وقت معلوم: تفاوت میان نسخه‌ها

*"وقت معلوم" یک بار در آیه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ }}﴾}}<ref> تا روز آن هنگام معیّن؛ سوره حجر ، آیه: ۳۸.</ref> و بار دیگر در سوره {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|  إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ}}﴾}}<ref> تا روز آن هنگام معیّن؛ سوره ص ، آیه: ۸۱.</ref> به کار رفته است؛ آن هنگام که ابلیس، مأمور به سجده بر آدم شد؛ ولی سجده نکرد. [[قرآن]]، در این‏ باره می‌‏فرماید:{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِينَ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَى يَوْمِ الدِّينِ قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ}}﴾}}<ref> فرمود: ای ابلیس! چه چیز تو را از فروتنی برای چیزی که به دست خویش آفریدم، باز داشت؟ سرکشی کردی یا از والا رتبگانی؟ گفت: من از او بهترم، مرا از آتش آفریدی و او را از گل.فرمود: از اینجا بیرون رو که تو رانده‌ای.و لعنت من تا روز پاداش و کیفر بر تو باد!گفت: پروردگارا! پس به من تا روزی که (همگان) برانگیخته می‌گردند مهلت ده!فرمود: تو از مهلت یافتگانی،تا روز آن هنگام معیّن؛ سوره ص ، آیه: ۸۱.</ref>

*مفسّران، در این‏که منظور از {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ}}﴾}}؛ چه روزی است، گمانه‌‏های پرشماری ارائه کرده‌‏اند؛ برخی آن را پایان این جهان می‏‌دانند؛ چرا که در آن‏روز همه موجودات زنده می‌‏میرند، و فقط ذات خداوند سبحانه و تعالی می‌‏ماند.  گروهی احتمال داده‏‌اند منظور از آن، روز قیامت است؛ ولی این احتمال، نه با ظاهر آیات مورد بحث می‌‏سازد که لحن آن نشان می‏‌دهد با تمام خواسته او موافقت نشد و نه با آیات دیگر قرآن که از مرگ عموم زندگان در پایان این جهان خبر می‏‌دهد. این احتمال نیز وجود دارد که آیه یاد شده، به زمانی اشاره باشد که هیچ‏کس جز خدا نمی‌‏داند<ref>  ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۳۴۳</ref>.  

*آنچه این عبارت را در بحث مهدویت وارد کرده؛ برخی روایات‏ است که {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ}}﴾}} را دوران ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ دانسته است. از [[وهب بن جمیع]] - آزاد شده [[اسحاق بن عمار]]- نقل شده است که گفت: از [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}} درباره این گفته ابلیس پرسیدم که: پروردگارا! پس مرا تا روزی که خلایق برانگیخته شوند، مهلت ده خداوند سبحانه و تعالی فرمود: البته تو از مهلت داده‏‌شدگانی تا به روز و هنگام معین و معلوم- آن‏چه روزی خواهد بود؟ فرمود: وقت معلوم، روز قیام [[قائم]] [[آل محمد]]{{صل}} است. هرگاه خداوند سبحانه و تعالی او را برانگیزد، آن‏گاه که در مسجد کوفه است ابلیس نزد وی می‌‏آید؛ در حالی که بر زانوانش راه می‌‏رود و می‌‏گوید: "ای وای از این روزگار! آن‏گاه از پیشانی‏اش او را می‏‌گیرد و گردنش را می‏‌زند. آن هنگام، روز وقت معلوم است که مدت او به پایان می‌‏رسد"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" الْوَقْتُ‏ الْمَعْلُومُ‏ يَوْمُ‏ قِيَامِ‏ الْقَائِمِ‏ فَإِذَا بَعَثَهُ‏ اللَّهُ‏ كَانَ‏ فِي‏ مَسْجِدِ الْكُوفَةِ وَ جَاءَ إِبْلِيسُ حَتَّى يَجْثُو عَلَى رُكْبَتَيْهِ فَيَقُولُ يَا وَيْلَاهْ مِنْ هَذَا الْيَوْمِ فَيَأْخُذُ بِنَاصِيَتِهِ فَيَضْرِبُ عُنُقَهُ فَذَلِكَ يَوْمُ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ مُنْتَهَى أَجَلِهِ‏‏‏ "}}، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۶، ح ۱۷۸؛ طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۰</ref>.