحار، ج۴۶، ص۶۵- ۶۶.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۶ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۶، ص ۳۵.</ref>.

از دیگر [[صفات امام]] [[زین العابدین علی بن الحسین]]{{ع}} [[عزت نفس]] ایشان بود که این صفت را از پدر بزرگوارش [[امام حسین]]{{ع}} به [[ارث]] برده بود که خطاب به [[قدرتمندان]] و گردنکشان [[زمان]] خود می‌فرمود: به [[خدا]] قسم همچون دونان دست [[بیعت]] به سوی شما دراز نمی‌کنم و چون [[بردگان]] در [[اطاعت]] شما درنمی‌آیم<ref>وقعة الطف، ص۲۰۹.</ref>.

این صفت ممتاز در [[شخصیت امام]] [[زین العابدین]] این‌گونه در کلامش جلوه‌گر شده است: [[دوست]] نمی‌دارم به قیمت [[خواری]] خود صاحب شتران سرخ‌موی شوم<ref>کافی، ج۲، ص۱۰۹ و ۱۱۱؛ خصال، ج۱، ص۲۳ و از کافی در بحار الانوار، ج۷۱، ص۴۰۶ نقل شده که مؤلف بحار یک صفحه درباره آن توضیح داده است.</ref>.