۳۳٬۷۴۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') |
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=150%|' به '{{عربی|') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
*'''فراز اول: حمد و صلوات:''' این دعا با حمد و ستایش پروردگار و درود بر [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} آغاز میشود. ستایش، مخصوص پروردگار جهانیان است و درود و سلام مخصوص خداوند سبحانه و تعالی بر آقای ما، پیامبرش و خاندان او باد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | *'''فراز اول: حمد و صلوات:''' این دعا با حمد و ستایش پروردگار و درود بر [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} آغاز میشود. ستایش، مخصوص پروردگار جهانیان است و درود و سلام مخصوص خداوند سبحانه و تعالی بر آقای ما، پیامبرش و خاندان او باد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*'''فراز دوم: ثنای بر قضاء:''' این فراز که با حمد و ثنای دوباره بر جریان قضای الهی نسبت به اولیایش شروع میشود، در واقع دربردارنده همه دعا به نحو اجمال است که با عباراتی مختصر، مضامین بعدی دعا را مورد اشاره قرار میدهد: بارخدایا! ستایش فقط تو را سزا است بر آن قضا و قدری که درباره اولیا و نمایندگانت جاری شد ... و آنان را سبب دستآویزی به سویت و وسیلهای برای خشنودی محضت قرار دادی<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | *'''فراز دوم: ثنای بر قضاء:''' این فراز که با حمد و ثنای دوباره بر جریان قضای الهی نسبت به اولیایش شروع میشود، در واقع دربردارنده همه دعا به نحو اجمال است که با عباراتی مختصر، مضامین بعدی دعا را مورد اشاره قرار میدهد: بارخدایا! ستایش فقط تو را سزا است بر آن قضا و قدری که درباره اولیا و نمایندگانت جاری شد ... و آنان را سبب دستآویزی به سویت و وسیلهای برای خشنودی محضت قرار دادی<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*'''فراز سوم: تاریخ، از آغاز تا تکامل''' در سومین فراز از این دعای شریف، ماجرای تفصیلی قضا و حکم الهی درباره اولیایش بررسی میشود که در آن، نقطه شروع تاریخ بشریت و تحوّلات اساسی و در نهایت، سیر تکاملی آن به سوی عصر حاکمیت [[امام مهدی|حضرت بقیة اللّه]]{{ع}} که اوج تقرّب جامعهای بشری به خدای متعال و هدف نهایی از خلقت است، مورد توجه واقع میشود. این فراز با عبارت {{عربی | *'''فراز سوم: تاریخ، از آغاز تا تکامل''' در سومین فراز از این دعای شریف، ماجرای تفصیلی قضا و حکم الهی درباره اولیایش بررسی میشود که در آن، نقطه شروع تاریخ بشریت و تحوّلات اساسی و در نهایت، سیر تکاملی آن به سوی عصر حاکمیت [[امام مهدی|حضرت بقیة اللّه]]{{ع}} که اوج تقرّب جامعهای بشری به خدای متعال و هدف نهایی از خلقت است، مورد توجه واقع میشود. این فراز با عبارت {{عربی|" فَبَعْضٌ أَسْكَنْتَهُ جَنَّتَك "}} آغاز و با جمله {{عربی|" وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ الْعالَمِين "}} به پایان میرسد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>.. | ||
*'''فراز چهارم: استغاثه و طلب:''' استغاثه به درگاه حضرت حق، آخرین فراز از دعای ندبه را به خود اختصاص میدهد: خدایا! تویی تنها برطرفکننده گرفتاریها و سختیها .... | *'''فراز چهارم: استغاثه و طلب:''' استغاثه به درگاه حضرت حق، آخرین فراز از دعای ندبه را به خود اختصاص میدهد: خدایا! تویی تنها برطرفکننده گرفتاریها و سختیها .... | ||
*لازم به یادآوری است از آنجایی که برخی در این دعا و سند آن پرسشهایی را مطرح کردهاند در پاسخ کتابهای فراوانی نگاشته شده که برخی بدین قرارند: [[فروغ ولایت در دعای ندبه]]، اثر [[لطفالله صافی گلپایگانی]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]] اثر [[علی اصغر رضوانی]]، [[با دعای ندبه در پگاه جمعه]]، اثر [[علی اکبر مهدیپور]]<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. | *لازم به یادآوری است از آنجایی که برخی در این دعا و سند آن پرسشهایی را مطرح کردهاند در پاسخ کتابهای فراوانی نگاشته شده که برخی بدین قرارند: [[فروغ ولایت در دعای ندبه]]، اثر [[لطفالله صافی گلپایگانی]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]] اثر [[علی اصغر رضوانی]]، [[با دعای ندبه در پگاه جمعه]]، اثر [[علی اکبر مهدیپور]]<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۲۹ - ۲۳۱.</ref>. | ||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
*برخی معترضان به دعای ندبه میگویند: هنگامی که [[امام صادق]] {{ع}}، دعای ندبه را انشا فرموده، بیش از یک قرن به تولد [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} مانده بود، پس چگونه ممکن است، انسان نسبت به انسانی که بعد از یک قرن به دنیا میآید، گریه و زاری کند و در فراقش اشک بریزد؟! پاسخ این است که: این معنی درباره افراد معمولی متصوّر است، اما اگر فرد موردنظر گل سرسبد جهان خلقت باشد و همه پیامبران الهی، نوید او را به پیروان خود داده باشند و به امّت خود از غیبت طولانی و انتظار او گفتوگو کرده باشند، بسیار منطقی است که افراد دردآشنا در [[انتظار]] آمدنش ثانیهشماری کنند و از طول غیبتش گریهها سر دهند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدیپور، ص ۳۰.</ref>. | *برخی معترضان به دعای ندبه میگویند: هنگامی که [[امام صادق]] {{ع}}، دعای ندبه را انشا فرموده، بیش از یک قرن به تولد [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} مانده بود، پس چگونه ممکن است، انسان نسبت به انسانی که بعد از یک قرن به دنیا میآید، گریه و زاری کند و در فراقش اشک بریزد؟! پاسخ این است که: این معنی درباره افراد معمولی متصوّر است، اما اگر فرد موردنظر گل سرسبد جهان خلقت باشد و همه پیامبران الهی، نوید او را به پیروان خود داده باشند و به امّت خود از غیبت طولانی و انتظار او گفتوگو کرده باشند، بسیار منطقی است که افراد دردآشنا در [[انتظار]] آمدنش ثانیهشماری کنند و از طول غیبتش گریهها سر دهند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدیپور، ص ۳۰.</ref>. | ||
*گروهی از اصحاب به محضر [[امام صادق]] {{ع}} شرفیاب شده و حضرتش را دیدند که روی خاکها نشسته، همانند مادر داغدیده، سیل اشک، روان کرده و نالههای جانسوز سر میدهد. هنگامی که از علت آن جویا شده بودند فرمودند که برای طولانی شدن [[غیبت]] [[حضرت قائم]] {{ع}} و پریشانی مؤمنان در دوران غیبت اشک میریزند<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۳.</ref>. | *گروهی از اصحاب به محضر [[امام صادق]] {{ع}} شرفیاب شده و حضرتش را دیدند که روی خاکها نشسته، همانند مادر داغدیده، سیل اشک، روان کرده و نالههای جانسوز سر میدهد. هنگامی که از علت آن جویا شده بودند فرمودند که برای طولانی شدن [[غیبت]] [[حضرت قائم]] {{ع}} و پریشانی مؤمنان در دوران غیبت اشک میریزند<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۳.</ref>. | ||
*بسیاری از [[امامان]]{{عم}} در قنوت نماز خود، از غیبت ولی، به پیشگاه خداوند شکایت میکردند و میفرمودند: {{عربی | *بسیاری از [[امامان]]{{عم}} در قنوت نماز خود، از غیبت ولی، به پیشگاه خداوند شکایت میکردند و میفرمودند: {{عربی|"اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا..."}} از جمله آنان، [[امام علی]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]]، [[امام حسن عسکری]] و [[امام باقر]] {{عم}} است<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، علی اکبر مهدیپور، ص ۳۴.</ref>. عاشقان و منتظران مولا، دعای ندبه را هرصبح جمعه زمزمه میکنند. متن کامل این دعای ارزشمند در مفاتیح الجنان آمده است. علاوه بر دعای ندبه، یکی از زیارتنامههای سرداب مقدّس نیز "ندبه" نامیده میشود و آن زیارت، مشهور به "[[زیارت آل یاسین]]" است<ref>همان، ص ۱۶۷.</ref>.<ref>[[مجتبی تونهای|مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۳۰.</ref>. | ||
==پرسشهای وابسته== | ==پرسشهای وابسته== |