←دلایل ضرورت مالکیت واقف
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
#سماعه میگوید: از [[امام صادق]]{{ع}} سؤال کردم درباره مردی که [[مالی]] از کارهای [[بنی امیه]] به دست آورده و از آن [[مال]] [[صدقه]] میدهد و به [[نزدیکان]] خود [[احسان]] مینماید و [[حج]] میگذارد تا این که آنچه حرام و خلاف مرتکب شده است آمرزیده شود. او میگوید: [[حسنات]] [[سیئات]] (و آثار آنها را) برطرف میسازد<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ}} «بیگمان نیکیها بدیها را میزدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.</ref>. [[حضرت صادق]]{{ع}} فرمود: [[گناه]] و [[خطا]]، گناه را از بین نمیبرد بلکه کار خوب خطا را از بین میبرد<ref>{{متن حدیث|عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} عَنْ رَجُلٍ أَصَابَ مَالًا مِنْ عَمَلِ بَنِي أُمَيَّةَ وَ هُوَ يَتَصَدَّقُ مِنْهُ وَ يَصِلُ مِنْهُ قَرَابَتَهُ وَ يَحُجُّ لِيُغْفَرَ لَهُ مَا اكْتَسَبَ وَ يَقُولُ إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ. فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِنَّ الْخَطِيئَةَ لَا تُكَفِّرُ الْخَطِيئَةَ وَ إِنَّ الْحَسَنَةَ تَحُطُّ الْخَطِيئَةَ}}؛ وسائل الشیعه، ج۸، ص۵۹، حدیث ٢؛ فروع کافی، ج۵، ص۱۲۶، حدیث ۹.</ref>. | #سماعه میگوید: از [[امام صادق]]{{ع}} سؤال کردم درباره مردی که [[مالی]] از کارهای [[بنی امیه]] به دست آورده و از آن [[مال]] [[صدقه]] میدهد و به [[نزدیکان]] خود [[احسان]] مینماید و [[حج]] میگذارد تا این که آنچه حرام و خلاف مرتکب شده است آمرزیده شود. او میگوید: [[حسنات]] [[سیئات]] (و آثار آنها را) برطرف میسازد<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ}} «بیگمان نیکیها بدیها را میزدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.</ref>. [[حضرت صادق]]{{ع}} فرمود: [[گناه]] و [[خطا]]، گناه را از بین نمیبرد بلکه کار خوب خطا را از بین میبرد<ref>{{متن حدیث|عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} عَنْ رَجُلٍ أَصَابَ مَالًا مِنْ عَمَلِ بَنِي أُمَيَّةَ وَ هُوَ يَتَصَدَّقُ مِنْهُ وَ يَصِلُ مِنْهُ قَرَابَتَهُ وَ يَحُجُّ لِيُغْفَرَ لَهُ مَا اكْتَسَبَ وَ يَقُولُ إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ. فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِنَّ الْخَطِيئَةَ لَا تُكَفِّرُ الْخَطِيئَةَ وَ إِنَّ الْحَسَنَةَ تَحُطُّ الْخَطِيئَةَ}}؛ وسائل الشیعه، ج۸، ص۵۹، حدیث ٢؛ فروع کافی، ج۵، ص۱۲۶، حدیث ۹.</ref>. | ||
#در [[حدیث]] دیگری [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: اگر [[مردم]] آنچه ([[مالی]]) را که [[خدا]] [[حرام]] کرده است بگیرند، و در آنچه که خدا حرام نموده [[مصرف]] کنند از آنها نخواهد پذیرفت و اگر آنچه ([[مال]]) را که [[نهی]] کرده است به دست آورند و آن را در چیزی که خدا امر فرموده است به مصرف برسانند، خدا آن را از آنها نمیپذیرد<ref>{{متن حدیث|لَوْ أَنَّ النَّاسَ أَخَذُوا مَا أَمَرَهُمُ اللَّهُ بِهِ فَأَنْفَقُوهُ فِيمَا نَهَاهُمْ عَنْهُ مَا قَبِلَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْ أَخَذُوا مَا نَهَاهُمُ اللَّهُ عَنْهُ فَأَنْفَقُوهُ فِيمَا أَمَرَهُمُ اللَّهُ بِهِ مَا قَبِلَهُ مِنْهُمْ حَتَّى يَأْخُذُوهُ مِنْ حَقٍّ وَ يُنْفِقُوهُ فِي حَقٍّ}}؛ وسائل الشیعه، ج۶؛ کتاب الزکوه، ابواب الصدقه، باب ۴۶، باب استحباب، الصدقه بأطیب المال واحله، حدیث ٣، ص۳۲۶ و ج۳؛ کتاب الصلاه، ابواب مکان المصلی، باب ۲، باب حکم الصلاه فی المکان المنصوب و الثوب المغصوب، حدیث ۱، ص۴٢٣ و ج۱۱، کتاب الامر بالمعروف والنهی عن المنکر ابواب فعل المعروف، باب ۴، حدیث ۵، ص۵٣١-۵٣٠.</ref>. | #در [[حدیث]] دیگری [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: اگر [[مردم]] آنچه ([[مالی]]) را که [[خدا]] [[حرام]] کرده است بگیرند، و در آنچه که خدا حرام نموده [[مصرف]] کنند از آنها نخواهد پذیرفت و اگر آنچه ([[مال]]) را که [[نهی]] کرده است به دست آورند و آن را در چیزی که خدا امر فرموده است به مصرف برسانند، خدا آن را از آنها نمیپذیرد<ref>{{متن حدیث|لَوْ أَنَّ النَّاسَ أَخَذُوا مَا أَمَرَهُمُ اللَّهُ بِهِ فَأَنْفَقُوهُ فِيمَا نَهَاهُمْ عَنْهُ مَا قَبِلَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْ أَخَذُوا مَا نَهَاهُمُ اللَّهُ عَنْهُ فَأَنْفَقُوهُ فِيمَا أَمَرَهُمُ اللَّهُ بِهِ مَا قَبِلَهُ مِنْهُمْ حَتَّى يَأْخُذُوهُ مِنْ حَقٍّ وَ يُنْفِقُوهُ فِي حَقٍّ}}؛ وسائل الشیعه، ج۶؛ کتاب الزکوه، ابواب الصدقه، باب ۴۶، باب استحباب، الصدقه بأطیب المال واحله، حدیث ٣، ص۳۲۶ و ج۳؛ کتاب الصلاه، ابواب مکان المصلی، باب ۲، باب حکم الصلاه فی المکان المنصوب و الثوب المغصوب، حدیث ۱، ص۴٢٣ و ج۱۱، کتاب الامر بالمعروف والنهی عن المنکر ابواب فعل المعروف، باب ۴، حدیث ۵، ص۵٣١-۵٣٠.</ref>. | ||
# و آخرین حدیث در این باره این است که [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} در ضمن آخرین خطبهای که در [[مدینه]] قبل از وفاتش ایراد کرد، فرمود: هر کس مالی را از حرام به دست آورد، خدا [[صدقه]] و [[بنده]] [[آزاد]] کردن و [[حج]] و [[عمره]] را از او قبول نمیکند و خدا به عدد اجزای این مال به پای او [[وزر]] و [[گناه]] مینویسد و آنچه از آن مال بعد از مرگش باقی بماند [[توشه]] او به سوی [[آتش]] خواهد بود<ref>{{متن حدیث|... وَ مَنِ اكْتَسَبَ مَالًا حَرَاماً لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ مِنْهُ صَدَقَةً وَ لَا عِتْقاً وَ لَا حَجّاً وَ لَا اعْتِمَاراً وَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِعَدَدِ أَجْزَاءِ ذَلِكَ أَوْزَاراً وَ مَا بَقِيَ مِنْهُ بَعْدَ مَوْتِهِ كَانَ زَادَهُ إِلَى النَّارِ}}؛ وسائل الشیعه، ج۸؛ کتاب الحج، باب ۵٢، حدیث ۶، ص١٠٣؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، تهران، منشورات مکتبه الصدوق، بیتا، باب یجمع عقوبات الاعمال، ص٣٣۴؛ جامع احادیث الشیعه، ج۱۰، ص٢۵٩.</ref> | # و آخرین حدیث در این باره این است که [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} در ضمن آخرین خطبهای که در [[مدینه]] قبل از وفاتش ایراد کرد، فرمود: هر کس مالی را از حرام به دست آورد، خدا [[صدقه]] و [[بنده]] [[آزاد]] کردن و [[حج]] و [[عمره]] را از او قبول نمیکند و خدا به عدد اجزای این مال به پای او [[وزر]] و [[گناه]] مینویسد و آنچه از آن مال بعد از مرگش باقی بماند [[توشه]] او به سوی [[آتش]] خواهد بود<ref>{{متن حدیث|... وَ مَنِ اكْتَسَبَ مَالًا حَرَاماً لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ مِنْهُ صَدَقَةً وَ لَا عِتْقاً وَ لَا حَجّاً وَ لَا اعْتِمَاراً وَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِعَدَدِ أَجْزَاءِ ذَلِكَ أَوْزَاراً وَ مَا بَقِيَ مِنْهُ بَعْدَ مَوْتِهِ كَانَ زَادَهُ إِلَى النَّارِ}}؛ وسائل الشیعه، ج۸؛ کتاب الحج، باب ۵٢، حدیث ۶، ص١٠٣؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، تهران، منشورات مکتبه الصدوق، بیتا، باب یجمع عقوبات الاعمال، ص٣٣۴؛ جامع احادیث الشیعه، ج۱۰، ص٢۵٩.</ref>.<ref>[[نورالله علیدوست خراسانی|علیدوست خراسانی، نورالله]]، [[منابع مالی اهل بیت (کتاب)|منابع مالی اهل بیت]] ص ۹۸</ref> | ||
===جایگاه [[وقف]] در [[اسلام]]=== | ===جایگاه [[وقف]] در [[اسلام]]=== |