دیدار با امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

دیدار با امام مهدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۴

۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۰ ژوئن ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - 'ref> شیخ طوسی' به 'ref>شیخ طوسی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 *درباره امکان ملاقات، برخی اندیشوران [[شیعه]] نیز چنین نوشته‌‏اند:
 *[[سید مرتضی]] می‌‏نویسد: "همانا ممتنع نیست که [[امام]] برای برخی دوستانش [[آشکار]] شود؛ از افرادی که از سوی آن‏ها ترسی وجود ندارد"<ref>  سیّد مرتضی، تنزیه الانبیاء، ص ۲۳۸</ref>.
-*[[شیخ طوسی]] نیز می‌‏نویسد: "ما با جزم و [[یقین]] نمی‌‏دانیم که آن [[محبوب]] دل‏ها از دیده همه دوستدارانش [[نهان]] و [[غایب]] است؛ بلکه امکان دارد برای بیشتر آنان ظاهر شود"<ref>  شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۹۹</ref>.
+*[[شیخ طوسی]] نیز می‌‏نویسد: "ما با جزم و [[یقین]] نمی‌‏دانیم که آن [[محبوب]] دل‏ها از دیده همه دوستدارانش [[نهان]] و [[غایب]] است؛ بلکه امکان دارد برای بیشتر آنان ظاهر شود"<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۹۹</ref>.
 *[[سید بن طاووس]] نیز در این‏ باره خطاب به [[فرزند]] خود نوشته است: "[[امام]]، اکنون از جمیع [[شیعیان]] [[غایب]] است؛ ولی ممتنع نیست گروهی از آنان به ملاقات حضرت مشرف شده، از گفتار و کردار او استفاده کنند"<ref>  سیّد بن طاوس، الطرائف، ص ۱۸۵</ref>.
 ===امکان ملاقات بدون شناخت‏===
 *در این دیدگاه - بر خلاف دیدگاه نخست- امکان ملاقات، مورد پذیرش است؛ ولی وقوع ملاقات همراه [[شناخت]] آن حضرت را در این دوران، غیر قابل پذیرش و آن را با [[فلسفه غیبت]] در تعارض می‌‏داند. در این دیدگاه، به طور عمده به روایاتی استناد می‌‏شود که در آن، [[سخن]] از دیده شدن حضرت به میان آمده است؛ امّا تصریح شده که در آن [[دیدار]]، هرگز شناختی از حضرت صورت نمی‌‏گیرد؛ بنابراین امکان [[دیدار]] هست؛ اما چون فرد، آن حضرت را نخواهد [[شناخت]]. [[شیخ صدوق]] با ذکر [[سند]] از سدیر [[نقل]] کرده که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "در [[قائم]]، سنّتی از [[یوسف]] است ..."
 *چرا این [[مردم]] منکرند که [[خدای تعالی]] با [[حجت]] خود همان کند که با [[یوسف]] کرد؟ بین ایشان گردش کند و در بازارهای آن‏ها راه رود و بر بساط آن‏ها پا نهد و آن‏ها او را نشناسند، تا آن‏گاه که [[خدای تعالی]] به او [[اذن]] دهد که خود را به آن‏ها معرفی کند؛ همان‏گونه که به [[یوسف]] [[اذن]] داد"<ref> {{عربی|" إِنَ‏ فِي‏ الْقَائِمِ‏ سُنَّةً مِنْ‏ يُوسُف‏ ... فَمَا تُنْكِرُ هَذِهِ الْأُمَّةُ أَنْ يَكُونَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَفْعَلُ بِحُجَّتِهِ مَا فَعَلَ بِيُوسُفَ أَنْ يَكُونَ يَسِيرُ فِيمَا بَيْنَهُمْ وَ يَمْشِي فِي أَسْوَاقِهِمْ وَ يَطَأُ بُسُطَهُمْ وَ هُمْ لَا يَعْرِفُونَهُ حَتَّى يَأْذَنَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ أَنْ يُعَرِّفَهُمْ نَفْسَهُ كَمَا أَذِنَ لِيُوسُفَ "}}، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۱۴۴، باب ۵، ح ۳</ref>.
-*[[سخن]] دیگر در تأیید این دیدگاه از [[نایب خاص]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ [[محمد بن عثمان]] [[نقل]] شده است که می‏‌گوید: "به [[خدا]] سوگند! همانا [[صاحب]] این امر، هرسال در موسم [[حج]] حاضر می‌‏شود؛ [[مردم]] را می‏‌بیند و آن‏ها را می‌‏شناسد و [[مردم]]، او را می‏‌بینند؛ ولی نمی‏‌شناسند"<ref>  شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۲؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۲۰</ref>.
+*[[سخن]] دیگر در تأیید این دیدگاه از [[نایب خاص]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ [[محمد بن عثمان]] [[نقل]] شده است که می‏‌گوید: "به [[خدا]] سوگند! همانا [[صاحب]] این امر، هرسال در موسم [[حج]] حاضر می‌‏شود؛ [[مردم]] را می‏‌بیند و آن‏ها را می‌‏شناسد و [[مردم]]، او را می‏‌بینند؛ ولی نمی‏‌شناسند"<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۳۶۲؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۲۰</ref>.
 *از این [[روایات]]، استفاده می‏‌شود نه فقط هنگام ملاقات که پس از آن هم، حضرت شناخته نمی‌‏شود.
 *منطقی است گفته شود کسی که هنگام [[دیدار]]، آن حضرت را نشناخته است، دلیلی وجود ندارد پس از آن بگوید آن کسی را که دیده، به طور حتم حضرت بوده است. چه بسا از ملازمان آن حضرت یا یکی از [[اولیای الهی]] بوده که به [[دستور]] آن حضرت، برای رفع مشکل او [[اقدام]] کرده است.
@@ خط ۵۳: / خط ۵۳: @@
 *این‏جا لازم است به برخی سخنان بزرگان اشاره کنیم که در آن، ضمن پذیرش امکان ملاقات، گفته‌‏اند در صورت ملاقات، فرد ملاقات ‏کننده پرده از [[راز]] [[دیدار]] خود برنخواهد داشت و این، همان [[تکذیب]] ادعای ملاقات است:
 #[[سید مرتضی]]، بدون آن‏که قاطعانه ملاقات با حضرت را بپذیرد، عدم امکان ملاقات را غیر قطعی دانسته، می‏‌نویسد: "ما قطع نداریم دست کسی به [[امام]] نمی‌‏رسد و [[بشر]] نمی‌‏تواند او را ملاقات کند. این، امری غیر معلوم‏ است که راهی بر قطع به آن نیست<ref>  سیّد مرتضی، تنزیه الانبیاء، ص ۲۳۵</ref>. آنگاه می‌‏نویسد: "... همانا ممتنع نیست که [[امام]] برای برخی دوستانش [[آشکار]] شود؛ از افرادی که از سوی آن‏ها ترسی وجود ندارد. پس به درستی که این، از اموری است که قطع بر امتناع و ارتفاع آن ممکن نیست. و هریک از [[شیعیان]] حال خودش را می‌‏داند و راهی نیست برای [[آگاهی]] به حال دیگران"<ref>  سیّد مرتضی، تنزیه الانبیاء، ص ۲۳۸</ref>.
-#[[شیخ طوسی]] نیز آن مضمون را این‏گونه بیان کرده است: ما با جزم و [[یقین]] نمی‌‏دانیم آن حضرت از دیده همه دوستدارانش [[نهان]] و [[غایب]] است؛ بلکه امکان دارد برای بیشتر آنان ظاهر شود و هر فرد، فقط از حالات خود خبر دارد<ref>  شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۹۹</ref>. این بیان، دیدن آن حضرت را ممکن می‌‏داند؛ امّا درباره ادعای وقوع ملاقات، به نظر می‏رسد، آن را منتفی می‏‌داند.
+#[[شیخ طوسی]] نیز آن مضمون را این‏گونه بیان کرده است: ما با جزم و [[یقین]] نمی‌‏دانیم آن حضرت از دیده همه دوستدارانش [[نهان]] و [[غایب]] است؛ بلکه امکان دارد برای بیشتر آنان ظاهر شود و هر فرد، فقط از حالات خود خبر دارد<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۹۹</ref>. این بیان، دیدن آن حضرت را ممکن می‌‏داند؛ امّا درباره ادعای وقوع ملاقات، به نظر می‏رسد، آن را منتفی می‏‌داند.
 #[[سید بن طاووس]] نیز خطاب به [[فرزند]] خود، در این‏ باره نوشته است: "اگر [[امام]] اکنون از جمیع [[شیعیان]] [[غایب]] است؛ ولی ممتنع نیست گروهی از آنان به ملاقات حضرت مشرف شده، از گفتار و کردار او استفاده کنند و از دیگران بپوشانند ...."<ref>  سیّد بن طاوس، الطرائف، ص ۱۸۵</ref> [[سخن]] [[سید بن طاووس]] مؤید دیدگاه [[تکذیب]] ادعای مشاهد است؛ چه این‏که پوشاندن [[تشرف]] هنگامی که در مقیاس کلّی باشد، به معنای ردّ تمام ادعاهایی است که در دست است.
 #[[محقق اربلی]] نیز پس از [[نقل]] کلامی از مرحوم [[شیخ طبرسی]] که گفته است: "ما قطع نداریم کسی در [[دوران غیبت]] به [[امام]] نمی‌‏رسد"، اظهار شگفتی کرده، نوشته است: "مرحوم [[شیخ طبرسی]] چرا چنین گفته است؟ در حالی که باید قطع به این داشته باشد؛ چرا که با فاصله اندکی پیش از این، او [[توقیع]] نفی ادعای ملاقات را ذکر کرده بود".