بحث:ویژگی‌های علم غیب خدا چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:ویژگی‌های علم غیب خدا چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۵۳

۱۱٬۲۱۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۳ اوت ۲۰۱۹

←‏علم غیب خدا در عهد قدیم و جدید

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۱٬۶۵۴

ویرایش

@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 ==[[علم غیب]] [[خدا]] در [[عهد قدیم]] و جدید==
 *در [[عهد قدیم]] و جدید ویژگی هایی برای [[علم غیب]] [[خداوند]] بیان شده است مانند اینکه [[علم غیب]] [[خداوند]] مطلق دانسته شده است.<ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref>
+==پاسخ تفصیلی==
+==ویژگی‌های [[علم غیب]] [[خداوند]]==
+==[[آیات]] مربوط به ویژگی‌های [[علم غیب]] [[خداوند]]==
+*برخی از آیاتی که ویژگی‌های [[علم غیب]] [[خداوند]] را می‌‌رسانند عبارتند از:
+#{{متن قرآن|قُلْ لَا یَعْلَمُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَیْبَ إِلَّا اللَّهُ}}<ref>«بگو: جز خداوند کسی در آسمان‌ها و زمین غیب را نمی‌داند و درنمی‌یابند که چه هنگام برانگیخته خواهند شد» سوره نمل، آیه ۶۵.</ref><ref>ر.ک. امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰</ref>
+#{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَیْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ}}<ref>«بی‌گمان خداوند دانای نهان آسمان‌ها و زمین است؛ او به اندیشه‌ها داناست» سوره فاطر، آیه ۳۸.</ref><ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱؛ امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰</ref>
+#{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ}}<ref>«بی‌گمان خداوند، نهان  آسمان‌ها و زمین را می‌داند و خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره حجرات، آیه ۱۸.</ref><ref>ر.ک. امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰</ref>
+#{{متن قرآن|ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَی عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}}<ref>«چون نزد آنان باز گردید، برای شما عذر می‌آورند؛ بگو عذر نیاورید که هرگز باورتان نخواهیم داشت؛ خداوند ما را از اخبار شما آگاه کرده است و به زودی خداوند و پیامبرش کردار شما را خواهند دید سپس به سوی دانای پنهان و آشکار برگردانده می‌شوید آنگاه او شما را از آ» سوره توبه، آیه ۹۴.</ref><ref>ر.ک. امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰</ref>
+#{{متن قرآن|عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ}}<ref>«اوست خداوندی که خدایی جز او نیست، داننده پنهان و آشکار است، او بخشنده بخشاینده است» سوره حشر، آیه ۲۲.</ref><ref>ر.ک. امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰</ref>
+#{{متن قرآن|عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ}}<ref>«او دانای پنهان و آشکار، پیروز بخشاینده است» سوره سجده، آیه ۶.</ref><ref>ر.ک. امینی، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج۵، ص۸۰</ref>
+#{{متن قرآن|وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لَا یَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا یَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا یَابِسٍ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ}}<ref>«و کلیدهای (چیزهای) نهان نزد اوست؛ (هیچ کس) جز او آنها را نمی‌داند؛ و او آنچه را در خشکی و دریاست می‌داند و هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر که او آن را می‌داند و هیچ دانه‌ای در تاریکی‌های زمین و هیچ تر و خشکی نیست جز آنکه در کتابی روشن آمده است» سوره انعام، آیه ۵۹.</ref> <ref>ر.ک. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۱۷۹؛ موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱ </ref>
+#{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَیُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ مَاذَا تَکْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ}}<ref>«بی‌گمان، تنها خداوند است که دانش رستخیز نزد اوست و او باران را فرو می‌فرستد و از آنچه در زهدان‌هاست آگاه است و هیچ کس نمی‌داند فردا چه به دست خواهد آورد و هیچ کس نمی‌داند در کدام سرزمین خواهد مرد؛ بی‌گمان خداوند دانایی آگاه است» سوره لقمان، آیه ۳۴.</ref><ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی</ref>
+#{{متن قرآن|عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْکَبِیرُ الْمُتَعَالِ، سَوَاء مِّنکُم مَّنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَن جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّیْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ}} <ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۰، ص۲۱۴ ـ ۲۱۵</ref>
+#«عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ<ref>سوره انعام، آیه۷۳ </ref>»<ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref>
+#{{متن قرآن|عَالِمُ الْغَیْبِ}}<ref>«و اوست آن کس که آسمان‌ها و زمین را به درستی آفرید و روزی که فرماید: باش! بی‌درنگ خواهد بود، گفتار او راستین است و روزی که در «صور» دمند فرمانفرمایی از آن اوست؛ دانای نهان و آشکار است و او فرزانه آگاه است» سوره انعام، آیه ۷۳.</ref> <ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref>
+#{{متن قرآن|عَلَّامُ الْغُیُوبِ}}<ref>«روزی که خداوند پیامبران را گرد می‌آورد و می‌فرماید که به (دعوت) شما چه پاسخ داده شد؟ می‌گویند: ما را هیچ دانشی نیست، بی‌گمان این تویی که بسیار داننده نهان‌هایی» سوره مائده، آیه ۱۰۹.</ref><ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref>
+*این [[آیات]] [[قلمرو علم]] [[الهی]] را بیان می‌کنند و روشن می‌سازند [[علم غیب ذاتی]] و مطلق مخصوص [[خداوند متعال]] بوده و علمش زمان و مکان ندارد و ابدی، استقلالی، حضوری و بی نهایت بوده و حد و مرزی ندارد و تمام چیزهای [[پنهان]] و [[آشکار]] را در بر می‌گیرد و بزرگی و تسلّط [[خدا]] دلیلی بر قلمرو بی‌کران [[علم]] اوست؛ چرا که مجرد است و در همه جا حضور دارد و شب و روز و [[پنهان]] و [[آشکار]] برای او تفاوتی ندارد و همه چیز را به طور یکسان می‌داند.<ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۰، ص۲۱۴ ـ ۲۱۵</ref>
+==[[علم غیب]] [[خدا]] در [[عهد قدیم]] و جدید==
+*در [[عهد قدیم]]، [[خداوند]] دانای مطلق است؛ یعنی او به همه چیز [[آگاه]] است. [[دانشمندان]] [[یهود]] در این باره گفته‌اند: "کیفیت مافوقِ طبیعی [[علم]] و [[دانش الهی]] واضح است؛ حتی پیش از آنکه موجودی در رحم [[مادر]] شکل گیرد، [[فکر]] او در حضور [[خداوند]] مکشوف است، حتی پیش از آنکه [[فکری]] در ضمیر [[انسان]] پدید آید، این [[فکر]] در حضور [[خداوند]] [[آشکار]] است و حتی پیش از آنکه [[انسان]] سخن بگوید، [[خداوند]] می‌داند در ضمیر او چیست. [[علم غیب]] به شیوهای ناگسستنی، با [[صفت علم]] لایتناهی پیوسته است. علاوه بر آنکه [[خداوند]] هر آنچه را بوده و هست، می‌داند، از آنچه بعداً به وقوع خواهد پیوست نیز اطلاع دارد و همه چیز به توسط ذات [[قدوس]] متبارک [[پیش بینی]] شده، پیش از آن که روی دهد...".<ref>ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref>
+*[[علما]] و محققان [[عهد جدید]]، همچون [[دانشمندان]] [[عهد قدیم]]، [[خداوند]] را دانای مطلق می‌دانند. هنری تیسن در این باره گفته است: "علمِ [[خدا]] را حد و مرزی نیست. او از ازل همه چیز را به طور کامل درباره خود و در باره سایر امور می‌داند؛ خواه این امور واقعی باشند یا احتمالی، خواه گذشته باشند، یا حال و [[آینده]]. او همه چیز را بدون واسطه و همزمان و به طور کامل و حقیقتاً می‌داند. وجود نقشه و [[نظم]] و [[نظام]] در [[خلقت]] و وجود [[عقل]] در [[انسان]]، نشان دهنده [[علم مطلق]] خداست. این شواهد و [[نشانه‌ها]] در دنیای [[جان]] دار، دنیای بی [[جان]] در ارتباطات این دو [[جهان]] دیده می‌شود. [[عالی]] ترین [[مظهر]] آن، [[عقل انسان]] است. حضور مطلق [[خدا]] هم تأیید کننده [[علم مطلق]] اوست".<ref>سلیمانی اردستانی، درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ص۱۰۸؛ ر.ک. موسوی، سید امین، گستره علم غیب از دیدگاه عهدین و قرآن، ص ۴۹ ـ ۵۱</ref>
 ==پانویس==
 {{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس2}}