علم معصوم به همه حقایق قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←بیان ادله روایی
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
*دو دلیل بر ادعای علم امام(علیه السلام) به همه حقایق قرآن اقامه شده است: دلیل قرآنی و دلیل روایی. اما، دلیل قرآنی از قبیل «وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ<ref>سورۀ آل عمران، آیۀ 7</ref>»<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷</ref> و «قُلْ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً بَيني وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتاب<ref>سورۀ رعد، آیۀ 43</ref>»<ref>ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ نقوی، نسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴</ref> که در آنها مراد از «الراسخون» و «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتاب» اهل بیت(علیهم السلام) معرفی شده اند.<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶؛ ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ نقوی، نسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴</ref> | *دو دلیل بر ادعای علم امام(علیه السلام) به همه حقایق قرآن اقامه شده است: دلیل قرآنی و دلیل روایی. اما، دلیل قرآنی از قبیل «وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ<ref>سورۀ آل عمران، آیۀ 7</ref>»<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷</ref> و «قُلْ كَفى بِاللَّهِ شَهيداً بَيني وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتاب<ref>سورۀ رعد، آیۀ 43</ref>»<ref>ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ نقوی، نسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴</ref> که در آنها مراد از «الراسخون» و «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتاب» اهل بیت(علیهم السلام) معرفی شده اند.<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶؛ ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ بابایی، اهل بیت(علیهم السلام) پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن، ماهنامه معرفت، ش ۷۳، ص ۲۷؛ نقوی، نسیم عباس، علم پیامبر و ائمه به غیب، ص۴۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۳۴</ref> | ||
== | ==دلیل روایی== | ||
* | *روایات دربارۀ علم امامان(علیهم السلام) به حقایق قرآن فراوان است؛<ref>ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۲، ذیل آخرین آیه سوره رعد، حدیث ۱۶؛ تفتازانی، مسعود بن عمر، مختصرالمعانی، ص ۷۷؛ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۴، باب ۱۰، ح ۵؛ ص ١٢٨، ح ٣؛ ص ۱۹۳، ح ١؛ ص ۱۹4، ح ١؛ ص ۲۱۲، ح ۲؛ ج ۱، ص ۴۸؛ ج ۱، ص ۲۰۴؛ ج ۱، ص 37؛ ج ۱، ص 301؛ عظیمی، محمدصادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص ۷۱</ref> مانند روایتی که از امام رضا(علیه السلام) نقل شده است:«هیچ اختلاف و نزاعی وجود ندارد که حلال و حرام قرآن و به طور کلی قرآن تمام و کمال نزد ائمه است»<ref>ر.ک. اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص۷۵ و ۷۶</ref> و یا مانند روایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) که می فرمایند:<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج 1، ص ۱۹۸</ref> «هیچ آیه از قرآن بر پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) نیامد مگر آنکه آن را بر من خوانده و املا نمود و من آن را با خط خود نوشتم؛ پیامبر(صلی الله علیه و آله) تأویل، تفسیر، ناسخ، منسوخ، محکم، متشابه و عام و خاص آن را به من آموخت.»<ref>ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص 171</ref> و هم¬چنین، امام باقر(علیه السلام) می¬فرمایند: «هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند از ظاهر و باطن قرآن به طور کامل آگاه است، مگر اوصیا و جانشینان پیامبر.»<ref>ر.ک. عظیمی، محمد صادق، سیر تطور گستره علم امام در کلام اسلامی، ص 171</ref> | ||
==نتیجه‌گیری== | ==نتیجه‌گیری== | ||
*از مطالب بیان شده می¬توان استنباط کرد که: | *از مطالب بیان شده می¬توان استنباط کرد که: | ||