۳۳٬۷۴۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن' به '{{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن') |
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=150%|' به '{{عربی|') |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
# [[انبیا|انبیای الهی]] از جانب خداوند متعال به راه راست هدایت شده، و از طرف او به ایشان کتاب و دانش داوری اعطا شده است. | # [[انبیا|انبیای الهی]] از جانب خداوند متعال به راه راست هدایت شده، و از طرف او به ایشان کتاب و دانش داوری اعطا شده است. | ||
# مردم موظف هستند از هدایت انبیا بهره جسته و از طریق آنان هدایت یابند. | # مردم موظف هستند از هدایت انبیا بهره جسته و از طریق آنان هدایت یابند. | ||
* [[امام رضا|حضرت رضا]] {{ع}} در راستای هدایت بندگان، نه تنها علم اعطایی را برای انبیا لازم شمردهاند، بلکه تأکید فرمودهاند که علم باید به گونهای باشد که برتری ایشان را بر سایرین تأمین کند و آنها از پاسخگویی به هیچ سؤال و ابهامی درنمانند. {{عربی | * [[امام رضا|حضرت رضا]] {{ع}} در راستای هدایت بندگان، نه تنها علم اعطایی را برای انبیا لازم شمردهاند، بلکه تأکید فرمودهاند که علم باید به گونهای باشد که برتری ایشان را بر سایرین تأمین کند و آنها از پاسخگویی به هیچ سؤال و ابهامی درنمانند. {{عربی|"إِنَّ الْأَنْبِيَاءَ وَ الْأَئِمَّة {{عم}} يُوَفِّقُهُمُ اللَّهُ وَ يُؤْتِيهِمْ مِنْ مَخْزُونِ عِلْمِهِ وَ حِكْمَتِهِ مَا لَا يُؤْتِيهِ غَيْرَهُمْ فَيَكُونُ عِلْمُهُمْ فَوْقَ عِلْمِ أَهْلِ زَمَانِهِمْ ... إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا اخْتَارَهُ اللَّهُ تَعَالَى لِأُمُورِ عِبَادِهِ يَشْرَحُ لِذَلِكَ صَدْرَهُ وَ أَوْدَعَ قَلْبَهُ يَنَابِيعَ الْحِكْمَةِ وَ أَلْهَمَهُ الْعِلْمَ إِلْهَاماً فَلَمْ يَعْيَ بَعْدَهُ بِجَوَابٍ وَ لَا يُحِير فِيهِ عَنِ الصَّوَابِ"}} <ref> [[کمال الدین (کتاب)|کمال الدین]]، ج ۲، ص ۶۸۰.</ref> خداوند، [[انبیا]] و [[ائمه]] را توفیق داده و از علم مخزون و حکمتش، آنچه به دیگران نداده، به ایشان اعطا میکند، تا دانش ایشان برتر از دانش اهل زمانشان گردد. هنگامیکه خداوند عزوجل بندهای را برای امور بندگانش برمیگزیند، سینهاش را برای آن کار میگشاید، و چشمههای حکمت را بر قلبش به ودیعت میسپارد، و دانش را به او [[الهام]] میکند. لذا از آن پس در پاسخ سؤالی نمانده و در جوابگویی درباره سخن حق سرگردان نمیشود. | ||
== منبع تمام [[علوم پیامبران|علوم انبیا]]== | == منبع تمام [[علوم پیامبران|علوم انبیا]]== | ||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
* [[امام صادق|حضرت صادق]] {{ع}} میفرمایند:«همانا خداوند عزوجل، انبیای خویش را از گنجینههای لطف و کرم و رحمتش بهرهمند و از علم مخزونش آگاه نموده است.»<ref>{{عربی|اندازه=120%|"إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مَكَّنَ أَنْبِيَاءَهُ مِنْ خَزَائِنِ لُطْفِهِ وَ كَرَمِهِ وَ رَحْمَتِهِ وَ عَلَّمَهُمْ مِنْ مَخْزُونِ عِلْمِه"}}؛ [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج۱۱، ص ۳۷.</ref> . | * [[امام صادق|حضرت صادق]] {{ع}} میفرمایند:«همانا خداوند عزوجل، انبیای خویش را از گنجینههای لطف و کرم و رحمتش بهرهمند و از علم مخزونش آگاه نموده است.»<ref>{{عربی|اندازه=120%|"إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مَكَّنَ أَنْبِيَاءَهُ مِنْ خَزَائِنِ لُطْفِهِ وَ كَرَمِهِ وَ رَحْمَتِهِ وَ عَلَّمَهُمْ مِنْ مَخْزُونِ عِلْمِه"}}؛ [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج۱۱، ص ۳۷.</ref> . | ||
* البته برخی از دانشهای [[انبیا]] از حجتهای الهی پیشین اخذ میشود، اما در همین حالت هم مصدر اصلی این افاضه علمی، حق متعال خواهد بود، زیرا منشأ دانشهای انبیای گذشته نیز [[وحی|وحی الهی]] است. [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} میفرمایند: «هنگامیکه دوران نبوت [[حضرت آدم]] {{ع}} به پایان رسید و روزهایش به سرآمد، خداوند عزوجل به او [[وحی]] کرد: ای آدم، نبوت تو به پایان رسید و روزگارت به سرآمد، لذا علمی که نزد توست، و ایمان و اسم اکبر و آثار علم [[نبوت]] را در فرزندت، هبة الله قرار بده، زیرا من علم، ایمان، اسم اکبر و آثار [[نبوت]] را در ذریهات تا روز قیامت قطع نخواهم کرد، و زمین را بدون عالمی که بهواسطه او دین و بندگی من شناخته شود، رها نخواهم کرد.»<ref>{{عربی|اندازه=120%|"فَلَمَّا انْقَضَتْ نُبُوَّةُ آدَمَ {{ع}} وَ اسْتَكْمَلَ أَيَّامَهُ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ أَنْ يَا آدَمُ قَدِ انْقَضَتْ نُبُوَّتُكَ وَ اسْتَكْمَلْتَ أَيَّامَكَ فَاجْعَلِ الْعِلْمَ الَّذِي عِنْدَكَ وَ الْإِيمَانَ وَ الِاسْمَ الْأَكْبَرَ وَ مِيرَاثَ الْعِلْمِ وَ آثَارَ عِلْمِ النُّبُوَّةِ فِي الْعَقِبِ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ عِنْدَ هِبَةِ اللَّهِ فَإِنِّي لَنْ أَقْطَعَ الْعِلْمَ وَ الْإِيمَانَ وَ الِاسْمَ الْأَكْبَرَ وَ آثَارَ النُّبُوَّةِ مِنَ الْعَقِبِ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ لَنْ أَدَعَ الْأَرْضَ إِلَّا وَ فِيهَا عَالِمٌ يُعْرَفُ بِهِ دِينِي وَ يُعْرَفُ بِهِ طَاعَتِي"}}؛ [[کافی (کتاب)|کافی]]، ج۸، ص ۱۱۴.</ref> <ref> محمد بیابانی اسکویی </ref> | * البته برخی از دانشهای [[انبیا]] از حجتهای الهی پیشین اخذ میشود، اما در همین حالت هم مصدر اصلی این افاضه علمی، حق متعال خواهد بود، زیرا منشأ دانشهای انبیای گذشته نیز [[وحی|وحی الهی]] است. [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} میفرمایند: «هنگامیکه دوران نبوت [[حضرت آدم]] {{ع}} به پایان رسید و روزهایش به سرآمد، خداوند عزوجل به او [[وحی]] کرد: ای آدم، نبوت تو به پایان رسید و روزگارت به سرآمد، لذا علمی که نزد توست، و ایمان و اسم اکبر و آثار علم [[نبوت]] را در فرزندت، هبة الله قرار بده، زیرا من علم، ایمان، اسم اکبر و آثار [[نبوت]] را در ذریهات تا روز قیامت قطع نخواهم کرد، و زمین را بدون عالمی که بهواسطه او دین و بندگی من شناخته شود، رها نخواهم کرد.»<ref>{{عربی|اندازه=120%|"فَلَمَّا انْقَضَتْ نُبُوَّةُ آدَمَ {{ع}} وَ اسْتَكْمَلَ أَيَّامَهُ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ أَنْ يَا آدَمُ قَدِ انْقَضَتْ نُبُوَّتُكَ وَ اسْتَكْمَلْتَ أَيَّامَكَ فَاجْعَلِ الْعِلْمَ الَّذِي عِنْدَكَ وَ الْإِيمَانَ وَ الِاسْمَ الْأَكْبَرَ وَ مِيرَاثَ الْعِلْمِ وَ آثَارَ عِلْمِ النُّبُوَّةِ فِي الْعَقِبِ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ عِنْدَ هِبَةِ اللَّهِ فَإِنِّي لَنْ أَقْطَعَ الْعِلْمَ وَ الْإِيمَانَ وَ الِاسْمَ الْأَكْبَرَ وَ آثَارَ النُّبُوَّةِ مِنَ الْعَقِبِ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ لَنْ أَدَعَ الْأَرْضَ إِلَّا وَ فِيهَا عَالِمٌ يُعْرَفُ بِهِ دِينِي وَ يُعْرَفُ بِهِ طَاعَتِي"}}؛ [[کافی (کتاب)|کافی]]، ج۸، ص ۱۱۴.</ref> <ref> محمد بیابانی اسکویی </ref> | ||
* در همین راستا، [[امام باقر]] {{ع}}، [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} را وارث تمام [[علوم پیامبران|علوم انبیا و رسولان الهی]] گذشته معرفی میفرمایند: «همانا محمد {{صل}} علم [[انبیا]] و [[رسولان]] قبل از خود را به ارث برد.» <ref>{{عربی | * در همین راستا، [[امام باقر]] {{ع}}، [[پیامبر اکرم|رسول خدا]] {{صل}} را وارث تمام [[علوم پیامبران|علوم انبیا و رسولان الهی]] گذشته معرفی میفرمایند: «همانا محمد {{صل}} علم [[انبیا]] و [[رسولان]] قبل از خود را به ارث برد.» <ref>{{عربی|"إِنَّ مُحَمَّداً وَرِثَ عِلْمَ مَنْ كَانَ قَبْلَهُ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ وَ الْمُرْسَلِينَ"}}؛ [[بصائر الدرجات (کتاب)|بصائر الدرجات]]، ج ۱، ص ۱۲۱.</ref> | ||
* بنابراین میتوان نتیجه گرفت دانشهای [[انبیا|انبیای الهی]] بهطور مستقیم و غیرمستقیم از [[وحی|وحی الهی]] نشأت میگیرد. | * بنابراین میتوان نتیجه گرفت دانشهای [[انبیا|انبیای الهی]] بهطور مستقیم و غیرمستقیم از [[وحی|وحی الهی]] نشأت میگیرد. | ||