فلسفه انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| نمایه وابسته     =  

| مدخل اصلی         = [[مهدویت]]

| موضوعات وابسته    =  

| پاسخ‌دهنده        =[[حبیب‌الله طاهری]]

حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

:::::*«مسلمانان عموماً و [[شیعیان]] خصوصاً منتظرند که سراسر گیتی را عدل و علم و توحید و [[ایمان]] و برابری و برادری فرا گیرد و آن رهبری که وعده [[ظهور]] او در [[قرآن]] و صدها احادیث معتبر وارد شده است، ظاهر شود و آیین توحیدی [[اسلام]] را که درشرق و غرب جهان وارد شده است، ظاهر کرده و گسترش دهد و امت واحد، [[حکومت]] واحد، قانون واحد و نظام واحد تمام افراد بشر را متحد، هم‌صدا، هم‌قدم و به هم پیوسته سازد. این عقیده به [[ظهور]] مصلح منتظر است که شیعه را در جریان زمان برای مقاومت در برابر صدمات و لطماتی که بر دعوتی وارد می‌شده و آن را متلاشی می‌کرد، پرورش داد و فکر [[شیعه]] را که فکر خالص اسلامی است و جامعه [[شیعه]] را از زوال و انقراض نگاه داشت و تا امروز این فکر و عقیده و [[ایمان]]، عامل بقای شیعه و پایداری و استقامت اوست. شیعیانی که با آن وضع جانگزای [[حکومت]] [[بنی‌امیه]] و [[بنی‌عباس]] روبرو شده بودند، آنچنان که تمام حیثیات و شؤون ظاهری و اجتماعی آنها الغا شده و از همه مشاغل محروم و در همه جا مورد تعقیب و زیر نظر جاسوسان [[حکومت]] قرار گرفته و از کمترین مجازات، یعنی زندان تا مجازاتهای شدید، یعنی بریدن دست و پا و زبان و بینی و شکنجه‌های غیر قابل تحمل دیگر را تحمل می‌کردند، اگر منتظر و اینده بین نبودند و اعتقاد به پیروزی حق و عدالت و شکست باطل و ستم نداشتند، با اینکه همه چیز را از دست رفته می‌دیدند، هر برایشان حال مقاومت باقی نمی‌ماند و همه اگر در دل شکست خورده و تسلیم می‌گشتند و از دگرگون شدن اوضاع، عوض شدن و ورق خوردن صفحه تاریخ ناامید می‌شدند، ریشه هر نهضت و حرکت و پایداری در آنها خشک می‌شد. اما [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[امام علی|علی]]{{ع}} وعده داده و [[قرآن مجید]] نیز بشارت داده است که این دین پایدار نمی‌ماند و این راه بسته نمی‌شود و این نزاع و نبرد حق و باطل با غلبه ظاهری جباران تاریخ، مانند یزید ولید و زیاد و حجاج و هارون و دیگران نیز پایان نمی‌پذیرد. پس از رحلت [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} و شهادت [[امام علی|امیرالمومنین]]{{ع}} و [[امام حسین|سیدالشهدا]]{{ع}} تا به امروز، ریشه تمام حرکات و نهضتهای [[شیعه]] و مسلمین علیه باطل و استثمارگران، همین فسلفه اجتماعی انتظار و عقیده به ادامه مبارزه حق و باطل تا پیروزی مطلق بوده است که می‌بینیم همیشه از میان شکست‌ها و پیروزی‌ مطلق بوده است که می‌بینیم همیشه از میان شکست‌ها و پیروزی‌هایی آشکار و در عین ذلت ظاهری، پرتو شعاع عزت و سربلندی و آقایی نمودار شده است و اراده‌ها و همت‌ها به حرکت و جنبش در می‌آید و افراد با اراده و مصمم و متعهد وارد میدان می‌شوند و هرچه دشمنان حق و عدالت، مسلمانان را می‌کشند و به زندان می‌اندازند و هرگونه شکنجه و عذابی را درباره آنها اجرا می‌کنند و آنها را از اجرای قوانین اسلام و برقرار کردن شعائر دینی، با زور و تطمیع باز می‌دارند، و تعلیم و تربیتشان و مطبوعات و تبلیغات و تمام وسایل ارتباط جمعی و رسانه‌های گروهی را ضد اسلام و منحرف کننده می‌سازند. این است فسلفه بزرگ اجتماعی [[انتظار]] [[ظهور]] و یکی از اسرار [[غیبت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} از این رو، ثواب منتظرین، مانند ثواب مجاهدین و بلکه شهیدان بدر و احد است. این همان فلسفه‌ای است که در ادیان گذشته نیز مایه امیدواری پیروان آنها و مشوق آنان به استقامت و پایداری و مقاومت و جهاد بوده است. در حقیقت، [[انتظار]]، فلسفه محکم و استواری است که مورد توجه تمام ادیان بوده و همه به این عقیده داشته‌اند، به این معنا که از سنن و نوامیس ثابتی است که همه ادیان آسمانی در بقای خود از آن مایه گرفته و همه در انتظار آینده‌ای عالی‌تر و بهتر بوده‌اند. اسلام نیز که دین جامع و خاتم است به تمام آنها نوید داده که خورشید جهانتاب اسلام طلوع خواهد کرد، عالم و تمام پیروان ادیان را از انتظار بیرون خواهد آورد. مسأله انتظار در اسلام در ظهور مصلح و منجی آخرالزمان و ولی دوران، [[حضرت مهدی]] {{ع}} که در بیت رسالت و از فرزند [[امام علی|علی]] و [[فاطمه زهرا|فاطمه]] و [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]{{عم}} و نهمین فرزند [[امام حسین|حسین]] است، خلاصه شد.  

:::::بنابراین، چنانکه از بررسی‌های عمیق و دقیق در تاریخ و در فسلفه ادیان و در [[قرآن کریم]] و احادیث و روایات استفاده می‌شود، [[فلسفه انتظار]]، مانند یک عامل و ماده حیاتی مهم در تمام ادیان آسمانی وجود داشته و رمز بقا و موجودیت آنان بوده است و اکنون هم از عوامل بقای جامعه مسلمانان است<ref> آیت الله صافی، امامت و مهدویت، ج ۱، ص ۳۹۴.</ref>»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص: ۲۰۹ - ۲۱۱.</ref>.

::::::«فلسفه انتظار، دمیدن روح امیدواری و پایداری است. انتظار و عقیده به ظهور مصلح، شیعه را در جریان زمان، برای مقاومت پرورش داد و جامعه شیعه را از زوال نگاه داشت و تا امروز، این عقیده، عامل بقای شیعه و پایداری اوست. شیعیانی که با وضعیت اسفبار حکومت [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]]، روبه‌رو شده بودند، اگر منتظر و آینده‌بین نبودند و اعتقاد به پیروزی حق و عدالت نداشتند، هرگز برای‌شان حال مقاومت باقی نمی‌ماند و از دگرگون شدن اوضاع ناامید می‌شدند و ریشه هرحرکت و پایداری در آن‌ها خشک می‌شد. اما قرآن کریم بشارت داده و [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[حضرت علی]] {{ع}} نیز وعده داده‌اند که این دین، پایدار می‌ماند و همیشه، حق پیروز است. پس از رحلت [[رسول خدا]] {{صل}} تا به امروز، ریشه همه حرکت‌ها و نهضت‌های [[شیعه]] علیه باطل، همین فلسفه انتظار و عقیده به ادامه مبارزه [[حق]] و باطل بوده است. این همان فلسفه‌ای است که در ادیان گذشته نیز مایه امیدواری پیروان آن‌ها و مشوق آنان به پایداری بوده است. پس فلسفه انتظار، مانند یک عامل و ماده حیاتی مهم، در تمام ادیان آسمانی وجود داشته و رمز بقا و موجودیت آنان بوده است و اکنون هم از عوامل بقای جامعه مسلمانان است<ref>امامت و مهدویت، ج ۱، ص ۳۹۴.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴۶.</ref>.