آیه ولایت در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←شأن نزول آیه
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
«وَلْی»، در لغت به معنای [[قرب]]، [[باران]] پس از خشکسالی، [[مولی]] ([[بنده]] آزادشده)، [[یاور]]، [[دوست]]، [[سرپرست]] و اولی به تصرف و [[رهبری]] آمده است که ریشه در همان [[تقرب]] دارد<ref>المفردات، ص۸۸۵ أساس البلاغة، ص۶۸۹.</ref> و در اصطلاح [[فقها]] و [[مفسران]] بیشتر به معنای متولی و اولی به تصرف به [[کار]] رفته است. [[رکوع]] نیز به معنای [[خضوع]] و انحنا، [[خم]] شدن و به صورت فرو افتادن است و از این رو حالت خم شدن به زانو را در [[نماز]] رکوع گویند<ref>کتاب العین، ج۱، ص۲۰۰.</ref>. رکوع در اصطلاح [[شرعی]] به حالتی از نماز گفته می‌شود<ref>روض الجنان و روح الجنان، ج۷، ص۲۹.</ref>. | «وَلْی»، در لغت به معنای [[قرب]]، [[باران]] پس از خشکسالی، [[مولی]] ([[بنده]] آزادشده)، [[یاور]]، [[دوست]]، [[سرپرست]] و اولی به تصرف و [[رهبری]] آمده است که ریشه در همان [[تقرب]] دارد<ref>المفردات، ص۸۸۵ أساس البلاغة، ص۶۸۹.</ref> و در اصطلاح [[فقها]] و [[مفسران]] بیشتر به معنای متولی و اولی به تصرف به [[کار]] رفته است. [[رکوع]] نیز به معنای [[خضوع]] و انحنا، [[خم]] شدن و به صورت فرو افتادن است و از این رو حالت خم شدن به زانو را در [[نماز]] رکوع گویند<ref>کتاب العین، ج۱، ص۲۰۰.</ref>. رکوع در اصطلاح [[شرعی]] به حالتی از نماز گفته می‌شود<ref>روض الجنان و روح الجنان، ج۷، ص۲۹.</ref>. | ||
== | == شأن نزول [[آیه]] == | ||
{{اصلی|شأن نزول آیه ولایت}} | {{اصلی|شأن نزول آیه ولایت}} | ||
برخی از مفسران گفته‌اند آیه درباره [[عامه]] [[مؤمنان]] نازل شده و برخی [[شأن نزول]] آن را [[عبادة بن صامت]]<ref>جامع البیان، ج۶، ص۱۸۶.</ref> [[ذکر]] کرده‌اند. عمده مفسران [[مذاهب اسلامی]] بر آن‌اند که آیه از [[آیات]] مدنی و در [[شأن]] [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} نازل شده است<ref>المناقب، خوارزمی، ص۲۶۴؛ الکشاف، ج۱، ص۶۴۸؛ الدر المنثور، ج۲، ص۲۹۳؛ تفسیر البیضاوی، ج۲، ص۱۳۲.</ref>. | برخی از مفسران گفته‌اند آیه درباره [[عامه]] [[مؤمنان]] نازل شده و برخی [[شأن نزول]] آن را [[عبادة بن صامت]]<ref>جامع البیان، ج۶، ص۱۸۶.</ref> [[ذکر]] کرده‌اند. عمده مفسران [[مذاهب اسلامی]] بر آن‌اند که آیه از [[آیات]] مدنی و در [[شأن]] [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} نازل شده است<ref>المناقب، خوارزمی، ص۲۶۴؛ الکشاف، ج۱، ص۶۴۸؛ الدر المنثور، ج۲، ص۲۹۳؛ تفسیر البیضاوی، ج۲، ص۱۳۲.</ref>. | ||