آفرینش: تفاوت میان نسخه‌ها

==معناشناسی==

*[[امام]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]] به ابداع [[خداوند]]، یعنی [[آفرینش]] الهی بی‌هیچ [[الگو]] و سابقه‌ای اشاره می‌کند و می‌فرماید: با [[آفرینش]] اضداد نشان داد که هیچ‌چیزی نتواند ضدّ او باشد و با ایجاد سازواری و هماهنگی بین اشیا روشن شد که او خود، هم‌سانی ندارد. نهادها طبیعت را در حوزه اضداد برنهاد، یعنی [[نور]] را ضدّ [[تاریکی]]، سیاهی را ضدّ سپیدی، رطوبت را ضدّ خشکی و سرما را ضدّ گرما مقرّر فرمود. ناسازگارها را سازگار، ناهمگون‌ها را همگون، دورها را نزدیک و نزدیک‌ها را دور کرد<ref>نهج البلاغه،خطبه ۲۲۸؛ نیز نک: نهج البلاغه، خطبه ۱۶۳</ref>.

*[[خداوند]] [[آفرینش]] شگفت پدیدگان را ابداع کرد: از جاندار و بی‌جان، ساکن و متحرک. [[قرآن کریم]] و [[تعالیم]] اوصیایی، [[جهان]] [[آفرینش]] را مخلوق [[خداوند]] می‌دانند و [[تفکر]] در آن را یکی از راه‌های اصیل پی‌بردن به [[خالق]] و صانع [[جهان]] [[آفرینش]] برمی‌شمرند. [[ستایش]] خدایی را که آسمان‌ها و [[زمین]] را آفرید و تاریکی‌ها و [[روشنایی]] را پدیدآورد.<ref>{{متن قرآن|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِم يَعْدِلُونَ}}؛ سوره انعام، آیه:۱.</ref>.