آیه صادقین در حدیث: تفاوت میان نسخهها
←نتیجه گیری
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
# گنجی در کتاب «کفایة الطّالب» و «[[ابن جوزی]]» در «تذکرة» میگویند: {{عربی|"قال علماء السّیر معناه کونوا مع علیّ و اهل بَیْته"}}<ref>به نقل از احقاق الحق، ج۳، ص۲۹۷.</ref>؛ نه یک نفر و نه دو نفر، بلکه مورّخان گفتهاند که معنای {{متن قرآن|كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ}} این است که با علی و اهل بیتش{{عم}} باشید». طبق این [[حدیث]] نیز «[[صادقین]]» [[ائمّه]] دوازدهگانه [[شیعه]]{{عم}} هستند<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[آیات ولایت در قرآن - مکارم شیرازی (کتاب)| آیات ولایت در قرآن]]، ص۱۴۶ ـ ۱۴۷.</ref>. | # گنجی در کتاب «کفایة الطّالب» و «[[ابن جوزی]]» در «تذکرة» میگویند: {{عربی|"قال علماء السّیر معناه کونوا مع علیّ و اهل بَیْته"}}<ref>به نقل از احقاق الحق، ج۳، ص۲۹۷.</ref>؛ نه یک نفر و نه دو نفر، بلکه مورّخان گفتهاند که معنای {{متن قرآن|كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ}} این است که با علی و اهل بیتش{{عم}} باشید». طبق این [[حدیث]] نیز «[[صادقین]]» [[ائمّه]] دوازدهگانه [[شیعه]]{{عم}} هستند<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[آیات ولایت در قرآن - مکارم شیرازی (کتاب)| آیات ولایت در قرآن]]، ص۱۴۶ ـ ۱۴۷.</ref>. | ||
# علاوه بر آنچه گفته شد برخی دیگر از [[منابع اهل سنت]] نیز روایاتی را قریب به همین مضامین نقل کردهاند. <ref>الخوارزمي، المناقب، ص۲۸۰، ح۲۷۳؛ نظم درر السمطين، ص۹۱ و ۹۲؛ مناقب الامام على بن ابیطالب، ص۱۵۴؛ فتح البيان في مقاصد القرآن، ج ۵، ص۲۹۹ و ۳۰۰ تهذيب الكمال في اسماء الرجال، ج۱، ص۴۷۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدينة دمشق، ج۴۲، ص۳۶۱؛ كفاية الطالب، ص۲۳۶؛ الصواعق المحرقه، ص۱۵۲؛ ۱۵۲؛ النور المشتعل، ص۱۷۸ - ۱۸۰؛ فتح القدير، ج۲، ص۴۱۴؛ جهت آگاهی از سایر منابع و طرق روایات رک: احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۳، ص۲۹۶ - ۲۹۹ و ج۱۴، ص۲۷۰ - ۲۷۷؛ ملحقات احقاق الحق، ج۲۰.</ref>.<ref>محمد ساعدی، آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار، ص405-407.</ref>. | # علاوه بر آنچه گفته شد برخی دیگر از [[منابع اهل سنت]] نیز روایاتی را قریب به همین مضامین نقل کردهاند. <ref>الخوارزمي، المناقب، ص۲۸۰، ح۲۷۳؛ نظم درر السمطين، ص۹۱ و ۹۲؛ مناقب الامام على بن ابیطالب، ص۱۵۴؛ فتح البيان في مقاصد القرآن، ج ۵، ص۲۹۹ و ۳۰۰ تهذيب الكمال في اسماء الرجال، ج۱، ص۴۷۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدينة دمشق، ج۴۲، ص۳۶۱؛ كفاية الطالب، ص۲۳۶؛ الصواعق المحرقه، ص۱۵۲؛ ۱۵۲؛ النور المشتعل، ص۱۷۸ - ۱۸۰؛ فتح القدير، ج۲، ص۴۱۴؛ جهت آگاهی از سایر منابع و طرق روایات رک: احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج۳، ص۲۹۶ - ۲۹۹ و ج۱۴، ص۲۷۰ - ۲۷۷؛ ملحقات احقاق الحق، ج۲۰.</ref>.<ref>محمد ساعدی، آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار، ص405-407.</ref>. | ||
== نقد [[احادیث]] مخالف == | |||
در برخی از احادیث [[اهل سنّت ]]«[[صادقین]]» به [[ابوبکر]] و عمر [[تفسیر]] شده است. به عنوان نمونه: [[ابن عساکر]] از ضحاک [[روایت]] کرده که مقصود از [[همراهی]] با «صادقین» همراهی با [[ابو بکر]] و عمر است. <ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج3، ص310.</ref>. | |||
در پاسخ به این [[روایات]] میگوییم: | |||
# اوّلاً در سند برخی از این روایات، شخصی به نام «[[جویبر بن سعید ازدی]]» واقع است کـه [[ابن حجر]] در «[[تهذیب]] التهذیب» از افراد بسیاری از [[ائمه]] [[رجال]]؛ مانند [[ابن معین]] و ابی داوود و [[ابن عدی]] و [[نسائی]] [[تضعیف]] او را نقل کرده است و در سند دیگری شخصی به نام «[[اسحاق بن بشر کاهلی]]» واقع است که [[ذهبی]] به نقل از [[ابن ابی شیبه]] و [[موسی]] بن [[هارون]] و [[ابو زرعه]] و [[دارقطنی]] او را [[دروغگو]] و [[جعل]] کننده [[حدیث]] معرفی کرده است. <ref>شمس االدین ذهبی، میزان الاعتدال، ج3، ص186.</ref>. | |||
# ثانیاً [[مفسران]] و [[متکلمان]] در بحث از [[دلالت حدیث]][[ ثابت]] کردهاند که مقصود از «صادقین» در [[آیه]] افراد معصومند و با مراجعه به [[سیره]] این دو نفر؛ یعنی ابوبکر و عمر پی خواهیم برد که آن دو نه تنها [[معصوم]] نبوده اند بلکه از پایینترین مرحلهٔ [[عدالت]] نیز بهرهای نداشتند. <ref>علی اصغر رضوانی، امامت در قرآن، ص406.</ref>. | |||
== نتیجه گیری == | == نتیجه گیری == |