امداد غیبی: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[یاری الهی]]‏:''' [[یاری]] الهی، یکی از نمونه‏‌های بارز جانب‌داری [[خداوند]] سبحانه و تعالی از اهل [[ایمان]] و جریان [[حق]] است. [[قرآن]] در این ‏باره می‌‏فرماید: {{متن قرآن|وَلَيَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ }}<ref> و به طور قطع، خداوند سبحانه و تعالی به کسی که دین‏ او را یاری می‏کند، یاری می‏دهد؛ چرا که خدا سخت نیرومند شکست‏ناپذیر است؛ سوره حج، آیه:۴۰.</ref>. این [[یاری]]، نه فقط [[پیامبران الهی]] را در بر می‌‏گیرد که در [[روایات]] فراوانی آن را یکی از عوامل [[پیروزی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} دانسته‏‌اند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "... [[قائم]] [[اهل بیت]] من، به [[یاری]] الهی تأیید می‌‏شود"<ref> {{عربی|" قَائِمُ‏ أَهْلِ‏ بَيْتِي‏ ...يُؤَيَّدُ بِنَصْرِ اللَّهِ‏ ...‏‏ ‏"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۵۷، ح ۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۷۲-۷۶.</ref>..  

#'''[[فرشتگان‏]]:''' از دیگر نیروهای غیبی [[خداوند]] سبحانه و تعالی که به [[یاری]] [[مؤمنان]] آمده و می‌‏آید، [[فرشتگان الهی]] هستند. [[خداوند]] سبحانه و تعالی در [[قرآن مجید]]، در مواردی چند [[یاری]] [[فرشتگان]] را برشمرده است. [[فرشتگان]] یاری‏‌دهنده [[حضرت لوط]]{{ع}}: {{متن قرآن|قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ }}<ref> ابراهیم) گفت: ای فرستادگان به چه کار آمده‌اید؟  گفتند: ما برای گروهی گنهکار فرستاده شده‌ایم. تا بر آنان سنگ‌هایی از گل بباریم. که نزد پروردگارت برای گزافکاران نشانه‌دار شده است؛ سوره ذاریات، آیه: ۳۱- ۳۴.</ref>. [[فرشتگان]] [[جنگ بدر]]: {{متن قرآن|إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلائِكَةِ مُرْدِفِينَ }}<ref> یاد کن آنگاه را که از پروردگارتان فریادخواهی می‌کردید و به شما پاسخ داد که من با هزار فرشته پیاپی امدادگر شما خواهم بود؛ سوره انفال، آیه:۹.</ref>. [[فرشتگان]] در [[جنگ]] احزاب‏: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا }}<ref> ای مؤمنان! نعمت خداوند را بر خویش به یاد آورید هنگامی که سپاهیانی بر شما تاختند و ما بر (سر) آنان بادی و (نیز) سپاهیانی را که آنان را نمی‌دیدید فرستادیم و خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست؛ سوره احزاب، آیه:۹.</ref>. [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} در روایتی، پس از آن‏که [[یاری]] خداوندی را از جمله [[امدادهای غیبی]] مربوط به [[قیام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} ذکر فرموده، چنین می‏گوید: " و به وسیله [[فرشتگان]] [[خداوند]] سبحانه و تعالی [[یاری]] می‌‏شود"<ref> {{عربی|" وَ يُنْصَرُ بِمَلَائِكَةِ اللَّهِ‏ ‏‏ ‏"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۵۷، ح ۲</ref>. از [[روایات]] استفاده می‌‏شود فرشتگانی که به [[یاری]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} می‌‏شتابند، سه گروه هستند: [[فرشتگان]] مقرّب، [[فرشتگان]] حاضر در [[جنگ بدر]]<ref> {{عربی|" يَا ثَابِتُ‏ كَأَنِّي‏ بِقَائِمِ‏ أَهْلِ‏ بَيْتِي‏ قَدْ أَشْرَفَ‏ عَلَى‏ نَجَفِكُمْ‏ هَذَا وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى نَاحِيَةِ الْكُوفَةِ فَإِذَا هُوَ أَشْرَفَ عَلَى نَجَفِكُمْ نَشَرَ رَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ فَإِذَا هُوَ نَشَرَهَا انْحَطَّتْ عَلَيْهِ مَلَائِكَةُ بَدْر‏‏ ‏"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۰۷، ح ۲</ref>، فرشتگان‏ حاضر در [[قیام]] [[امام حسین]]{{ع}}<ref>  شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السّلام، ج ۱، ص ۳۹۹، ح ۵۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۷۲-۷۶.</ref>..

#'''[[افکندن ترس در دل دشمنان]]:‏''' خدای جهان‌‏آفرین، در [[قیام]] جهانی [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}، [[ترس]] و دلهره را بر [[قلب]] [[کافران]] و [[مشرکان]] و [[ستمگران]] [[حق]] ستیز خواهد افکند و آنان [[قدرت]] تصمیم‌‏گیری و [[دشمنی]] را از دست خواهند داد. البته این القای [[ترس]]، پیش‏تر نیز در زمان [[پیامبران]] وجود داشته است. [[قرآن]] شریف در [[آیات]] فراوانی به آن اشاره کرده است؛ از جمله می‌‏فرماید: {{متن قرآن|سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُواْ الرُّعْبَ}}<ref> به زودی در دل کافران بیم خواهیم افکند؛ سوره آل عمران، آیه:۱۵۱.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} در این‏ باره فرمود: "[[قائم]] ما [[منصور]] به [[رعب]]؛ [[یاری]] شده با القای [[ترس]] در [[دل]] [[دشمنان]] او است"<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۷۲-۷۶.</ref>..