قرآن و بشارت موعود: تفاوت میان نسخه‌ها

#آیه ۲ و ۳: {{عربی| {{متن قرآن|هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ * الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ}}﴾}}. [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر این آیه فرمودند: متقین، شیعیان علی بن ابی طالب هستند و غیب، حجت غایب است<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۲.</ref>.  

#آیه ۱۲۴: {{عربی| {{متن قرآن|وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ}}﴾}}؛ یعنی: هنگامی که حضرت ابراهیم را پروردگارش به وسیله کلماتی آزمود، پس آن‌ها را به انجام رسانید. راوی می‌گوید: درباره این آیه مبارکه از [[امام صادق]] {{ع}} پرسش کردم، حضرت فرمود: "این همان کلماتی است که حضرت آدم {{ع}} از پروردگار خود دریافت نمود. پس توسط‍‌ آن کلمات به پیشگاه پروردگار توبه کرد و خداوند توبه‌اش را پذیرفت." جریان توبه چنین بود که حضرت آدم {{ع}} عرض کرد: "ای خدای من! از تو می‌خواهم که به واسطه محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین {{عم}} توبه مرا بپذیری! پس خداوند توبه او را پذیرفت که او بسیار توبه‌پذیر و مهربان است". راوی می‌گوید: پرسیدم مقصود از {{عربی| {{متن قرآن|فَأَتَمَّهُنَّ}}﴾}} در آیه چیست‌؟ حضرت فرمود: "مقصود این است که خداوند آن‌ها را تا قائم مهدی {{ع}} به اتمام رسانید و دوازده امام {{عم}} را که نه تن آنان از فرزندان حسین {{ع}} می‌باشند، برای او بیان فرمود<ref>تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ص ۱۲۰؛ الزام الناصب، ج ۱، ص ۱۷۹.</ref>.

#آیه ۱۵۵: {{عربی| {{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفْ وَالْجُوعِ...}}﴾}}؛ یعنی: ما شما را به چیزهایی از قبیل ترس و گرسنگی و کاستی در اموال و جان‌ها و محصولات می‌آزماییم، و مژده بده به آن‌ها که شکیبا و ثابت‌قدم هستند. [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر این آیه فرمود: "پیش از آمدن قائم {{ع}} علامت‌هایی برای امتحان مؤمنین خواهد بود" عرض کردم آن علامت‌ها چیست‌؟ فرمود: "بیماری‌های گوناگون که سبب ترس و دلهره است و بالا رفتن نرخ‌ها که سبب گرسنگی است و کاهش در اموال و جان‌ها که قحطی و مرگ‌ومیر فراوان است و نقص در محصولات که به نیامدن باران است. پس در آن موقع به آن‌ها که در عقیده به ما ثابت می‌مانند، مژده بده" آن‌گاه فرمود: "این تأویل آیه است و هیچ‌کس جز آن‌ها که راسخ در علم‌اند، تأویل آن را نمی‌دانند و ماییم راسخان در علم"<ref>ینابیع الموده، ج ۳، ص ۲۳۵.</ref>.

#آیه ۸۳: {{عربی| {{متن قرآن|أَفَغَيْرَ دِينِ اللَّهِ يَبْغُونَ وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ...}}﴾}}؛ یعنی: آیا جز دین خدا را می‌جویند؟ با آن‌که آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است، خواه و ناخواه تسلیم او هستند و به سوی او بازگردانیده می‌شوند. [[امام کاظم]] {{ع}} فرمود: "این آیه درباره حضرت قائم {{ع}} نازل شده است. هنگامی که ظاهر شود، آیین مقدس اسلام را در شرق و غرب جهان، به یهود و نصاری و صائبان و ملحدان و مرتدان و کافران عرضه می‌دارد..." <ref>المحجه، ص ۵۰؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۹.</ref>.

#آیه ۱۵۹: {{عربی| {{متن قرآن|وَإِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلاَّ لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ...}}﴾}}؛ یعنی: و هیچ‌یک از اهل کتاب نیست جز این‌که پیش از مرگ، به او ایمان می‌آورد. درباره ضمیر "موته" دو احتمال است؛ یکی این‌که به اهل کتاب برگردد و دیگر این‌که به [[حضرت عیسی]] {{ع}}. بنابر احتمال اول، معنای آیه شریفه این است که "احدی از اهل کتاب نیست جز این‌که پیش از مرگ، به [[حضرت عیسی]] {{ع}} ایمان آورد" و بنابر احتمال دوم، معنای آیه چنین خواهد بود "احدی از اهل کتاب نیست جز این که پیش از مرگ [[حضرت عیسی]] {{ع}} به او ایمان خواهد آورد." برخی از مفسران [[اهل سنت]] که احتمال اول را برگزیده‌اند ناچار شده‌اند که توجیهات عجیبی را در مورد آیه شریفه ملتزم شوند، ولی بنابر احتمال دوم، معنای آیه بسیار روشن است. چون طبق عقیده قطعی مسلمانان، [[حضرت عیسی]] {{ع}} هنوز زنده است و پس از ظهور حضرت بقیة الله او نیز از آسمان نازل شده و از یاران و اصحاب آن حضرت خواهد بود<ref>تفسیر در المنثور، ج ۲، ص ۴۲۷.</ref>. و چون به حضرتش اقتدا می‌نماید، نصاری نیز به جهت اقتدای [[حضرت عیسی]] {{ع}} به حضرت صاحب الامر {{ع}} در نماز، به آن حضرت ایمان می‌آورند و یهود نیز به [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌گروند.

#آیه ۳۹: {{عربی| {{متن قرآن|وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ...}}﴾}}؛ با کافران بجنگید تا فتنه‌ای باقی نماند. امام محمد باقر {{ع}} فرمود: "تأویل این آیه هنوز نیامده است... و این در زمان قیام قائم ما خواهد بود"<ref>تفسیر مجمع البیان، ج ۴، ص ۸۳۴.</ref>.

#آیه ۳۳: {{عربی| {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى}}﴾}}<ref>نیز در سوره فتح، آیه ۲۸ و سوره صف، آیه ۹ آمده است.</ref>؛ او خداوندی است که پیامبرش را با هدایت و دینی حق فرستاد تا آن را بر تمام ادیان پیروز گرداند، اگرچه مشرکان ناخشنود باشند. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "این آیه مبارکه به هنگام خروج مهدی آل محمد {{صل}} تحقق می‌یابد"<ref>تفسیر مجمع البیان، ج ۵، ص ۳۸.</ref>.

#آیه ۸۶: {{عربی| {{متن قرآن|بَقِيَّةُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ}}﴾}}؛ یکتا بازمانده خدا برای شما بهتر است، اگر مؤمن هستید. [[امام باقر]] {{ع}} در تأویل این آیه شریفه می‌فرماید: "هنگامی که مهدی ظاهر شود... اولین سخنی که بر زبان مبارکش جاری می‌شود این آیه شریفه است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۲.</ref>.

#آیه ۵: {{عربی| {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ...}}﴾}}؛ همانا ما موسی را با آیات خود فرستادیم، که قوم خود را از تاریکی‌ها به سوی نور بیرون بیاور، و روزهای خدا "ایام الله" را به آن‌ها یادآوری کن. از [[امام باقر]] {{ع}} روایت است که فرمودند: روزهای خداوند سه روز است: روز قیام قائم {{ع}}، روز رجعت و روز قیامت<ref>ینابیع الموده، ج ۳، ص ۲۴۲.</ref>.

#آیه ۳۶-۳۸: {{عربی| {{متن قرآن|قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ * قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ * إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ}}﴾}}، [[امام رضا]] {{ع}} فرمود: "وقت معلوم، روز قیام قائم ماست."<ref>منتخب الاثر، ص ۲۲۰؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۳۷۱.</ref>.

#آیه ۳۳: {{عربی| {{متن قرآن|وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا...}}﴾}}. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "حسین {{ع}} مظلوم کشته شد و ما اولیاء وارث خون او هستیم، و قائم ما به خون‌خواهی حسین {{ع}} قیام خواهد کرد"<ref>المحجة، ص ۱۲۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: "منصور، قائم آل محمد {{عم}} است و چون ظهور نماید، اقدام به خون‌خواهی حسین {{ع}} می‌کند"<ref>کامل الزیارات، ص ۶۳.</ref>.

#آیه ۷۵: {{عربی| {{متن قرآن|حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ...}}﴾}}؛ یعنی: تا وقتی آن‌چه به آنان وعده داده می‌شود: یا عذاب یا قیامت را ببینند. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "منظور از ساعة، قیام قائم است."<ref>کافی، ج ۱، ص ۴۳۱؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۶۳.</ref>.

#آیه ۵: {{عربی| {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ...}}﴾}}؛ و ما اراده کرده‌ایم بر آنان که در روی زمین به ضعف کشیده شده‌اند، منت نهاده آن‌ها را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم. [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} فرمودند: "این آیه مبارکه مخصوص صاحب الامری است که در آخر الزمان ظاهر می‌شود..." <ref>تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۲۰.</ref>.

#آیه ۲۹: {{عربی| {{متن قرآن|قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ...}}﴾}}؛ بگو ای پیامبر! روز پیروزی، دیگر ایمان آوردن برای کافران سودی ندارد. امام جعفر صادق {{ع}} فرمود: "یوم الفتح، روزی است که دنیا به دست قائم {{ع}} فتح می‌شود..." <ref>منتخب الاثر، ص ۴۷۰؛ المحجة، ص ۱۷۴.</ref>.

#آیه ۲۸: {{عربی| {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا}}﴾}}، [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر این آیه شریفه فرمودند: "این آیه در حق قائم آل محمد {{صل}} نازل شده است..." <ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۰؛ المحجة، ص ۲۰۸.</ref>.