علم معصوم به همه حقایق قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←دلیل عقلی
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
#[[امام باقر]] {{ع}} در تفسیر آیۀ ۷ سورۀ آل عمران می فرمایند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج ۱، ص ۱۲۲</ref> «رسول خدا برترین راسخان در علم بود، خداوند عزوجل تمام آنچه را بر او نازل کرد از تنزیل و تأویل به او تعلیم داد، و ممکن نیست خداوند چیزی براو نازل کند و تأویل و تفسیرش را به او نیاموزد، و اوصیاء پیامبر بعد از او، تمام آنها را میدانند.»<ref>ر.ک. [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایان‌نامه)|علم ائمه از نظر عقل و نقل]]، ص ۱۴۲؛ [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن (مقاله)|اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن]]، ماهنامۀ معرفت، شماره ۷۳، دی ۱۳۸۲، ص ۲۲ ـ ۲۳؛ [[محمد منصورآبادی|منصورآبادی، محمد]]، [[راسخان در علم از دیدگاه فریقین (کتاب)|راسخان در علم از دیدگاه فریقین]]، ص ۱۲۴؛ [[حسین افسردیر|افسردیر، حسین]]، [[مرضیه فضلی‌نژاد|فضلی نژاد،مرضیه]]، [[بررسی مصادیق راسخان در علم در نگاه مفسران (مقاله)|بررسی مصادیق راسخان در علم در نگاه مفسران]]، ص ۲۳ ـ ۲۷؛ [[حسین ردایی کلارستاقی|ردایی، حسین]]، [[قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل (مقاله)|قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل]]، ص ۱۳۱ ـ ۱۳۳</ref> و غیره.<ref>ر.ک. [[سید محمد فائز باقری|باقری، سید محمد فائز]]، [[بررسی علم اولیای الهی (پایان‌نامه)|بررسی علم اولیای الهی]]، ص ۱۱۳ ـ ۱۲۲؛ [[حسین ردایی کلارستاقی|ردایی، حسین]]، [[قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل (مقاله)|قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل]]، ص ۱۳۱ ـ ۱۳۳؛ [[مجید معارف|معارف، مجید]]، [[نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن (مقاله)|نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن]]، صفحه؟؟؟؛ [[زهرةالسادات میرترابی حسینی|میرترابی حسینی، زهرةالسادات]]، [[علم لدنی در قرآن و حدیث (پایان‌نامه)|علم لدنی در قرآن و حدیث]]، ص ۱۱۳</ref> | #[[امام باقر]] {{ع}} در تفسیر آیۀ ۷ سورۀ آل عمران می فرمایند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج ۱، ص ۱۲۲</ref> «رسول خدا برترین راسخان در علم بود، خداوند عزوجل تمام آنچه را بر او نازل کرد از تنزیل و تأویل به او تعلیم داد، و ممکن نیست خداوند چیزی براو نازل کند و تأویل و تفسیرش را به او نیاموزد، و اوصیاء پیامبر بعد از او، تمام آنها را میدانند.»<ref>ر.ک. [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایان‌نامه)|علم ائمه از نظر عقل و نقل]]، ص ۱۴۲؛ [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن (مقاله)|اهل بیت پیامبر مفسران آگاه به تمام قرآن]]، ماهنامۀ معرفت، شماره ۷۳، دی ۱۳۸۲، ص ۲۲ ـ ۲۳؛ [[محمد منصورآبادی|منصورآبادی، محمد]]، [[راسخان در علم از دیدگاه فریقین (کتاب)|راسخان در علم از دیدگاه فریقین]]، ص ۱۲۴؛ [[حسین افسردیر|افسردیر، حسین]]، [[مرضیه فضلی‌نژاد|فضلی نژاد،مرضیه]]، [[بررسی مصادیق راسخان در علم در نگاه مفسران (مقاله)|بررسی مصادیق راسخان در علم در نگاه مفسران]]، ص ۲۳ ـ ۲۷؛ [[حسین ردایی کلارستاقی|ردایی، حسین]]، [[قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل (مقاله)|قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل]]، ص ۱۳۱ ـ ۱۳۳</ref> و غیره.<ref>ر.ک. [[سید محمد فائز باقری|باقری، سید محمد فائز]]، [[بررسی علم اولیای الهی (پایان‌نامه)|بررسی علم اولیای الهی]]، ص ۱۱۳ ـ ۱۲۲؛ [[حسین ردایی کلارستاقی|ردایی، حسین]]، [[قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل (مقاله)|قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل]]، ص ۱۳۱ ـ ۱۳۳؛ [[مجید معارف|معارف، مجید]]، [[نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن (مقاله)|نقد شبهه تعارض آیات علم غیب در قرآن]]، صفحه؟؟؟؛ [[زهرةالسادات میرترابی حسینی|میرترابی حسینی، زهرةالسادات]]، [[علم لدنی در قرآن و حدیث (پایان‌نامه)|علم لدنی در قرآن و حدیث]]، ص ۱۱۳</ref> | ||
====دلیل عقلی==== | =====دلیل عقلی===== | ||
*باید توجه داشت، اگر [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] {{عم}} به علوم موجود در قرآن علم نداشته باشند لازم می آید نزول قرآن کاری لغو باشد<ref>ر.ک. [[احد ایمانی|ایمانی، احد]]، وبگاه بهترین سخن‌ها</ref> و چگونه ممکن است حتی پیامبری که قرآن بر او نازل شده، مثلاً از تأویل آیات متشابه بیخبر بماند،<ref>ر.ک. [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی (کتاب)|ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی]]، ص ۱۰۵ ـ ۱۱۰</ref> قرآن برای تربیت و هدایت مردم نازل شده، و معنی ندارد در چنین کتابی آیات و جملههایی باشد که جز خداوند مقصود آن را نداند<ref>ر.ک. [[حسن مهدی‌فر|مهدی‌فر، حسن]]، [[علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن (پایان‌نامه)|علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن]]، ص ۱۹۷</ref> و فرض اینکه دیگران علم به تاویل دارند و ایشان ندارند هم محال است، چرا که لازمۀ آن برتری دیگران خواهد بود، بنابراین [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] بر تمام اسرار قرآن کریم علم داشته اند.<ref>ر.ک. [[احد ایمانی|ایمانی، احد]]، وبگاه بهترین سخن‌ها</ref> همچنین اگر مراد از راسخون در آیه، روشن نباشد لازم می آید خود همین آیه که راهکار کلی در ارجاع متشابهات به محکمات می‌دهد، از آیات متشابه باشد.<ref>ر.ک. [[حسین ردایی کلارستاقی|ردایی، حسین]]، [[قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل (مقاله)|قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل]]، ص ۱۳۱ ـ ۱۳۳</ref> | *باید توجه داشت، اگر [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] {{عم}} به علوم موجود در قرآن علم نداشته باشند لازم می آید نزول قرآن کاری لغو باشد<ref>ر.ک. [[احد ایمانی|ایمانی، احد]]، وبگاه بهترین سخن‌ها</ref> و چگونه ممکن است حتی پیامبری که قرآن بر او نازل شده، مثلاً از تأویل آیات متشابه بیخبر بماند،<ref>ر.ک. [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی (کتاب)|ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی]]، ص ۱۰۵ ـ ۱۱۰</ref> قرآن برای تربیت و هدایت مردم نازل شده، و معنی ندارد در چنین کتابی آیات و جملههایی باشد که جز خداوند مقصود آن را نداند<ref>ر.ک. [[حسن مهدی‌فر|مهدی‌فر، حسن]]، [[علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن (پایان‌نامه)|علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن]]، ص ۱۹۷</ref> و فرض اینکه دیگران علم به تاویل دارند و ایشان ندارند هم محال است، چرا که لازمۀ آن برتری دیگران خواهد بود، بنابراین [[پیامبر]] و [[اهل بیت]] بر تمام اسرار قرآن کریم علم داشته اند.<ref>ر.ک. [[احد ایمانی|ایمانی، احد]]، وبگاه بهترین سخن‌ها</ref> همچنین اگر مراد از راسخون در آیه، روشن نباشد لازم می آید خود همین آیه که راهکار کلی در ارجاع متشابهات به محکمات می‌دهد، از آیات متشابه باشد.<ref>ر.ک. [[حسین ردایی کلارستاقی|ردایی، حسین]]، [[قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل (مقاله)|قرآن و مرجعیت علمی اهل بیت در تأویل]]، ص ۱۳۱ ـ ۱۳۳</ref> | ||
*مطلب مهم اینکه آگاهی از کل قرآن و تفسیر و تأویل آن<ref>ر.ک. [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، مقالۀ تاویل و تفسیر، پرتال جامع علوم انسانی</ref> به اجماع شیعه از علومی است که لازم است امام از آن برخوردار باشد. این علم همانند علم به احکام شرعی برای هدایت جامعه اسلامی لازم است زیرا قرآن شامل بسیاری از معارف اسلامی و یکی از منابع فقهی است و عدم اطلاع از آن به معنای نقصان در علم دینی خواهد بود.<ref>ر.ک. [[ناصرالدین اوجاقی|اوجاقی، ناصرالدین]]، [[علم امام از دیدگاه کلام امامیه (پایان‌نامه)|علم امام از دیدگاه کلام امامیه]] ص۷۵ و ۷۶؛ [[محمد صادق عظیمی|عظیمی، محمد صادق]]، [[سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی (پایان‌نامه)|سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی]]، ص ۷۱؛ [[اسحاق طاهری|طاهری، اسحاق]]، [[درس‌هایی پیرامون نبوت و امامت (کتاب)|درس‌هایی پیرامون نبوت و امامت]]، ص ۱۷۸</ref> | *مطلب مهم اینکه آگاهی از کل قرآن و تفسیر و تأویل آن<ref>ر.ک. [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، مقالۀ تاویل و تفسیر، پرتال جامع علوم انسانی</ref> به اجماع شیعه از علومی است که لازم است امام از آن برخوردار باشد. این علم همانند علم به احکام شرعی برای هدایت جامعه اسلامی لازم است زیرا قرآن شامل بسیاری از معارف اسلامی و یکی از منابع فقهی است و عدم اطلاع از آن به معنای نقصان در علم دینی خواهد بود.<ref>ر.ک. [[ناصرالدین اوجاقی|اوجاقی، ناصرالدین]]، [[علم امام از دیدگاه کلام امامیه (پایان‌نامه)|علم امام از دیدگاه کلام امامیه]] ص۷۵ و ۷۶؛ [[محمد صادق عظیمی|عظیمی، محمد صادق]]، [[سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی (پایان‌نامه)|سیر تطور موضوع گستره علم امام در کلام اسلامی]]، ص ۷۱؛ [[اسحاق طاهری|طاهری، اسحاق]]، [[درس‌هایی پیرامون نبوت و امامت (کتاب)|درس‌هایی پیرامون نبوت و امامت]]، ص ۱۷۸</ref> | ||