اصحاب امام حسین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سید بن طاووس]] می‌گوید: بعد از شهادت حنظله، سوید بن عمرو که شخصی [[شریف]] و کثیر الصلاه بود برای [[جهاد]] [[قیام]] کرد و مثل شیری [[شجاع]] جهاد نمود. او در مقابل صدمات [[سختی]] که دچارش می‌شد کاملاً [[صبر]] کرد، تا اینکه در میدان [[کارزار]] به فریاد نشست ولی شهید نشده بود. او همچنان افتاده بود و [[قدرت]] حرکتی نداشت تا اینکه شنید [[لشکر]] [[عمر سعد]] گفتند: حسین شهید شد! اندک بهبودی در خود [[احساس]] کرد با کوشش و زحمت چاقویی از کفش خود خارج کرد و همچنان جنگید تا شهید شد<ref>بحار، ج۴۵، ص۲۴؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۳؛ ابصار العین، ج۳، ص۳۳۶.</ref>.<ref>[[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت سیدالشهداء ج۲ (کتاب)|مظلومیت سیدالشهداء ج۲]]، ص ۶۵.</ref>

صاحب کتاب [[مناقب]] می‌گوید: پس از شهادت [[سوید]]، یحیی بن سلیم مازنی برای [[جهاد در راه خدا]] قیام نمود و این [[رجز]] را خواند:

{{عربی|لا ضربن القوم ضربا فيصلا *** ضربا شديدا في العدا معجلا

لا عاجزا فيها و لا مولولا *** و لا اخاف اليوم موتا مقبلا

لكنني كالليث احمي اشبلا}}

===[[شهادت]] [[قره بن ابی قره غفاری]]===