پرش به محتوا

رجعت کنندگان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|'
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگ‌نامه' به 'خدامراد، [[فرهنگ‌نامه')
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|')
خط ۱۱: خط ۱۱:
==مقدمه==
==مقدمه==
*روایت‌‏های مربوط به رجعت‌‏کنندگان به دو دسته تقسیم می‏‌شود:
*روایت‌‏های مربوط به رجعت‌‏کنندگان به دو دسته تقسیم می‏‌شود:
*دسته نخست. بدون اشاره به اشخاصی خاصّ رجعت‏‌کنندگان را منحصر در مؤمان خالص و کافران خالص دانسته است. [[مفضل]] از [[امام صادق]]{{ع}} درباره آیه: {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ}}﴾}}<ref> و (یاد کن) روزی (را) که از هر امتی دسته‌ای از آنان را که نشانه‌های ما را دروغ می‌شمردند گرد می‌آوریم و آنگاه آنان را به هم می‌پیوندند؛ سوره نمل، آیه: ۸۳.</ref> نقل کرده که فرمود: هیچ مؤمنی کشته شده نیست مگر این‏که بازمی‌‏گردد تا به مرگ طبیعی از دنیا برود و البته برنمی‌‏گردد مگر مؤمنان محض و کافران محض<ref> {{عربی|اندازه=120%|" لَيْسَ‏ أَحَدٌ مِنَ‏ الْمُؤْمِنِينَ‏ قُتِلَ‏ إِلَّا يَرْجِعُ‏ حَتَّى‏ يَمُوتَ‏- وَ لَا يَرْجِعُ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِيمَانَ مَحْضاً- وَ مَنْ مَحَضَ الْكُفْرَ مَحْضاً‏‏"}}، علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج ۲، ص ۱۳۱</ref>.  
*دسته نخست. بدون اشاره به اشخاصی خاصّ رجعت‏‌کنندگان را منحصر در مؤمان خالص و کافران خالص دانسته است. [[مفضل]] از [[امام صادق]]{{ع}} درباره آیه: {{عربی|﴿{{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ}}﴾}}<ref> و (یاد کن) روزی (را) که از هر امتی دسته‌ای از آنان را که نشانه‌های ما را دروغ می‌شمردند گرد می‌آوریم و آنگاه آنان را به هم می‌پیوندند؛ سوره نمل، آیه: ۸۳.</ref> نقل کرده که فرمود: هیچ مؤمنی کشته شده نیست مگر این‏که بازمی‌‏گردد تا به مرگ طبیعی از دنیا برود و البته برنمی‌‏گردد مگر مؤمنان محض و کافران محض<ref> {{عربی|اندازه=120%|" لَيْسَ‏ أَحَدٌ مِنَ‏ الْمُؤْمِنِينَ‏ قُتِلَ‏ إِلَّا يَرْجِعُ‏ حَتَّى‏ يَمُوتَ‏- وَ لَا يَرْجِعُ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِيمَانَ مَحْضاً- وَ مَنْ مَحَضَ الْكُفْرَ مَحْضاً‏‏"}}، علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج ۲، ص ۱۳۱</ref>.  
*دسته دوم. برخی روایات به رجعت افرادی به طور خاص اشاره کرده است. [[بکیر بن اعین]] می‌‏گوید: کسی که هیچ تردید در درستی سخنش ندارم؛ یعنی [[امام باقر]]{{ع}} به من فرمود: "[[پیامبر]]{{صل}} و [[امام علی|علی]] رجعت می‌‏کنند"<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۹، ح ۲</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود:" همانا نخستین کسی که به دنیا برمی‌‏گردد، [[حسین بن علی]]{{ع}} و یاران آن حضرت هستند. نیز [[یزید بن معاویه]] و اصحاب او که حضرت، آن‏ها را یک ‏به ‏یک به هلاکت خواهد رساند"<ref> {{عربی|اندازه=120%|" إِنَ‏ أَوَّلَ‏ مَنْ‏ يَكُرُّ إِلَى‏ الدُّنْيَا الْحُسَيْنُ‏ بْنُ‏ عَلِيٍ‏ {{ع}} وَ أَصْحَابُهُ وَ يَزِيدُ بْنُ مُعَاوِيَةَ وَ أَصْحَابُهُ فَيَقْتُلُهُمْ حَذْوَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّةِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ {{ع}}‏ ﴿{{متن قرآن| ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ جَعَلْناكُمْ أَكْثَرَ نَفِيراً}}﴾‏‏"}}، عیاشی، تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۸۲</ref>.
*دسته دوم. برخی روایات به رجعت افرادی به طور خاص اشاره کرده است. [[بکیر بن اعین]] می‌‏گوید: کسی که هیچ تردید در درستی سخنش ندارم؛ یعنی [[امام باقر]]{{ع}} به من فرمود: "[[پیامبر]]{{صل}} و [[امام علی|علی]] رجعت می‌‏کنند"<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۹، ح ۲</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود:" همانا نخستین کسی که به دنیا برمی‌‏گردد، [[حسین بن علی]]{{ع}} و یاران آن حضرت هستند. نیز [[یزید بن معاویه]] و اصحاب او که حضرت، آن‏ها را یک ‏به ‏یک به هلاکت خواهد رساند"<ref> {{عربی|اندازه=120%|" إِنَ‏ أَوَّلَ‏ مَنْ‏ يَكُرُّ إِلَى‏ الدُّنْيَا الْحُسَيْنُ‏ بْنُ‏ عَلِيٍ‏ {{ع}} وَ أَصْحَابُهُ وَ يَزِيدُ بْنُ مُعَاوِيَةَ وَ أَصْحَابُهُ فَيَقْتُلُهُمْ حَذْوَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّةِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ {{ع}}‏ ﴿{{متن قرآن| ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ جَعَلْناكُمْ أَكْثَرَ نَفِيراً}}﴾‏‏"}}، عیاشی، تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۸۲</ref>.
*در برخی از روایات نقل شده است که [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} هنگام رحلت، سر بر زانوی [[امام حسین]]{{ع}} نهاده و جان می‌‏دهد. پس از آن، [[امام حسین]]{{ع}} به کفن ‏و دفن بدن مطهر آن حضرت می‌‏پردازد و بر ایشان نماز می‏‌خواند.
*در برخی از روایات نقل شده است که [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} هنگام رحلت، سر بر زانوی [[امام حسین]]{{ع}} نهاده و جان می‌‏دهد. پس از آن، [[امام حسین]]{{ع}} به کفن ‏و دفن بدن مطهر آن حضرت می‌‏پردازد و بر ایشان نماز می‏‌خواند.