آمرزش: تفاوت میان نسخه‌ها

*آمرزش از صفات [[فعل خداوند]] است که همه [[بندگان]] را در برمی‌گیرد. نسبت این صفت به [[خداوند]] از آنجا ناشی می‌شود که او بسیار بخشاینده و [[مهربان]] و پوشاننده [[گناهان]] و بدی‌های [[بندگان]] است. [[قرآن کریم]]، [[خداوند]] را با صفاتی همچون غافر<ref>{{متن قرآن|غَافِرِ الذَّنبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِيدِ الْعِقَابِ ذِي الطَّوْلِ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ }}؛ سوره غافر، آیه ۳.</ref>، غفّار<ref>{{متن قرآن|وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى}}؛سوره طه، آیه ۸۲.</ref> و غفور<ref>{{متن قرآن|وَلا يَأْتَلِ أُوْلُوا الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبَى وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }}؛ سوره نور، آیه ۲۲.</ref> یاد می‌کند؛ زیرا [[خداوند]] در [[دنیا]] و [[آخرت]]، [[گناهان]] و خطاهای [[انسان]] را، بنابر شرایطی، می‌آمرزد و کسی را از آنها [[آگاه]] نمی‌سازد و آبروی گناهکار را نمی‌ریزد<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 44.</ref>.

==[[علل]] و شرایط آمرزش==

*در [[نظام هستی]]، اصالت با [[رستگاری]] و [[سعادت آدمی]] است. از این رو، [[مغفرت]] و آمرزش [[خداوند]]، همواره بر [[قهر]] و [[غضب]] او پیشی دارد.

*آمرزش [[انسان]] یکی از شواهد تسلط [[رأفت]] و [[مهربانی]] [[خداوند]] بر [[عذاب]] او است<ref>عدل الهی‌، ۲۷۴.</ref>. [[بخشایش خداوند]]، مانند هر رحمتی دیگر، نظام‌مند است و محتاجِ سبب. از اسباب [[بخشایش]]، [[توبه]] است<ref>{{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ}}؛ سوره شوری، آیه ۲۵.</ref> و [[شفاعت]]<ref>{{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلا شَفِيعٍ أَفَلا تَتَذَكَّرُونَ}}؛ سوره سجده، آیه ۴.</ref>. جای [[توبه]]، [[دنیا]] است و جای [[شفاعت]]، [[آخرت]]. البته [[شفاعت]] برای [[مشرکان]] و [[کافران]] پذیرفته نمی‌شود<ref>اوائل المقالات‌، ۵۳؛ بحارالانوار، ۸/ ۵۸.</ref>. از این رو، [[مشرکان]] و [[کافران]] باید در [[دنیا]] [[توبه]] کنند تا مشمول آمرزش و [[بخشایش]] [[الهی]] شوند. اگر دیگر [[گناهکاران]] [[توفیق]] نیابند در [[دنیا]] [[توبه]] کنند، ممکن است در [[آخرت]]، با [[شفاعت]] آمرزیده شوند<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 45.</ref>.