پرش به محتوا

نام پدر امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - ' ه)' به 'ﻫ)'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ه)' به 'ﻫ)')
خط ۷۱: خط ۷۱:
::::::از طرف دیگر، هر سه [[حدیث]]، فقط به [[ابن مسعود]]، ختم می‌شود و حال آنکه در [[مسند احمد]] در چند مورد، همین [[حدیث]] از [[ابن مسعود]] [[نقل]] شده که با جمله "نام او، نام من است"، پایان یافته است<ref>احمد بن حنبل، مسند، ج ۱، ص ۳۷۶ و ۳۷۷ و ۴۳۰ و ۴۴۸.</ref>. [[ترمذی]] می‌گوید: [[حدیث]] از [[علی]] {{ع}}، [[ابو سعید خدری]]، [[ام سلمه]] و [[ابو هریره]]، فقط با لفظ "نام او، نام من است" [[روایت]] شده است. آن‌گاه- بعد از [[نقل]] [[حدیث]] [[ابن مسعود]] با این لفظ- می‌افزاید: "در این باب، از [[علی]]، [[ابو سعید]]، [[ام سلمه]] و [[ابو هریره]] [[روایت]] شده و این [[حدیث]] [[نیکو]] و صحیح است"<ref>سنن ترمذی، ج ۴، ص ۵۰۵، ح ۲۲۳۰.</ref>. طبرانی در المعجم الکبیر آن را از [[ابن مسعود]]، از چند طریق فقط با لفظ "نام او نام من است" در حدیث‌های ۱۰۲۱۴ به بعد، [[نقل]] کرده است. [[حاکم]] نیز در مستدرک، [[حدیث]] را از [[ابن مسعود]] فقط با جمله "نام او نام من است"، [[نقل]] کرده و گفته است: "این [[حدیث]] با شرط [[شیخین]] صحیح است و آنان آن را [[نقل]] نکرده‌اند"<ref>مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۴۴۲.</ref>. بغوی در مصابیح السنة [[حدیث]] را- بدون اضافه- [[نقل]] کرده و گوید: [[حدیث]] [[نیکو]] است<ref>مصابیح السنة، ص ۴۹۲، ح ۴۲۱۰.</ref>. مقدسی [[شافعی]] تصریح می‌کند: این افزوده را بزرگان [[حدیث]] [[روایت]] نکرده‌اند. پس از [[نقل]] حدیث- بدون آن اضافه- می‌نویسد: "گروهی از بزرگان [[حدیث]]، در کتاب‌های خود به همین‌گونه آورده‌اند؛ مانند: [[ابو عیسی ترمذی]] در جامع، [[ابی داود]] در [[سنن]] و [[حافظ]] [[ابو بکر]] [[بیهقی]] و [[شیخ ابو عمر دانی]]"<ref>عقد الدرر، ص ۵۱، باب ۲.</ref>. سپس حدیث‌های دیگری در تأیید درستی [[نقل]] خود از بزرگانی چند- مانند [[طبری]]، [[احمد بن حنبل]]، [[ترمذی]]، [[ابو داود]]، [[حافظ ابو داود]] و [[بیهقی]]- به [[نقل]] از [[عبد الله بن مسعود]]، [[عبد الله بن عمر]] و [[حذیفه]] می‌آورد<ref>عقد الدرر، ص ۵۱- ۵۶، باب ۲.</ref>. همان‌گونه که اشاره شد، [[ترمذی]] این [[حدیث]] را از [[حضرت علی]] {{ع}}، [[ابو سعید خدری]]، [[ام سلمه]] و [[ابو هریره]] فقط با جمله "نام او، نام من است"، [[روایت]] کرده است. بنابراین اگر جمله "و نام پدرش، نام [[پدر]] من است" در متن اصلی [[روایت]] [[ابن مسعود]] می‌بود، قابل تصور نیست که همه این شخصیت‌های یاد شده، به اتفاق آن را حذف کرده باشند؛ هرچند آنان از [[عاصم بن ابی النجود]] هم [[روایت]] کرده باشند! اما اینکه چگونه این افزوده به [[روایت‌ها]] راه یافته، احتمالاتی قابل طرح است:
::::::از طرف دیگر، هر سه [[حدیث]]، فقط به [[ابن مسعود]]، ختم می‌شود و حال آنکه در [[مسند احمد]] در چند مورد، همین [[حدیث]] از [[ابن مسعود]] [[نقل]] شده که با جمله "نام او، نام من است"، پایان یافته است<ref>احمد بن حنبل، مسند، ج ۱، ص ۳۷۶ و ۳۷۷ و ۴۳۰ و ۴۴۸.</ref>. [[ترمذی]] می‌گوید: [[حدیث]] از [[علی]] {{ع}}، [[ابو سعید خدری]]، [[ام سلمه]] و [[ابو هریره]]، فقط با لفظ "نام او، نام من است" [[روایت]] شده است. آن‌گاه- بعد از [[نقل]] [[حدیث]] [[ابن مسعود]] با این لفظ- می‌افزاید: "در این باب، از [[علی]]، [[ابو سعید]]، [[ام سلمه]] و [[ابو هریره]] [[روایت]] شده و این [[حدیث]] [[نیکو]] و صحیح است"<ref>سنن ترمذی، ج ۴، ص ۵۰۵، ح ۲۲۳۰.</ref>. طبرانی در المعجم الکبیر آن را از [[ابن مسعود]]، از چند طریق فقط با لفظ "نام او نام من است" در حدیث‌های ۱۰۲۱۴ به بعد، [[نقل]] کرده است. [[حاکم]] نیز در مستدرک، [[حدیث]] را از [[ابن مسعود]] فقط با جمله "نام او نام من است"، [[نقل]] کرده و گفته است: "این [[حدیث]] با شرط [[شیخین]] صحیح است و آنان آن را [[نقل]] نکرده‌اند"<ref>مستدرک حاکم، ج ۴، ص ۴۴۲.</ref>. بغوی در مصابیح السنة [[حدیث]] را- بدون اضافه- [[نقل]] کرده و گوید: [[حدیث]] [[نیکو]] است<ref>مصابیح السنة، ص ۴۹۲، ح ۴۲۱۰.</ref>. مقدسی [[شافعی]] تصریح می‌کند: این افزوده را بزرگان [[حدیث]] [[روایت]] نکرده‌اند. پس از [[نقل]] حدیث- بدون آن اضافه- می‌نویسد: "گروهی از بزرگان [[حدیث]]، در کتاب‌های خود به همین‌گونه آورده‌اند؛ مانند: [[ابو عیسی ترمذی]] در جامع، [[ابی داود]] در [[سنن]] و [[حافظ]] [[ابو بکر]] [[بیهقی]] و [[شیخ ابو عمر دانی]]"<ref>عقد الدرر، ص ۵۱، باب ۲.</ref>. سپس حدیث‌های دیگری در تأیید درستی [[نقل]] خود از بزرگانی چند- مانند [[طبری]]، [[احمد بن حنبل]]، [[ترمذی]]، [[ابو داود]]، [[حافظ ابو داود]] و [[بیهقی]]- به [[نقل]] از [[عبد الله بن مسعود]]، [[عبد الله بن عمر]] و [[حذیفه]] می‌آورد<ref>عقد الدرر، ص ۵۱- ۵۶، باب ۲.</ref>. همان‌گونه که اشاره شد، [[ترمذی]] این [[حدیث]] را از [[حضرت علی]] {{ع}}، [[ابو سعید خدری]]، [[ام سلمه]] و [[ابو هریره]] فقط با جمله "نام او، نام من است"، [[روایت]] کرده است. بنابراین اگر جمله "و نام پدرش، نام [[پدر]] من است" در متن اصلی [[روایت]] [[ابن مسعود]] می‌بود، قابل تصور نیست که همه این شخصیت‌های یاد شده، به اتفاق آن را حذف کرده باشند؛ هرچند آنان از [[عاصم بن ابی النجود]] هم [[روایت]] کرده باشند! اما اینکه چگونه این افزوده به [[روایت‌ها]] راه یافته، احتمالاتی قابل طرح است:
:::::#از سوی [[پیروان]] و [[یاران]] حسنی‌ها به منظور [[اثبات مهدویت]] [[محمد بن عبد الله بن حسن]] مثنی، اضافه شده است.
:::::#از سوی [[پیروان]] و [[یاران]] حسنی‌ها به منظور [[اثبات مهدویت]] [[محمد بن عبد الله بن حسن]] مثنی، اضافه شده است.
:::::#از سوی طرفداران [[بنی عباس]]، جهت تأیید [[مهدویت]] [[محمد بن عبد الله]] ([[ابو جعفر]]) [[منصور عباسی]]، به [[حدیث]] [[ابن مسعود]] افزوده شده است. این احتمال، زمانی به واقعیت نزدیک می‌شود که بدانیم [[محمد بن عبد الله بن حسن مثنی]]، لکنت زبان داشته و لذا پیروانش [[دروغ]] دیگری به وایت [[ابو هریره]] افزوده و [[روایت]] را چنین [[نقل]] کرده‌اند: "به درستی که [[مهدی]] نامش [[محمد بن عبد الله]] است و در زبانش کندی وجود دارد"<ref>ر.ک: مقاتل الطالبین، ص ۱۶۳ و ۱۶۴.</ref>. بر این اساس هر سه [[حدیث]] نخستین، با [[نقل]] حافظان [[حدیث]] از [[عاصم]] [[مخالفت]] دارد. از این رو [[حافظ ابو نعیم اصفهانی]] (م ۴۳۰ ه) در [[مناقب المهدی (کتاب)|مناقب المهدی]] این [[حدیث]] را با ۳۳ سلسله [[راویان]] مختلف تا [[عاصم]]، [[نقل]] کرده است. در این نقل‌ها حتی یکی از آنها عبارت "و نام پدرش نام [[پدر]] من است" را ندارد و با عبارت "نام او نام من است" پایان یافته است. [[گنجی شافعی]] (م ۶۳۸ ه) متن اصفهانی را [[نقل]] و اضافه می‌کند: "این [[حدیث]] را غیر از عاصم، دیگرانی هم مانند [[عمرو بن حره]]، از [[زر بن حبیش]] [[نقل]] کرده‌اند و همگی با "نام او نام من است"، آن را به پایان برده‌اند؛ جز روایتی که عبارت "و نام پدرش نام [[پدر]] من است" را دارد.
:::::#از سوی طرفداران [[بنی عباس]]، جهت تأیید [[مهدویت]] [[محمد بن عبد الله]] ([[ابو جعفر]]) [[منصور عباسی]]، به [[حدیث]] [[ابن مسعود]] افزوده شده است. این احتمال، زمانی به واقعیت نزدیک می‌شود که بدانیم [[محمد بن عبد الله بن حسن مثنی]]، لکنت زبان داشته و لذا پیروانش [[دروغ]] دیگری به وایت [[ابو هریره]] افزوده و [[روایت]] را چنین [[نقل]] کرده‌اند: "به درستی که [[مهدی]] نامش [[محمد بن عبد الله]] است و در زبانش کندی وجود دارد"<ref>ر.ک: مقاتل الطالبین، ص ۱۶۳ و ۱۶۴.</ref>. بر این اساس هر سه [[حدیث]] نخستین، با [[نقل]] حافظان [[حدیث]] از [[عاصم]] [[مخالفت]] دارد. از این رو [[حافظ ابو نعیم اصفهانی]] (م ۴۳۰ﻫ) در [[مناقب المهدی (کتاب)|مناقب المهدی]] این [[حدیث]] را با ۳۳ سلسله [[راویان]] مختلف تا [[عاصم]]، [[نقل]] کرده است. در این نقل‌ها حتی یکی از آنها عبارت "و نام پدرش نام [[پدر]] من است" را ندارد و با عبارت "نام او نام من است" پایان یافته است. [[گنجی شافعی]] (م ۶۳۸ﻫ) متن اصفهانی را [[نقل]] و اضافه می‌کند: "این [[حدیث]] را غیر از عاصم، دیگرانی هم مانند [[عمرو بن حره]]، از [[زر بن حبیش]] [[نقل]] کرده‌اند و همگی با "نام او نام من است"، آن را به پایان برده‌اند؛ جز روایتی که عبارت "و نام پدرش نام [[پدر]] من است" را دارد.
::::::کوتاه سخن اینکه چنین اضافه‌ای پذیرفتنی نیست؛ به خصوص که: [[احمد بن حنبل]] "با دقتی که در ضبط [[حدیث]] دارد"، این [[حدیث]] را چندبار در مسندش با جمله "و نامش نام من است"، [[نقل]] کرده است"<ref>گنجی شافعی، البیان فی اخبار صاحب الزمان {{ع}}، ص ۴۸۲.</ref>. از بحث‌های گذشته روشن می‌شود که تبار [[امام مهدی]] {{ع}}، به [[امام حسین]] {{ع}} می‌رسد و دیگر احادیثی که خلاف این را می‌رسانند، ضعیف و بی‌اعتبار بوده هیچ قرینه‌ای بر صحت آنها در دست نیست. با توجه به نتیجه بحث‌های گذشته نیز به دست می‌آید: [[نقل]] [[متواتر]] نزد [[مسلمانان]] نیز، همین نتیجه را تأیید می‌کند<ref>سید ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، صص ۹۲- ۱۰۷(با تصرف).</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۱، ص۱۲۷، ۱۲۸.</ref>.
::::::کوتاه سخن اینکه چنین اضافه‌ای پذیرفتنی نیست؛ به خصوص که: [[احمد بن حنبل]] "با دقتی که در ضبط [[حدیث]] دارد"، این [[حدیث]] را چندبار در مسندش با جمله "و نامش نام من است"، [[نقل]] کرده است"<ref>گنجی شافعی، البیان فی اخبار صاحب الزمان {{ع}}، ص ۴۸۲.</ref>. از بحث‌های گذشته روشن می‌شود که تبار [[امام مهدی]] {{ع}}، به [[امام حسین]] {{ع}} می‌رسد و دیگر احادیثی که خلاف این را می‌رسانند، ضعیف و بی‌اعتبار بوده هیچ قرینه‌ای بر صحت آنها در دست نیست. با توجه به نتیجه بحث‌های گذشته نیز به دست می‌آید: [[نقل]] [[متواتر]] نزد [[مسلمانان]] نیز، همین نتیجه را تأیید می‌کند<ref>سید ثامر هاشم العمیدی، مهدی منتظر در اندیشه اسلامی، صص ۹۲- ۱۰۷(با تصرف).</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۱، ص۱۲۷، ۱۲۸.</ref>.
:::::*«[[امام حسن عسکری]] {{ع}} [[فرزند [[امام هادی|امام علی النقی]] {{ع}}، پدر بزرگوار [[حضرت مهدی]] {{ع}} و یازدهمین پیشوای [[شیعیان]] است. آن [[حضرت]] در ماه [[ربیع]] الاول یا [[ربیع]] الثانی سال ۲۳۱ یا ۲۳۲ ه در [[مدینه]]، چشم به [[جهان]] گشود. مادرش بانویی پارسا و [[شایسته]] به نام "[[حدیثه]]" {{س}}، بود که برخی، از او به نام "[[سوسن]]" یاد کرده‌اند<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج ۱، ص ۵۰۳.</ref>.
:::::*«[[امام حسن عسکری]] {{ع}} [[فرزند [[امام هادی|امام علی النقی]] {{ع}}، پدر بزرگوار [[حضرت مهدی]] {{ع}} و یازدهمین پیشوای [[شیعیان]] است. آن [[حضرت]] در ماه [[ربیع]] الاول یا [[ربیع]] الثانی سال ۲۳۱ یا ۲۳۲ ه در [[مدینه]]، چشم به [[جهان]] گشود. مادرش بانویی پارسا و [[شایسته]] به نام "[[حدیثه]]" {{س}}، بود که برخی، از او به نام "[[سوسن]]" یاد کرده‌اند<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج ۱، ص ۵۰۳.</ref>.
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش