سیره مدیریتی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
←عطوفت و رحمت با مردم
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[رفتار]] [[مدیریتی]] حضرت مهدی {{ع}} نسبت به توده‌های مردم، مهر ورزی و [[گشاده رویی]] و [[رأفت]] و رحمت است. آن حضرت به ویژه نسبت به [[محرومیت]] کشیدگان و [[مسکینان]]، بسیار [[مهربان]] و دلرحم است و از نظر [[اقتصادی]] برای همگان گشاده دست است و با [[سخاوت]] فراوان [[اموال]] را برای [[آسایش]] و [[رفاه]] [[مردمان]] می‌بخشد تا آنان در پناه [[امام]] خویش از آسایش مادی و [[آرامش روحی]] و [[معنوی]] بهره مند شوند. [[رسول خدا]] {{صل}} درباره علاقه سرشار از [[محبت]] مردم نسبت به امام خویش می‌فرماید: "[[امت اسلامی]] به [[مهدی]] {{ع}} مهر می‌ورزند و به سویش پناه می‌برند آن چنان که زنبوران عسل به سوی ملکه خود پناه می‌برند"<ref>{{متن حدیث|یَأوَی إِلَی المَهدِی أُمّتهُ کَمَا تَأوَی النَّحْلُ إِلَی یَعسُوبِهَا}}؛ اثبات الهداه، ج۵، ص۲۷۱.</ref>. | [[رفتار]] [[مدیریتی]] حضرت مهدی {{ع}} نسبت به توده‌های مردم، مهر ورزی و [[گشاده رویی]] و [[رأفت]] و رحمت است. آن حضرت به ویژه نسبت به [[محرومیت]] کشیدگان و [[مسکینان]]، بسیار [[مهربان]] و دلرحم است و از نظر [[اقتصادی]] برای همگان گشاده دست است و با [[سخاوت]] فراوان [[اموال]] را برای [[آسایش]] و [[رفاه]] [[مردمان]] می‌بخشد تا آنان در پناه [[امام]] خویش از آسایش مادی و [[آرامش روحی]] و [[معنوی]] بهره مند شوند. [[رسول خدا]] {{صل}} درباره علاقه سرشار از [[محبت]] مردم نسبت به امام خویش می‌فرماید: "[[امت اسلامی]] به [[مهدی]] {{ع}} مهر می‌ورزند و به سویش پناه می‌برند آن چنان که زنبوران عسل به سوی ملکه خود پناه می‌برند"<ref>{{متن حدیث|یَأوَی إِلَی المَهدِی أُمّتهُ کَمَا تَأوَی النَّحْلُ إِلَی یَعسُوبِهَا}}؛ اثبات الهداه، ج۵، ص۲۷۱.</ref>. | ||
در [[نظام]] مدیریتی [[امام مهدی]] {{ع}} تلاش بر این است که همگرایی و [[وحدت]] و [[الفت]] [[قلبی]] را در میان مردم نهادینه کند. [[امام صادق]] {{ع}} درباره حضرت مهدی {{ع}} فرمود: "[[خداوند عزّوجلّ]] به واسطه او [[حق]] را ظاهر و [[عدل]] را در [[شهرها]] گسترش می‌دهد و حال عموم مردم را بهبود می‌بخشد و وحدت کلمه پدید آورده و بین قلب‌های گوناگون اُلفت ایجاد می‌کند"<ref>{{متن حدیث|يُظْهِرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْحَقَّ وَ الْعَدْلَ فِي الْبِلَادِ وَ يُحْسِنَ حَالَ عَامَّةِ الْعِبَادِ وَ يَجْمَعَ اللَّهُ الْكَلِمَةَ وَ يُؤَلِّفَ بَيْنَ قُلُوبٍ مُخْتَلِفَةٍ}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ص۶۴۷، ح۷؛ بحارالانوار ج۵۲، ص۱۲۸، ح۲۰.</ref>. در [[کلام]] دیگر نیز آن حضرت به [[مفضل بن عمر]] فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]! ای [[مفضل]] به طور حتم از [[ملت‌ها]] و [[دین‌ها]] [[اختلاف]] را برمی‌دارد و [[تمام دین]] یکی خواهد شد آن گونه که خدا فرمود: همانا [[دین]] پذیرفته شده نزد خدا فقط [[اسلام]] است"<ref>{{متن حدیث|فَوَ اللَّهِ يَا مُفَضَّلُ لَيُرْفَعُ عَنِ الْمِلَلِ وَ الْأَدْيَانِ الِاخْتِلَافُ وَ يَكُونُ الدِّينُ كُلُّهُ وَاحِداً، كَمَا قَالَ جَلَّ ذِكْرُهُ {{متن قرآن|إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ}}؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۴.</ref>. در [[دعای ندبه]] نیز آمده است: "کجاست آن کسی که سخن‌ها را بر [[تقوا]] جمع می‌کند"<ref>{{متن حدیث|أَيْنَ جَامِعُ الْكَلِمَةِ عَلَى التَّقْوَى}}؛ اقبال الاعمال، ج۱، ص۵۰۹.</ref>. | در [[نظام]] مدیریتی [[امام مهدی]] {{ع}} تلاش بر این است که همگرایی و [[وحدت]] و [[الفت]] [[قلبی]] را در میان مردم نهادینه کند. [[امام صادق]] {{ع}} درباره حضرت مهدی {{ع}} فرمود: "[[خداوند عزّوجلّ]] به واسطه او [[حق]] را ظاهر و [[عدل]] را در [[شهرها]] گسترش می‌دهد و حال عموم مردم را بهبود می‌بخشد و وحدت کلمه پدید آورده و بین قلب‌های گوناگون اُلفت ایجاد می‌کند"<ref>{{متن حدیث|يُظْهِرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْحَقَّ وَ الْعَدْلَ فِي الْبِلَادِ وَ يُحْسِنَ حَالَ عَامَّةِ الْعِبَادِ وَ يَجْمَعَ اللَّهُ الْكَلِمَةَ وَ يُؤَلِّفَ بَيْنَ قُلُوبٍ مُخْتَلِفَةٍ}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ص۶۴۷، ح۷؛ بحارالانوار ج۵۲، ص۱۲۸، ح۲۰.</ref>. در [[کلام]] دیگر نیز آن حضرت به [[مفضل بن عمر]] فرمود: "به [[خدا]] [[سوگند]]! ای [[مفضل]] به طور حتم از [[ملت‌ها]] و [[دین‌ها]] [[اختلاف]] را برمی‌دارد و [[تمام دین]] یکی خواهد شد آن گونه که خدا فرمود: همانا [[دین]] پذیرفته شده نزد خدا فقط [[اسلام]] است"<ref>{{متن حدیث|فَوَ اللَّهِ يَا مُفَضَّلُ لَيُرْفَعُ عَنِ الْمِلَلِ وَ الْأَدْيَانِ الِاخْتِلَافُ وَ يَكُونُ الدِّينُ كُلُّهُ وَاحِداً، كَمَا قَالَ جَلَّ ذِكْرُهُ {{متن قرآن|إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ}}}}؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۴.</ref>. در [[دعای ندبه]] نیز آمده است: "کجاست آن کسی که سخن‌ها را بر [[تقوا]] جمع می‌کند"<ref>{{متن حدیث|أَيْنَ جَامِعُ الْكَلِمَةِ عَلَى التَّقْوَى}}؛ اقبال الاعمال، ج۱، ص۵۰۹.</ref>. | ||
این شیوه کریمانه در [[رفتار]] [[حکومتی]] و سیره مدیریتی [[امام مهدی]] {{ع}} به گونه‌ای پرجاذبه و دلنشین است که سبب جذب و گرویدن [[پیروان]] دیگر [[ادیان]] به اسلام و پیوستن آنان به حضرت می‌شود: "چون [[یهودیان]] بر رفتار او [[نیک]] بنگرند، اسلام می‌آورند به جز اندکی"<ref>{{متن حدیث|فَاِذَا نَظَرَت اِلَیهِ الیَهُودُ اَسْلَمَتْ اِلاّ قَلِیلًا مِنهُم}}؛ الملاحم و الفتن فی ظهور الغائب المنتظر {{ع}}، ص۷۱.</ref>.<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۲۲۵.</ref> | این شیوه کریمانه در [[رفتار]] [[حکومتی]] و سیره مدیریتی [[امام مهدی]] {{ع}} به گونه‌ای پرجاذبه و دلنشین است که سبب جذب و گرویدن [[پیروان]] دیگر [[ادیان]] به اسلام و پیوستن آنان به حضرت می‌شود: "چون [[یهودیان]] بر رفتار او [[نیک]] بنگرند، اسلام می‌آورند به جز اندکی"<ref>{{متن حدیث|فَاِذَا نَظَرَت اِلَیهِ الیَهُودُ اَسْلَمَتْ اِلاّ قَلِیلًا مِنهُم}}؛ الملاحم و الفتن فی ظهور الغائب المنتظر {{ع}}، ص۷۱.</ref>.<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۲۲۵.</ref> | ||