انتظار چه ابعادی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
←پاسخهای دیگر
جز (جایگزینی متن - '==پرسشهای وابسته== {{پرسمان' به '{{پرسمان') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
::::#'''بُعد [[دانش]] روز و سازماندهی:''' حضور [[منتظران]] در [[جامعه]] وقتی کارساز و کارآمد است که همراه با [[دانش]]، [[آگاهی]] و سازماندهی باشد یعنی در صورتی که تشکیلاتی منسجم و نیرومند باشد، از هرز رفتن نیروها جلوگیری میکند و زمینه [[ظهور]] و شرایط آن را بهتر فراهم مینماید... به دو [[حدیث]] ذیل توجه کنید: [[پیامبر خاتم|پیامبر اعظم]] خطاب به اصحابش فرمود: شما [[اصحاب]] من هستید، لکن برادران من مردمیاند که در [[آخرالزمان]] میآیند. آنان به [[نبوت]] و [[دین]] من [[ایمان]] میآورند با اینکه مرا ندیدهاند... هر یک از آنان [[اعتقاد]] و [[دین]] خویش را به هر [[سختی]] نگاه میدارد. چنانکه گویی درخت خار مغیلان را در شب تاریک با دست پوست میکند یا [[آتش]] پردوام چوب داغ را در دست نگاه میدارد آن [[مؤمنان]] مشعلهای فروزاناند در تاریکیها و [[خداوند]] آنان را از آشوبهای تیره و تار ([[آخر الزمان]]) [[نجات]] خواهد داد<ref>بحار، ج ۵۲، ۱۲۴.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} خطاب به [[ابوخالد]] فرمود: "ای ابوخالد مردمانی که در روزگار [[غیبت]] به سر میبرند و معتقدند و [[منتظر]] از مردمان همه زمانها افضلند؛ زیرا که [[خدای متعال]] به آنان [[خرد]] و [[فهم]] و معرفتی داده است که [[غیبت امام]] برای آنان مانند حضور است این [[مردم]] را [[خدا]] مانند سربازان پیکارگر صدر [[اسلام]] قرار داده است همانها که در رکاب [[پیامبر]] [[شمشیر]] میزدند و پیکار میکردند آنان [[اخلاص]] پیشگان حقیقی و [[شیعه]] واقعیاند که [[مردم]] را به [[دین خدا]] [[دعوت]] میکنند<ref>بحار، ج ۵۲، ۱۲۲.</ref>»<ref>[[صفر فلاحی|فلاحی، صفر]]، [[امام مهدی ذخیره امامت (کتاب)|امام مهدی ذخیره امامت]]، ص ۱۷ -۱۹.</ref>. | ::::#'''بُعد [[دانش]] روز و سازماندهی:''' حضور [[منتظران]] در [[جامعه]] وقتی کارساز و کارآمد است که همراه با [[دانش]]، [[آگاهی]] و سازماندهی باشد یعنی در صورتی که تشکیلاتی منسجم و نیرومند باشد، از هرز رفتن نیروها جلوگیری میکند و زمینه [[ظهور]] و شرایط آن را بهتر فراهم مینماید... به دو [[حدیث]] ذیل توجه کنید: [[پیامبر خاتم|پیامبر اعظم]] خطاب به اصحابش فرمود: شما [[اصحاب]] من هستید، لکن برادران من مردمیاند که در [[آخرالزمان]] میآیند. آنان به [[نبوت]] و [[دین]] من [[ایمان]] میآورند با اینکه مرا ندیدهاند... هر یک از آنان [[اعتقاد]] و [[دین]] خویش را به هر [[سختی]] نگاه میدارد. چنانکه گویی درخت خار مغیلان را در شب تاریک با دست پوست میکند یا [[آتش]] پردوام چوب داغ را در دست نگاه میدارد آن [[مؤمنان]] مشعلهای فروزاناند در تاریکیها و [[خداوند]] آنان را از آشوبهای تیره و تار ([[آخر الزمان]]) [[نجات]] خواهد داد<ref>بحار، ج ۵۲، ۱۲۴.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} خطاب به [[ابوخالد]] فرمود: "ای ابوخالد مردمانی که در روزگار [[غیبت]] به سر میبرند و معتقدند و [[منتظر]] از مردمان همه زمانها افضلند؛ زیرا که [[خدای متعال]] به آنان [[خرد]] و [[فهم]] و معرفتی داده است که [[غیبت امام]] برای آنان مانند حضور است این [[مردم]] را [[خدا]] مانند سربازان پیکارگر صدر [[اسلام]] قرار داده است همانها که در رکاب [[پیامبر]] [[شمشیر]] میزدند و پیکار میکردند آنان [[اخلاص]] پیشگان حقیقی و [[شیعه]] واقعیاند که [[مردم]] را به [[دین خدا]] [[دعوت]] میکنند<ref>بحار، ج ۵۲، ۱۲۲.</ref>»<ref>[[صفر فلاحی|فلاحی، صفر]]، [[امام مهدی ذخیره امامت (کتاب)|امام مهدی ذخیره امامت]]، ص ۱۷ -۱۹.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن|۳. حجت الاسلام و المسلمین حیدرینیک؛}} | |||
{{جمع شدن| | [[پرونده:Pic1397.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجید حیدرینیک]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[مجید حیدرینیک]]'''، در کتاب ''«[[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)|نگاهی دوباره به انتظار]]»'' در اینباره گفته است: | |||
::::::«[[انسان]] [[منتظر]] باید از [[آمادگی]] همه جانبه برخوردار باشد؛ [[فکری]] و روحی، برنامه ریزی، عملی. | |||
:::::*'''توانمندیهای [[فکری]]''': سقفهای سنگین و رسالتهای بزرگ، پایههای محکم میخواهند، پایههایی که در [[شعور]] و احساس قرار گرفته باشند. بدین جهت [[رسول خدا]] {{صل}} میفرماید: {{متن حدیث|لِكُلِّ شَيءٍ دِعَامَةٌ وَ دعَامَةُ هَذَا الدِّينَ الْفِقْهُ وَ الْفَقِيهُ الْوَاحِدُ أَشَدُّ عَلَيَّ الشَّيْطانُ مِنْ أَلْفِ عَابِدٍ}}<ref>نهج الفصاحه، ح ۹۰.</ref>. برای هر چیز، پایهای است؛ اساس [[دین اسلام]]، [[فهم]] عمیق است و یک [[فقیه]] در برابر [[شیطان]]، از هزار [[مسلمان]] [[عبادت]]گزار [بدون [[شناخت]] ] محکمتر و اثرگذارتر است.(...) آن چه یک [[منتظر]] باید در زمینه [[فکری]] به آن مسلح باشد، [[درک]] و [[شناخت]] [[قدر]] خویش است که معیار [[انتخاب]] [[مکتب]] هاست و [[انسان]] را در برابر افکار گوناگون [[راهنمایی]] مینماید و [[انتخاب]] [[بهترین]] را ممکن میسازد. چون بهترینها در شعاری که ارائه میدهند، همراه مقایسهای که در میان این [[شعار]] و [[قدر]] وجود من برقرار میشود، [[انتخاب]] میگردد. با توجه به همین معیار است که میتوانی کار گروهها و مکتبهای گوناگون را نقد بزنی. لازم نیست همه مکاتب را مطالعه کرد، بلکه همین [[قدر]] از مکاتب را باید دانست که طرح آنها برای سرانجام [[انسان]] چیست؟ مثلا وقتی شما میخواهید یک جفت کفش بخرید، تمام کفشهای یک فروشگاه را [[آزمایش]] نمیکنید. اندازه و شماره پا، شما را در [[انتخاب]] [[بهترین]] [[کمک]] میکند | |||
:::::*'''توانمندیهای روحی''':(...) ایجاد [[روحیه]]، امر مهمی است که در دوره [[انتظار]] باید حاصل شود، ولی مهمتر از آن، راههای ایجاد این [[روحیه]] است که چگونه و با چه روشی این [[روحیه]] در [[منتظر]] پدید میآید. اکنون به مواردی اشاره میکنیم: | |||
:::::#'''[[درک]] [[قدر]]''': [[آدمی]] که اندازه خودش را شناخته، به سبب کمترها توفان نمیگیرد و از جا نمیکند. ظرفیت و وسعت روحی ما در آن چه بر ما اثر میگذارد، و آن را خوب میشماریم و به آن اهمیت میدهیم، مشخص میشود. زیرا [[امام علی]] {{ع}} میگوید: {{متن حدیث| قِيمَةُ كُلُّ امْرِءٍ مَا يُحْسِنُهُ}}<ref>نهج البلاغه، کلمات قصار، ش ۸۱.</ref>؛ {{متن حدیث|قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ}}<ref>نهج البلاغه، کلمات قصار، ش ۴۷.</ref>؛(...) | |||
:::::#'''[[رفعت ذکر]]''': رفعت ذکر هم سبب وسعت صدر میتواند باشد و [[قرآن]] چه زیبا به این موضوع اشاره دارد؛ {{متن قرآن|أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ}}<ref>«آیا به دلت گشایش ندادیم؟» سوره انشراح، آیه ۱.</ref> (...) | |||
:::::#'''دیدن تمام راه''': کسی که تمامی راه را دیده، مانعها را شناخته است، این وجود [[آگاه]] مطلع [[منتظر]] است و از دیدن حوادث و [[گرفتاریها]] نمیلرزد. زیرا از پیش آماده شده، به [[انتظار]] نشسته است. کسانی میلرزند که با رؤیاها و توقعهای بی حساب، راه افتادهاند و به گمانشان تا راه افتادی، تمام [[دشمنان]] برایت [[نقل]] و نبات میآورند. ولی آنان که مانعها را دیدهاند و برای [[مبارزه]] با آنها آماده شدهاند به وسعت روحی رسیدهاند و با [[استقامت]] و [[مجاهدت]] به پیمودن راهشان ادامه میدهند. | |||
:::::#'''[[اطاعت]] و [[تقوا]]''': کسی که حدود را میشناسد و تکلیفش را میداند و به این [[تکلیف]] میخواهد عمل کند، دیگر فشاری ندارد، بلکه در [[جایگاه]] امن نشسته است؛ {{متن قرآن|إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ}}<ref>«پرهیزگاران در جایگاهی امنند» سوره دخان، آیه ۵۱.</ref>(...) | |||
:::::#'''[[پیوند با خدا]]''': [[رزق]] [[انسان]] فقط در [[خواندن]] کتاب نیست. مطالعه آفاق و انفس هم آیهها و نشانههایی را در پی دارد و مایههای [[فکری]] و روحی [[انسان]] را [[استحکام]] میبخشد(...) | |||
:::::#'''تمرین و ممارست''': اگر [[انسان]] با آن شناختی که یافته، [[زندگی]] کند؛ یعنی؛ آن چه فهمید، حرکت و تمرین کند، بارهای سنگین را میتواند بردارد.(...) | |||
:::::*'''برنامه ریزی''': [[منتظر]] باید طرح داشته باشد و با توجه به نقشه [[سازندگی]]، دنبال [[مصالح]] و لوازمی باشد که قبلا برنامه ریزی کرده است. نکاتی که در این زمینه باید مد نظر داشت، عبارت است از: | |||
:::::#'''[[هدف]] مندی''': طرح بر اساس [[هدف]] و [[هدف]] بر اساس [[درک]] از [[قدر]] و [[ارزش]]، شکل میگیرد. با در دست داشتن [[هدف]]، کلید طرح به دست میآید. | |||
:::::#'''ارزشمندی [[هدف]]''': انسانی که خودش را میوه هستی میبیند و [[آدمی]] که در او همتهای بلند شکل میگیرد و مسئولیتهای بزرگ پذیرفته میشود، [[فقر]] و [[جهل]] و [[فسق]] و [[شرک]] و [[کفر]] را نمیتواند [[تحمل]] کند. او در خود و در اجتماع، در پی این ارزشهای بالاتر میگردد و برای این ارزشهای [[مقدس]] مجبور است که طراحی کند. | |||
:::::#'''تجزیه [[هدف]]''':[[بهترین]] کار برای رسیدن به [[هدف]] و برداشتن موانع، تقسیم آن هاست؛ یعنی باید نیازها، مسایل، مراحل و موانع را شناسایی کرد. هم چنین باید به جای نشستن و [[حسرت]] خوردن، حرکت کرد تا راه رسیدن به هریک از مقدمات و مراحل را [[شناخت]] و برای درگیری با مانعها آماده شد. | |||
:::::#'''ابتناء بر [[فقه]] و [[آگاهی]]''': اکنون این طرح و تقدیر، [[انسان]] [[منتظر]] را از پراکنده کاری و دوباره کاری و خراب کاری، نگه میدارد؛ چون کارهای پراکنده در طرح، [[جان]] گرفته، به سوی [[هدف]]، هماهنگ گردیده، از [[فقه]] و [[آگاهی]]، [[برکت]] میگیرد.(...) | |||
:::::*'''[[توانمندی]] در عمل''': در مرحله عمل، به دو عامل دیگر [[نیاز]] است که در روش [[تربیتی]] [[انبیا]] از آن سخن به میان رفته است؛ {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ}}<ref>«ما پیامبرانمان را با برهانها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می» سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>. همه [[انبیا]] افزون بر [[بینات]]، همراه با کتاب و [[میزان]] بودهاند. در [[بینش]] [[دینی]]، افراد نه با عمل که با [[بینش]] شان از یک عمل، به [[ارزش]] میرسند. در [[بینش]] [[اسلامی]]، همه [[مسئول]] هستند؛ {{متن حدیث|كُلُّكُم رَاعٍ و كُلَّكُم مَسْؤُولٌ عن رَعِيَّتِه}}<ref>ارشاد القلوب، ص ۱۸۴؛ تنبیه الخواطر، ج ۱، ص ۶.</ref>. انجام دادن چنین مهمی، به دو عامل دیگر [[نیازمند]] است، کتاب و [[میزان]]؛ یعنی با کتاب، به ضابطهها برسد و دستورها را بشناسد و هنگام تزاحم دو [[دستور]]، با میزانها و معیارها، از بن بست بیرون بیاید»<ref>[[مجید حیدرینیک|حیدرینیک، مجید]]، [[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)|نگاهی دوباره به انتظار]]، ص ۳۳-۴۳.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
{{جمع شدن|۴. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛}} | |||
[[پرونده:1403.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | [[پرونده:1403.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | ||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۲ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در اینباره گفتهاند: | ::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۲ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در اینباره گفتهاند: | ||
خط ۶۹: | خط ۸۷: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۵. نویسندگان کتاب [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]؛}} | ||
[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]] | [[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]] | ||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفتهاند: | ::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفتهاند: |