منبع علم معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها
←سومین منبع علم معصوم
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
#کتب و مواهب [[انبیا]]: تمام کتاب‌هایی را که [[خداوند]] بر [[پیامبران]] نازل کرده، نزد [[ائمه]]{{ع}} است، این کتاب‌ها یکی از [[منابع علم]] ایشان است.<ref>ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۸۵ ـ ۱۶۹؛ لطیفی، رحیم، علم غیب معصوم، ماهنامه معارف، ش ۴۸، ص ۱۰ ـ ۱۶؛ رستمی، محمد زمان، بررسی دیدگاه‌های تفسیری عرفانی درباره علم امام، فصلنامه اندیشه نوین اسلامی، ش ۲۰، صفحه؟؟؟</ref> [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند:<ref>«الْوَاحُ مُوسَی عِنْدَنَا وَ عَصَا مُوسَی عِنْدَنَا وَ نَحْنُ وَرَثَةُ النَّبِیِّین»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ١، ص ٢٣١</ref> «[[الواح موسی]] و [[عصای موسی]] نزد ماست و ما [[وارثان]] پیامبرانیم».<ref>ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۸۵ ـ ۱۶۹</ref> | #کتب و مواهب [[انبیا]]: تمام کتاب‌هایی را که [[خداوند]] بر [[پیامبران]] نازل کرده، نزد [[ائمه]]{{ع}} است، این کتاب‌ها یکی از [[منابع علم]] ایشان است.<ref>ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۸۵ ـ ۱۶۹؛ لطیفی، رحیم، علم غیب معصوم، ماهنامه معارف، ش ۴۸، ص ۱۰ ـ ۱۶؛ رستمی، محمد زمان، بررسی دیدگاه‌های تفسیری عرفانی درباره علم امام، فصلنامه اندیشه نوین اسلامی، ش ۲۰، صفحه؟؟؟</ref> [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند:<ref>«الْوَاحُ مُوسَی عِنْدَنَا وَ عَصَا مُوسَی عِنْدَنَا وَ نَحْنُ وَرَثَةُ النَّبِیِّین»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ١، ص ٢٣١</ref> «[[الواح موسی]] و [[عصای موسی]] نزد ماست و ما [[وارثان]] پیامبرانیم».<ref>ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۸۵ ـ ۱۶۹</ref> | ||
= | ==='''[[علوم]] انتقالی از [[ملائکه]]'''=== | ||
#[[وحی]] به واسطۀ [[فرشته]]: گاهی فرشته‌ای به صورت [[انسان]] متمثل می‌‌گردد و [[پیامبران]] و [[اولیاء]] الهی را از یک رشته امور [[پنهان]] از [[حس]]، مطلع می‌‌سازد.<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص ۳۳ ـ ۳۸؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص ۱۴۵؛ هاشمی، سید علی، علوم برگزیدگان، صفحه؟؟؟؛ برنجکار، رضا، دومین دوره مدرسه تابستانی کلام امامیه، پایگاه مطالعات کلام امامیه؛ سیده رابیل، جستاری در مسألۀ علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن پژوهی</ref> | #[[وحی]] به واسطۀ [[فرشته]]: گاهی فرشته‌ای به صورت [[انسان]] متمثل می‌‌گردد و [[پیامبران]] و [[اولیاء]] الهی را از یک رشته امور [[پنهان]] از [[حس]]، مطلع می‌‌سازد.<ref>ر.ک. سبحانی، جعفر، آگاهی سوم یا علم غیب، ص ۳۳ ـ ۳۸؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص ۱۴۵؛ هاشمی، سید علی، علوم برگزیدگان، صفحه؟؟؟؛ برنجکار، رضا، دومین دوره مدرسه تابستانی کلام امامیه، پایگاه مطالعات کلام امامیه؛ سیده رابیل، جستاری در مسألۀ علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن پژوهی</ref> | ||
#[[الهام]]: [[الهام]] یعنی افکندن مطالب بر [[قلب]]،<ref>ر.ک. هاشمی، سید علی، علوم برگزیدگان، صفحه؟؟؟</ref> در پاره‌ای از [[روایات]] تصریح شده است [[ائمه]]{{ع}} همه [[علوم]] را از [[ناحیه]] [[خداوند]] دریافت می‌‌دارند،<ref>ر.ک. مکارم، ناصر، پیام قرآن، ج ۹، ص ۱۱۹ ـ ۱۲۶؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص ۱۴۵؛ سیده رابیل، جستاری در مسألۀ علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن پژوهی</ref> مثلاً [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند: «هنگامی که [[خداوند]] کسی را برای [[مردم]] بر می‌گزیند چشمه‌های [[حکمت]] را در دلش قرار می‌دهد و [[علم]] را به وی [[الهام]] می‌کند تا برای جواب از هیچ سئوالی درنمانده و در تشخیص [[حق]] سرگردان نشود».<ref>ر.ک. مکارم، ناصر، پیام قرآن، ج ۹، ص ۱۱۹ ـ ۱۲۶</ref> یکی از راه‌های [[الهام]] [[نکت در دل]] و نقر در اسماع دانسته شده است یعنی مطلب در [[قلب]] آنان حک یا در گوش آنان بیان می‌شود.<ref>ر.ک. نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص ۱۴۵؛ اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص ۶۴ ـ ۶۸؛ میرترابی حسینی، زهرة السادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص ۳۷ ـ ۴۶</ref> | #[[الهام]]: [[الهام]] یعنی افکندن مطالب بر [[قلب]]،<ref>ر.ک. هاشمی، سید علی، علوم برگزیدگان، صفحه؟؟؟</ref> در پاره‌ای از [[روایات]] تصریح شده است [[ائمه]]{{ع}} همه [[علوم]] را از [[ناحیه]] [[خداوند]] دریافت می‌‌دارند،<ref>ر.ک. مکارم، ناصر، پیام قرآن، ج ۹، ص ۱۱۹ ـ ۱۲۶؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص ۱۴۵؛ سیده رابیل، جستاری در مسألۀ علم غیب، منتشر شده در نشریه الکترونیکی قرآن پژوهی</ref> مثلاً [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند: «هنگامی که [[خداوند]] کسی را برای [[مردم]] بر می‌گزیند چشمه‌های [[حکمت]] را در دلش قرار می‌دهد و [[علم]] را به وی [[الهام]] می‌کند تا برای جواب از هیچ سئوالی درنمانده و در تشخیص [[حق]] سرگردان نشود».<ref>ر.ک. مکارم، ناصر، پیام قرآن، ج ۹، ص ۱۱۹ ـ ۱۲۶</ref> یکی از راه‌های [[الهام]] [[نکت در دل]] و نقر در اسماع دانسته شده است یعنی مطلب در [[قلب]] آنان حک یا در گوش آنان بیان می‌شود.<ref>ر.ک. نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص ۱۴۵؛ اوجاقی، ناصرالدین، علم امام از دیدگاه کلام امامیه، ص ۶۴ ـ ۶۸؛ میرترابی حسینی، زهرة السادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص ۳۷ ـ ۴۶</ref> | ||