پرش به محتوا

سیره عبادی امام سجاد: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام سجاد | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==عبادت در زندگی امام سجاد{{ع}}‌== همه معاصران امام سجاد{{ع}} بر این نکته اتفاق‌نظر دارند که او عابدترین‌ مردم بوده و بیشترین فرمانبرداری خدا از آن حض...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱۴۲: خط ۱۴۲:
طاووس با نهایت [[خضوع]] و [[احترام]] عرض کرد: ای [[پسر رسول خدا]] من طاووس هستم، شما که پدرت [[حسین بن علی]]{{عم}} و مادرت [[فاطمه زهرا]]{{س}} و جدّت [[رسول خدا]]{{صل}} است این‌گونه [[جزع]] و فزع می‌کنی، بر ما [[گنهکاران]] [[جنایت‌پیشه]] لازم می‌آید که همین کار را انجام دهیم.
طاووس با نهایت [[خضوع]] و [[احترام]] عرض کرد: ای [[پسر رسول خدا]] من طاووس هستم، شما که پدرت [[حسین بن علی]]{{عم}} و مادرت [[فاطمه زهرا]]{{س}} و جدّت [[رسول خدا]]{{صل}} است این‌گونه [[جزع]] و فزع می‌کنی، بر ما [[گنهکاران]] [[جنایت‌پیشه]] لازم می‌آید که همین کار را انجام دهیم.
[[امام]]{{ع}} در پاسخ او فرمودند: «هیهات هیهات ای طاووس، [[حدیث]] پدر و مادر و جدّم را واگذار که [[خداوند]] [[بهشت]] را برای کسی [[آفریده]] که اطاعتش کند، اگرچه غلامی [[حبشی]] باشد و [[دوزخ]] را برای [[گناهکاران]] آفریده اگرچه آن [[گناهکار]] [[سید]] [[قریشی]] باشد، آیا [[کلام خدا]] را نشنیده‌ای که می‌فرماید {{متن قرآن|فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ}}<ref>«پس چون در صور دمند (دیگر) در آن روز میان آنان نه پیوندی است و نه از یکدیگر پرس و جو می‌کنند» سوره مؤمنون، آیه ۱۰۱.</ref> به [[خدا]] که فردای [[قیامت]] از چیزی جز [[اعمال]] [[نیکی]] که پیش فرستاده‌ای [[سود]] نخواهی جست»<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۱۶۳، ۱۶۴؛ بحار الأنوار، ج۴۶، ص۸۱.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۶ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۶، ص ۱۷۳.</ref>.
[[امام]]{{ع}} در پاسخ او فرمودند: «هیهات هیهات ای طاووس، [[حدیث]] پدر و مادر و جدّم را واگذار که [[خداوند]] [[بهشت]] را برای کسی [[آفریده]] که اطاعتش کند، اگرچه غلامی [[حبشی]] باشد و [[دوزخ]] را برای [[گناهکاران]] آفریده اگرچه آن [[گناهکار]] [[سید]] [[قریشی]] باشد، آیا [[کلام خدا]] را نشنیده‌ای که می‌فرماید {{متن قرآن|فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ}}<ref>«پس چون در صور دمند (دیگر) در آن روز میان آنان نه پیوندی است و نه از یکدیگر پرس و جو می‌کنند» سوره مؤمنون، آیه ۱۰۱.</ref> به [[خدا]] که فردای [[قیامت]] از چیزی جز [[اعمال]] [[نیکی]] که پیش فرستاده‌ای [[سود]] نخواهی جست»<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۱۶۳، ۱۶۴؛ بحار الأنوار، ج۴۶، ص۸۱.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۶ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۶، ص ۱۷۳.</ref>.
==[[دعای امام]]{{ع}} در [[روز]] عرفه‌==
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[روز عرفه]] به [[خواندن نماز]]، [[دعا]] و [[تلاوت قرآن]] می‌پرداخت و دعایی که در آن روز انشا فرموده است از درخشان‌ترین دعاهای صادرشده از [[اهل بیت]]{{عم}} می‌باشد که قسمت‌هایی از آن دعا این ست:
#{{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ، اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، رَبَّ الْأَرْبَابِ، وَ إِلَهَ كُلِّ مَأْلُوهٍ، وَ خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ، وَ وَارِثَ كُلِّ شَيْ‌ءٍ، لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‌ءٌ، وَ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَيْ‌ءٍ، وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ مُحِيطٌ، وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‌ءٍ رَقِيبٌ}}؛ [[سپاس]] خدایی را که [[پروردگار]] جهانیان است. خدایا تو را سپاس، ای پدیدآورنده [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، ای دارای [[ارجمندی]] و [[بزرگواری]] و ای صاحب‌اختیار همه صاحب‌اختیاران و [[معبود]] هرپرستنده، [[خالق]] هرمخلوق و [[وارث]] همه‌چیز، که چیزی به مانند او نبوده و از او پوشیده نمی‌باشد و او بر همه‌چیز احاطه داشته و مراقب همگان است.
#{{متن حدیث|أَنْتَ الَّذِي قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِيَّتِكَ، وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ كَيْفِيَّتِكَ، وَ لَمْ تُدْرِكِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَيْنِيَّتِكَ، أَنْتَ الَّذِي لَا تُحَدُّ فَتَكُونَ مَحْدُوداً، وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَكُونَ مَوْجُوداً، وَ لَمْ تَلِدْ فَتَكُونَ مَوْلُوداً...}}. تو آنی که شعاع پرواز [[فکر]] [[بشر]] به [[درک]] بلندای ذاتت نرسیده و دست [[فهم]] از رسیدن به چگونگی‌ات کوتاه مانده و مکانی نداری که به چشم دیده شود، تو آنی که پایانی برایت نیست تا بدان محدود گردی، به چیزی شبیه نیستی تا با مقایسه با آن به [[ادراک]] درآیی و [[فرزندی]] نزاده‌ای تا اینکه خود نیز زاده شده باشی.
#{{متن حدیث|لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَدُومُ بِدَوَامِكَ، وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِكَ، وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يُوَازِي صُنْعَكَ، وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ، وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ...}}. تو را سپاس، سپاسی که تا تو هستی با تو باشد، تو را سپاس، سپاسی که به همراه نعمت‌هایت جاویدان باشد، تو را سپاس، سپاسی که مطابق کردارت باشد، تو را [[سپاس]]، سپاسی که بر خشنودیت بیفزاید و تو را سپاس به همراه [[شکر]] هرسپاسگذاری.
#{{متن حدیث|رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً زَاكِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَزْكَى مِنْهَا، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً نَامِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَنْمَى مِنْهَا، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً رَاضِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ فَوْقَهَا...}}. پروردگارا بر [[محمد و آل محمد]] [[درود]] فرست درود پاکیزه‌ای که پاکیزه‌تر از آن نباشد و بر او درود فرست درود فزاینده‌ای که فزاینده‌تر از آن نباشد و درودی [[خشنود]] که [[برتر]] از آن درودی نباشد.
#{{متن حدیث|رَبِّ صَلِّ عَلَى أَطَايِبِ أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ، وَ حَفَظَةَ دِينِكَ، وَ خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ، وَ حُجَجَكَ عَلَى عِبَادِكَ، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ تَطْهِيراً بِإِرَادَتِكَ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِيلَةَ إِلَيْكَ، وَ الْمَسْلَكَ إِلَى جَنَّتِكَ...}}؛ خداوندا بر پاکیزگان [[اهل بیت]] او درود فرست هم آنان که برای به‌پا داشتن امر خود برگزیدی و خزانه‌داران [[علم]]، نگاهبانان [[دین]]، جانشینانت در [[زمین]] و [[حجت]] خود بر [[بندگان]] کرده، آنان را به خواست خود از [[پلیدی]] و [[آلودگی]] [[پاک]] کرده و وسیله رسیدن به خود و راه رسیدن به بهشتت قرارشان داده‌ای.
#{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَيَّدْتَ دِينَكَ فِي كُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ، وَ مَنَاراً فِي بِلَادِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ، وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِيعَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِيَتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْيِهِ، وَ أَلَّا يَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا يَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِينَ، وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِينَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِينَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِينَ...}}؛ خداوندا در هرروزگاری دین خود را به وسیله [[پیشوایی]] [[پشتیبانی]] کرده‌ای که همچون [[پرچم هدایت]] در میان بندگانت افراشته و چونان نورافکنی در شهرهایت به‌پایش داشته‌ای، ریسمان او را به ریسمان خود (حبل [[اللّه]]) متصل کرده و او را پلکان رسیدن به [[رضایت]] خویش نموده‌ای، پیروی‌اش را بر همگان [[واجب]] و از نافرمانیش [[بیم]] داده بندگان را به [[اطاعت]] فرمان‌هایش، خودداری از آنچه از آن [[نهی]] کرده و عقب یا جلو نیفتادن از او [[فرمان]] داده‌ای، پس او نگهدار پناهندگان، [[پناهگاه]] [[مؤمنان]]، دستاویز متمسکان و [[زیبایی]] جهانیان است.
#{{متن حدیث|وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِي حُبَّ دُنْيَا دَنِيَّةٍ تَنْهَى عَمَّا عِنْدَكَ، وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِيلَةِ إِلَيْكَ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْكَ، وَ زَيِّنْ لِيَ التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ، وَ هَبْ لِي عِصْمَةً تُدْنِينِي مِنْ خَشْيَتِكَ، وَ تَقْطَعُنِي عَنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ، وَ تَفُكَّنِي مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ، وَ هَبْ لِيَ التَّطْهِيرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْيَانِ، وَ أَذْهِبْ عَنِّي دَرَنَ الْخَطَايَا، وَ سَرْبِلْنِي بِسِرْبَالِ عَافِيَتِكَ...}}؛ [[محبت]] دنیای [[پست]] را از دلم بر کن که از توجه به آنچه در نزد تو است بازم داشته، مانع یافتن وسیله‌ای برای رسیدن به تو شده و مرا از [[فکر]] نزدیک شدن به تو وامی‌دارد و فقط، رازو نیاز کردن با تو در شب‌وروز را در نظرم بیارای و چنان نیروی بازدارنده‌ای به من عطا کن که مرا به [[مقام]] [[خشیت]] نزدیک و از ارتکاب آنچه بر من [[حرام]] کرده‌ای بازم داشته، از [[بندگی]] [[گناهان]] بزرگم برهاند، لوث [[نافرمانی]] و [[آلودگی]] به [[خطا]] را از من بزدای و [[جامه]] عافیتت را بر اندامم بپوشان.
#{{متن حدیث|وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى حَوْلِي وَ قُوَّتِي دُونَ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ، وَ لَا تُخْزِنِي يَوْمَ تَبْعَثُنِي لِلِقَائِكَ، وَ لَا تَفْضَحْنِي بَيْنَ يَدَيْ أَوْلِيَائِكَ، وَ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَكَ، وَ لَا تُذْهِبْ عَنِّي شُكْرَكَ... وَ اجْعَلْ رَغْبَتِي إِلَيْكَ فَوْقَ رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ، وَ حَمْدِي إِيَّاكَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِينَ، وَ لَا تَخْذُلْنِي عِنْدَ فَاقَتِي إِلَيْكَ...}}؛ و مرا به قوت و [[قدرت]] خودم وامگذار و در آن [[روز]] که مرا برای دیدار خود بر می‌انگیزی شرمگینم مکن و در برابر دوستانت رسوایم مساز، یاد خود را از خاطرم مبر و [[توفیق]] [[شکرگزاری]] را از من مگیر، بلکه در هنگام [[فراموشی]] و [[غفلت]] آنان که نعمت‌هایت را نادیده می‌انگارند یاد و شکرت را همراهم کن و همواره مرا [[الهام]] کن که بر آنچه داده‌ای ثناگویت بوده و بر آنچه فرستاده‌ای [[اقرار]] کنم رغبتم را به سوی خود از [[رغبت]] راغبان بیشتر و ستایشم را از [[ستایش]] ستایشگران بالاتر بدار و مرا در هنگامی که به تو نیاز دارم فرونگذار.
#{{متن حدیث|اجْعَلْ هَيْبَتِي فِي وَعِيدِكَ، وَ حَذَرِي مِنْ إِعْذَارِكَ وَ إِنْذَارِكَ، وَ رَهْبَتِي عِنْد تِلَاوَةِ آيَاتِكَ، وَ اعْمُرْ لَيْلِي بِإِيقَاظِي فِيهِ لِعِبَادَتِكَ، وَ تَفَرُّدِي بِالتَّهَجُّدِ لَكَ، وَ تَجَرُّدِي بِسُكُونِي إِلَيْكَ، وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِي بِكَ، وَ مُنَازَلَتِي إِيَّاكَ فِي فَكَاكِ رَقَبَتِي مِنْ نَارِكَ، وَ إِجَارَتِي مِمَّا فِيهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِكَ، وَ لَا تَذَرْنِي فِي طُغْيَانِي عَامِهاً، وَ لَا فِي غَمْرَتِي سَاهِياً حَتَّى حِينٍ، وَ لَا تَجْعَلْنِي عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ، وَ لَا نَكَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ، وَ لَا فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ، وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِيمَنْ تَمْكُرُ بِهِ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي...}}؛ هراسم را در تهدیدت، پرهیزم را در آنچه در آن با من [[اتمام حجت]] کرده‌ای و [[بیمناکی]] مرا در هنگام [[تلاوت]] آیاتت منحصر کن. شبم را به [[شب‌زنده‌داری]] برای عبادتت و خلوت‌کردن و [[حاجت خواستن]] از تو آباد کن تا [[رهایی]] از [[آتش دوزخ]] و [[پناه]] جستن از عذابی که [[اهل]] آن بدان گرفتار آمده‌اند را پیوسته از تو بخواهم. مرا در طغیانم [[سرگردان]] و در نادانیم تا دم [[مرگ]] بی‌خبر مگذار که مایه [[عبرت]] و [[پند گرفتن]] دیگران یا باعث [[گمراهی]] عده دیگری شوم. مرا در زمره [[گرفتاران]] [[مکر]] خود قرار مده و در وقت [[نعمت]]، دیگری را جایگزین من مساز.
#{{متن حدیث|وَ اجْعَلْ قَلْبِي وَاثِقاً بِمَا عِنْدَكَ، وَ هَمِّي مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَكَ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَكَ، وَ أَشْرِبْ قَلْبِي عِنْدَ ذُهُولِ الْعُقُولِ طَاعَتَكَ...}}؛ دلم را به آنچه در نزد تو است مطمئن و همتم را یکسره به کار خود مبذول دار، مرا به کاری گمار که خاصان خود را به آن می‌گماری و به وقت [[غفلت]] خردها طاعتت را با دلم بیامیز.
#{{متن حدیث|وَ صُنْ وَجْهِي عَنِ الطَّلَبِ إِلَى أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ، وَ ذُبَّنِي عَنِ الْتِمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِينَ، وَ لَا تَجْعَلْنِي لِلظَّالِمِينَ ظَهِيراً، وَ لَا لَهُمْ عَلَى مَحْوِ كِتَابِكَ يَداً وَ نَصِيراً...}}؛ آبرویم را از خواهش و روانداختن به کسی از جهانیان [[حفظ]] کن و مرا از درخواست آنچه در نزد [[فاسقان]] است بازدار، مرا [[پشتیبان]] [[ستمگران]] و در محو [[کتابت]] دستیارشان قرار مده<ref>صحیفه کامله سجادیه، دعای ۴۷.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۶ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۶، ص ۱۷۷.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۷۳٬۳۵۵

ویرایش