مبارزه با خرافه: تفاوت میان نسخه‌ها
←منابع
(←منابع) |
|||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
#{{متن حدیث|يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُّكُمْ لِآدَمَ وَ آدَمُ مِنْ تُرَابٍ... لَا فَضْلَ لِعَرَبِيٍّ عَلَى عَجَمِيٍّ إِلَّا بِالتَّقْوَى}}<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۳۴.</ref> «ای مردم! همگی شما [[فرزندان آدم]] هستید و [[آدم]]، خود از [[خاک]] [[آفریده]] شده است... [[عرب]] بر غیرعرب جز به [[پرهیزکاری]] و [[فرمانبری]] [[خداوند]] [[برتری]] ندارد». | #{{متن حدیث|يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُّكُمْ لِآدَمَ وَ آدَمُ مِنْ تُرَابٍ... لَا فَضْلَ لِعَرَبِيٍّ عَلَى عَجَمِيٍّ إِلَّا بِالتَّقْوَى}}<ref>ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۳۴.</ref> «ای مردم! همگی شما [[فرزندان آدم]] هستید و [[آدم]]، خود از [[خاک]] [[آفریده]] شده است... [[عرب]] بر غیرعرب جز به [[پرهیزکاری]] و [[فرمانبری]] [[خداوند]] [[برتری]] ندارد». | ||
#{{متن حدیث|كُونُوا عِبَادَ اللَّهِ إِخْوَانًا كَمَا أَمَرَكُمُ اللَّهُ}} «ای [[بندگان خدا]]! همچنان که پروردگارتان [[فرمان]] داده است، با هم [[برادر]] باشید»<ref>نهج الفصاحه، ترجمه: ابوالقاسم پاینده، ص۴۱۸، ح۱۹۷۶.</ref>.<ref>[[فتحیه فتاحی‌زاده|فتاحی‌زاده، فتحیه]]، [[پیامبر اعظم و خرافه‌زدایی (کتاب)|پیامبر اعظم و خرافه‌زدایی]] ص ۵۷.</ref> | #{{متن حدیث|كُونُوا عِبَادَ اللَّهِ إِخْوَانًا كَمَا أَمَرَكُمُ اللَّهُ}} «ای [[بندگان خدا]]! همچنان که پروردگارتان [[فرمان]] داده است، با هم [[برادر]] باشید»<ref>نهج الفصاحه، ترجمه: ابوالقاسم پاینده، ص۴۱۸، ح۱۹۷۶.</ref>.<ref>[[فتحیه فتاحی‌زاده|فتاحی‌زاده، فتحیه]]، [[پیامبر اعظم و خرافه‌زدایی (کتاب)|پیامبر اعظم و خرافه‌زدایی]] ص ۵۷.</ref> | ||
==خرافه‌زدایی== | |||
از جمله عوامل پیدایش تهیدستی پاره‌ای از [[خرافات]] [[حاکم]] بر [[افکار]] و اندیشه‌های [[مردم]] است که می‌باید برای فقرزدایی از [[زندگی]] به مقابلۀ با آن پرداخت؛ چنان‌که بر اساس گزارش‌های مضبوط در [[منابع روایی]] و [[تاریخی]] حضرات [[معصومین]]{{عم}} به مقابلۀ با آن می‌پرداخته‌اند و توانمندان از مردم را به [[کار و تلاش]] [[ترغیب]] می‌کرده‌اند؛ از جمله گزارش کرده‌اند روزی [[پیامبر]] در میان شماری از [[اصحاب]] خود نشسته بود. [[جوانی]] [[قوی]] و نیرومند را دید که از صبح به کار و تلاش می‌پرداخت تا در معاش خود [[درمانده]] نگردد. اصحاب آن حضرت گفتند: «وای بر این [[جوان]] که جوانی و قوّتش را در راه غیرخدا از دست می‌دهد. حضرت فرمود: هرگز چنین نگویید! زیرا او اگر تلاش می‌کند تا از درخواست و [[تقاضای کمک]] [[مالی]] از دیگران [[بی‌نیاز]] شود، کارش در راه خداست و اگر کار می‌کند تا پدر و مادر [[ناتوان]] خود یا [[فرزندان]] و [[اهل]] و عیالش را بی‌نیاز کند و زندگی آنان را تأمین نماید، باز هم در راه خداست؛ اما اگر سعی و تلاش می‌کند تا اموالی به دست آورد و با آن [[تفاخر]] کند و به جمع‌کردن [[ثروت]] بپردازد، در راه [[شیطان]] است»<ref>ملامحسن فیض کاشانی، محجه البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ج۳، ص۱۴۰.</ref>؛ همچنین آن حضرت در [[ملاقات]] با گروهی از صوفیان نیز اتکای بیش از حدّ به [[دعا]] را در تأمین نیازهای زندگی تقبیح کرد و آنان را بر کار و تلاش ترغیب نمود و فرمود: دعای چند گروه [[مستجاب]] نمی‌شود که از جملۀ آنها است مردی که در [[خانه]] بنشیند و برای امرارِ معاش از [[منزل]] خود خارج نشود و تنها دست به [[دعا]] بلند کند و بگوید: خدایا روزی‌ام ده. که به او از جانب [[حق]] خطاب می‌شود: [[بنده]] من! آیا راهی برای کسب روزی تو نگشودم! آیا اعضا و جوارح سالم برای [[حرکت]] در [[زمین]] به تو ندادم؟ من راه عذر را بر تو بستم تا سر بار خویشاوندانت نباشی<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۶۷.</ref>. آن حضرت حتی پس از [[نزول]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا * وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ}}<ref>«و هر کس از خداوند پروا کند (خداوند) برای او دری می‌گشاید * و به او از جایی که گمان نمی‌برد روزی می‌دهد و هر که بر خدا توکل کند همو وی را بسنده است» سوره طلاق، آیه ۲-۳.</ref> و شنیدن خبر گروهی از [[صحابه]] که کار را ترک کرده و در [[خانه]] را به روی خود بسته، به [[عبادت]] پرداخته بودند، شخصی نزد آنان فرستاد و جویای علت گردید. آنان پاسخ دادند: چون [[خداوند متعال]] روزی ما را تکفل کرده است، ما [[کار و تلاش]] را رها کرده‌ایم و به عبادت روی آورده‌ایم. [[رسول خدا]] فرمود: هر کس چنین کند، دعایش به [[اجابت]] نمی‌رسد و روزی او تأمین نمی‌شود بر شما باد به کار<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۸۴.</ref>. پس [[اسلام]] [[مردم]] را به کار و تلاش فرا خوانده است و با التفات به [[ارزش]] و [[جایگاه دعا]] و بلکه [[دعوت]] به آن، دعا را برای تأمین نیازهای [[زندگی]] کافی ندانسته است، بلکه مردم را به کار و فعالیت در برآوردن نیازهای زندگی دعوت کرده است و کار و تلاش را بر اساس برخی از [[روایات]] برابر با [[جهاد در راه خدا]] قرار داده است.<ref>[[محمد حسین علی اکبری|علی اکبری، محمد حسین]]، [[سیره معصومان در فقرزدایی (کتاب)|سیره معصومان در فقرزدایی]]، ص ۱۶۰.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۵۹: | خط ۶۲: | ||
# [[پرونده:1379754.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[مروارید نبوت (کتاب)|'''مروارید نبوت''']] | # [[پرونده:1379754.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[مروارید نبوت (کتاب)|'''مروارید نبوت''']] | ||
# [[پرونده:13681440.jpg|22px]] [[فتحیه فتاحی‌زاده|فتاحی‌زاده، فتحیه]]، [[پیامبر اعظم و خرافه‌زدایی (کتاب)|'''پیامبر اعظم و خرافه‌زدایی''']] | # [[پرونده:13681440.jpg|22px]] [[فتحیه فتاحی‌زاده|فتاحی‌زاده، فتحیه]]، [[پیامبر اعظم و خرافه‌زدایی (کتاب)|'''پیامبر اعظم و خرافه‌زدایی''']] | ||
# [[پرونده:IM010610.jpg|22px]] [[محمد حسین علی اکبری|علی اکبری، محمد حسین]]، [[سیره معصومان در فقرزدایی (کتاب)|'''سیره معصومان در فقرزدایی''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||