اسلام در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]'
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}}' به '{{ویرایش غیرنهایی}}') |
جز (جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]') |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
*اسلام آثاری دارد که مهم‌ترین آنها زدودن کدورتها و آلودگیهای دوران جاهلیت است و به‌طور کلی همه گناهان، پس از اسلام آوردن بخشیده می‌شود: {{متن قرآن|قُل لِلَّذِينَ كَفَرُواْ إِن يَنتَهُواْ يُغْفَرْ لَهُم مَّا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ يَعُودُواْ فَقَدْ مَضَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِينَ}}<ref> به کافران بگو: اگر (از کفر) باز ایستند گذشته‌هایشان بخشوده می‌گردد و اگر (به آن) باز گردند، (بدانند که) سنّت پیشینیان گذشته است؛ سوره انفال، آیه:۳۸.</ref><ref>جامع البیان، مج۶، ج۹، ص۳۲۶؛ تفسیر قرطبی، ج۷، ص۲۵۵.</ref> در روایات فراوانی از [[اهل سنت]] و امامیه آمده است: {{عربی|" فانّ الإِسلام يجبّ ما قبله"}}<ref>بحارالانوار، ج۷، ص۲۷۲؛ ج۹، ص۲۲۲.</ref> و در برخی روایات این امر چنین تعلیل شده که [[خداوند متعال]] پس از اسلام آوردن شخص بزرگ‌ترین گناه را که شرک است می‌آمرزد؛ پس گناهان دیگر به طریق اولی بخشیده می‌شود<ref>بحارالانوار، ج۶، ص۲۳.</ref>. مضمون این حدیث به صورت قاعده‌ای فقهی به‌کار گرفته شده است. در تفسیر قرطبی از این قاعده با تعبیر {{عربی|" الاسلام یهدم ما قبله"}} یاد شده است<ref>تفسیر قرطبی، ج۷، ص۲۵۵.</ref>. [[ابن مسعود]] نیز از [[نبی اکرم]]{{صل}} نقل کرده است: اگر کسی عمل نیکی در حال اسلام به جا آورد [[خداوند متعال]] او را به هیچ گناهی از زمان جاهلیت مؤاخذه نمی‌کند<ref>المنیر، ج۹، ص۳۲۱.</ref>. در روایات آثار دیگری نیز از قبیل حفظ جان و مال و جواز ازدواج و ارث‌بری برای اسلام آوردن ذکر شده است<ref>جامع البیان، مج۶، ج۱۰، ص۲۳۴؛ کشف الاسرار، ج۳، ص۶۱۴؛ نورالثقلین، ج۵، ص۱۰۲.</ref><ref>[[حسین دیبا|دیبا، حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۳، ص۲۳۷ - ۲۶۰.</ref>. | *اسلام آثاری دارد که مهم‌ترین آنها زدودن کدورتها و آلودگیهای دوران جاهلیت است و به‌طور کلی همه گناهان، پس از اسلام آوردن بخشیده می‌شود: {{متن قرآن|قُل لِلَّذِينَ كَفَرُواْ إِن يَنتَهُواْ يُغْفَرْ لَهُم مَّا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ يَعُودُواْ فَقَدْ مَضَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِينَ}}<ref> به کافران بگو: اگر (از کفر) باز ایستند گذشته‌هایشان بخشوده می‌گردد و اگر (به آن) باز گردند، (بدانند که) سنّت پیشینیان گذشته است؛ سوره انفال، آیه:۳۸.</ref><ref>جامع البیان، مج۶، ج۹، ص۳۲۶؛ تفسیر قرطبی، ج۷، ص۲۵۵.</ref> در روایات فراوانی از [[اهل سنت]] و امامیه آمده است: {{عربی|" فانّ الإِسلام يجبّ ما قبله"}}<ref>بحارالانوار، ج۷، ص۲۷۲؛ ج۹، ص۲۲۲.</ref> و در برخی روایات این امر چنین تعلیل شده که [[خداوند متعال]] پس از اسلام آوردن شخص بزرگ‌ترین گناه را که شرک است می‌آمرزد؛ پس گناهان دیگر به طریق اولی بخشیده می‌شود<ref>بحارالانوار، ج۶، ص۲۳.</ref>. مضمون این حدیث به صورت قاعده‌ای فقهی به‌کار گرفته شده است. در تفسیر قرطبی از این قاعده با تعبیر {{عربی|" الاسلام یهدم ما قبله"}} یاد شده است<ref>تفسیر قرطبی، ج۷، ص۲۵۵.</ref>. [[ابن مسعود]] نیز از [[نبی اکرم]]{{صل}} نقل کرده است: اگر کسی عمل نیکی در حال اسلام به جا آورد [[خداوند متعال]] او را به هیچ گناهی از زمان جاهلیت مؤاخذه نمی‌کند<ref>المنیر، ج۹، ص۳۲۱.</ref>. در روایات آثار دیگری نیز از قبیل حفظ جان و مال و جواز ازدواج و ارث‌بری برای اسلام آوردن ذکر شده است<ref>جامع البیان، مج۶، ج۱۰، ص۲۳۴؛ کشف الاسرار، ج۳، ص۶۱۴؛ نورالثقلین، ج۵، ص۱۰۲.</ref><ref>[[حسین دیبا|دیبا، حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۳، ص۲۳۷ - ۲۶۰.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[حسین دیبا|دیبا، حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳''']] | * [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[حسین دیبا|دیبا، حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳''']] | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||