شهادت در رکاب امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

*در روایت دیگری می‌خوانیم: رزمنده امام، اگر دشمن ما را بکشد، پاداش بیست شهید را دارد و کسی که همراه قائم ما به شهادت برسد، پاداش بیست و پنج شهید برای اوست<ref>کافی، ج ۲، ص ۲۲۲.</ref>. [[امیر المؤمنین]] {{ع}} درباره شیوه رفتار [[امام زمان]] {{ع}} با شهیدان و خانواده آنان می‌فرماید: [[حضرت قائم]] {{ع}} پس از عملیات روانه کوفه می‌شود و در آن‌جا اقامت می‌گزیند... و هیچ شهیدی نمی‌ماند مگر آن‌که حضرت بدهی او را می‌پردازد و برای خانواده‌اش حقوق و مستمری قرار می‌دهد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۴.</ref>. و اما دو آرزو در [[روایات]] ما مطلوب است؛ یکی، بودن در کربلا و شهادت در رکاب حسین {{ع}} {{عربی|"يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً"}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت مطلقه [[امام حسین]] {{ع}}.</ref> و دیگرى، فیض جهاد و شهادت در رکاب حضرت مهدى {{ع}} {{عربی|"اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هَذَا... اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ... وَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ... فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤْتَزِراً كَفَنِي شَاهِراً سَيْفِي..."}}<ref>همان، دعای عهد.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۴۰.</ref>.