پرش به محتوا

نواب اربعه چه وظایفی داشته‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'سوال' به 'سؤال'
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'سوال' به 'سؤال')
خط ۴۰: خط ۴۰:
::::::'''۲. [[وظایف]] مرتبط با [[مردم]]''': [[نایبان خاص]] در کنار وظایفی که نسبت به [[امام مهدی]] {{ع}} داشتند، مسئولیت‌هایی نیز در رابطه با [[امامت]] [[امام]] به عهده داشتند که عبارت‌اند از:
::::::'''۲. [[وظایف]] مرتبط با [[مردم]]''': [[نایبان خاص]] در کنار وظایفی که نسبت به [[امام مهدی]] {{ع}} داشتند، مسئولیت‌هایی نیز در رابطه با [[امامت]] [[امام]] به عهده داشتند که عبارت‌اند از:
::::::*'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]''': از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]] در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتند که واسطه میان [[مردم]] و [[امام]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]،  نایبانِ [[امام]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام]] [[غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطئمن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان‌که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این‌گونه اعلام فرمود: و ما از ابن هلال و هرکس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن.<ref>طوسی، الغیبة، ص ۳۵۳ و بحار الانوار، ج ۵، ص ۳۱۸.</ref>.
::::::*'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]''': از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]] در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتند که واسطه میان [[مردم]] و [[امام]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]،  نایبانِ [[امام]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام]] [[غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطئمن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان‌که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این‌گونه اعلام فرمود: و ما از ابن هلال و هرکس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن.<ref>طوسی، الغیبة، ص ۳۵۳ و بحار الانوار، ج ۵، ص ۳۱۸.</ref>.
::::::*'''[[پاسخ‌گویی به شبهات اعتقادی]] و سوالات فقهی''': از [[وظایف]] مهم [[نایبان]]، دریافت سؤالات [[مردم]] و انتقال آن‌ها به محضر [[امام]] و نیز رساندن پاسخ کتبی و گاهی شفاهی<ref>گاهی نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از [[امام مهدی]] {{ع}} گرفته و ابلاغ می‌کردند. الغیبه، طوسی، ص ۲۹۳.</ref> آن [[حضرت]] به [[شیعیان]] بود که مجموعه آن‌ها در ضمن [[توقیعات]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در کتاب‌های روایی [[شیعه]] گرد آمده است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۲؛ الغیبة، شیخ طوسی، ص ۲۸۱؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۵۰.</ref>. از معروف‌ترین [[توقیعات]]، پاسخ‌های [[امام]] به سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] است که در ضمن آن، [[شیعیان]] را در مسائل پیش آمده به فقهای [[شیعه]] ارجاع می‌دهد.<ref>الغیبة، طوسی، ص ۲۹۲.</ref>.
::::::*'''[[پاسخ‌گویی به شبهات اعتقادی]] و سؤالات فقهی''': از [[وظایف]] مهم [[نایبان]]، دریافت سؤالات [[مردم]] و انتقال آن‌ها به محضر [[امام]] و نیز رساندن پاسخ کتبی و گاهی شفاهی<ref>گاهی نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از [[امام مهدی]] {{ع}} گرفته و ابلاغ می‌کردند. الغیبه، طوسی، ص ۲۹۳.</ref> آن [[حضرت]] به [[شیعیان]] بود که مجموعه آن‌ها در ضمن [[توقیعات]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در کتاب‌های روایی [[شیعه]] گرد آمده است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۲؛ الغیبة، شیخ طوسی، ص ۲۸۱؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۵۰.</ref>. از معروف‌ترین [[توقیعات]]، پاسخ‌های [[امام]] به سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] است که در ضمن آن، [[شیعیان]] را در مسائل پیش آمده به فقهای [[شیعه]] ارجاع می‌دهد.<ref>الغیبة، طوسی، ص ۲۹۲.</ref>.
::::::*'''دریافت [[وجوه شرعی]] متعلق به [[امام]]''': پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم [[وکیلان]]، دریافت وجود شرعی [[شیعیان]] و تحویل آن به [[امام مهدی|امام زمان]]بود. [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]] {{ع}} نیز در راستانی این [[وظیفه]]، [[اموال]] [[شیعیان]] را به [[امام]] [[غایب]] می‌رساندند یا به [[دستور]] آن [[حضرت]] در مواردی [[مصرف]] می‌کردند. [[امام مهدی]] {{ع}} در جریانِ سفر هیأتی از [[شیعیان]] قمی به [[سامرا]] که همزمان با [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} و خاکسپاری آن [[حضرت]] بود، به ایشان [[دستور]] داد که از این ‌پس [[اموال]] [[امام]] را به [[نایبان]] ایشان در [[بغداد]] تحویل دهند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۷۶، ح ۲۶.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۰۲، ۲۰۴.</ref>.
::::::*'''دریافت [[وجوه شرعی]] متعلق به [[امام]]''': پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم [[وکیلان]]، دریافت وجود شرعی [[شیعیان]] و تحویل آن به [[امام مهدی|امام زمان]]بود. [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]] {{ع}} نیز در راستانی این [[وظیفه]]، [[اموال]] [[شیعیان]] را به [[امام]] [[غایب]] می‌رساندند یا به [[دستور]] آن [[حضرت]] در مواردی [[مصرف]] می‌کردند. [[امام مهدی]] {{ع}} در جریانِ سفر هیأتی از [[شیعیان]] قمی به [[سامرا]] که همزمان با [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} و خاکسپاری آن [[حضرت]] بود، به ایشان [[دستور]] داد که از این ‌پس [[اموال]] [[امام]] را به [[نایبان]] ایشان در [[بغداد]] تحویل دهند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۷۶، ح ۲۶.</ref>»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۰۲، ۲۰۴.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
خط ۱۴۱: خط ۱۴۱:
::::#'''وظایفی که در رابطه با [[امامت]] [[امام]] وجود داشت که عبارتند از:'''
::::#'''وظایفی که در رابطه با [[امامت]] [[امام]] وجود داشت که عبارتند از:'''
::::##'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]:''' از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]]{{عم}} در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتندکه واسطه میان [[مردم]] و [[امامان]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطمئن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این گونه اعلام فرمود: "و ما از ابن هلال و هر کس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن".<ref> غیبت طوسی، ص ۳۵۳؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۳۵۷.</ref>
::::##'''[[سرپرستی]] و تقویت [[سازمان وکالت]]:''' از دوره [[امامان]] پیشین، جریان [[وکالت]] به وجود آمده بود و [[امامان]]{{عم}} در شهرهای مختلف مانند [[بغداد]] و [[سامرا]] و [[قم]] وکلایی داشتندکه واسطه میان [[مردم]] و [[امامان]] بودند. با شروعِ [[غیبت]] و نیاز بیشتر [[شیعیان]] به جریانِ [[وکالت]]، [[سازمان وکالت]] را تقویت کرده، به [[دستور]] [[امام]]، خود در رأس آن قرار گرفتند، تا ارتباط [[شیعیان]] با [[امام غایب]] در قالب تشکیلاتی سالم و مطمئن و به دور از نفوذ عناصر خائن، انجام گیرد. چنان که [[امام مهدی]]{{ع}} در نامه‌ای به [[محمد بن عثمان]]، بیزاری خود را از یکی از این خائنان، این گونه اعلام فرمود: "و ما از ابن هلال و هر کس که از او دوری نکند، بیزاریم. [[خدا]] او را نیامرزد! تو به اسحاقی و هموطنان او آنچه را گفتیم، اعلام کن".<ref> غیبت طوسی، ص ۳۵۳؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۳۵۷.</ref>
::::##'''[[پاسخ‌گویی به شبهات اعتقادی]] و سوالات فقهی:''' از [[وظایف]] مهم [[نایبان]]، دریافت سؤالات [[مردم]] و انتقال آن‌ها به محضر [[امام]] و نیز رساندن پاسخ کتبی و گاهی شفاهی<ref> نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از [[امام مهدی]]{{ع}} گرفته و ابلاغ می‌کردند. غیبت طوسی، ص ۲۹۳.</ref> آن [[حضرت]] به [[شیعیان]] بود که مجموعه‌ آن‌ها در ضمن [[توقیعات]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در کتاب‌هایی روایی [[شیعه]] گرد آمده است.<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲؛ [[غیبت]] طوسی؛ احتجاج، طبرسی، ج ۲؛ بحر الانوار، ج ۵۳.</ref> از معروف‌ترین [[توقیعات]]، پاسخ‌های [[امام]] به سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] است که در ضمن آن، شیوۀ بهره‌مندی از [[برکات]] [[امام]] در زمان [[غیبت]] با این عبارت آمده است:{{عربی|" وَ أَمَّا وَجْهُ‏ الِانْتِفَاعِ‏ بِي‏ فِي‏ غَيْبَتِي‏ فَكَالانْتِفَاعِ‏ بِالشَّمْسِ‏ إِذَا غَيَّبَتْهَا عَنِ‏ الْأَبْصَارِ السَّحَاب‏‏‏ "}}<ref>و اما چگونگی بهره‌مندی از من در زمان غیبت‌ام، مانند بهره‌گیری از خورشید است، زمانی که ابرها آن را از دیدگان نهان کنند؛ غیبت طوسی، ص ۲۹۲.</ref>. نیز در همین [[توقیع]] است که [[امام]]، [[شیعیان]] را در مسائل پیش آمده به فقهای [[شیعه]] ارجاع می‌دهد.
::::##'''[[پاسخ‌گویی به شبهات اعتقادی]] و سؤالات فقهی:''' از [[وظایف]] مهم [[نایبان]]، دریافت سؤالات [[مردم]] و انتقال آن‌ها به محضر [[امام]] و نیز رساندن پاسخ کتبی و گاهی شفاهی<ref> نایبان خاص در گفت‌وگوها و مناظره‌ها، محتوای استدلال خود را از [[امام مهدی]]{{ع}} گرفته و ابلاغ می‌کردند. غیبت طوسی، ص ۲۹۳.</ref> آن [[حضرت]] به [[شیعیان]] بود که مجموعه‌ آن‌ها در ضمن [[توقیعات]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در کتاب‌هایی روایی [[شیعه]] گرد آمده است.<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲؛ [[غیبت]] طوسی؛ احتجاج، طبرسی، ج ۲؛ بحر الانوار، ج ۵۳.</ref> از معروف‌ترین [[توقیعات]]، پاسخ‌های [[امام]] به سؤالات [[اسحاق بن یعقوب]] است که در ضمن آن، شیوۀ بهره‌مندی از [[برکات]] [[امام]] در زمان [[غیبت]] با این عبارت آمده است:{{عربی|" وَ أَمَّا وَجْهُ‏ الِانْتِفَاعِ‏ بِي‏ فِي‏ غَيْبَتِي‏ فَكَالانْتِفَاعِ‏ بِالشَّمْسِ‏ إِذَا غَيَّبَتْهَا عَنِ‏ الْأَبْصَارِ السَّحَاب‏‏‏ "}}<ref>و اما چگونگی بهره‌مندی از من در زمان غیبت‌ام، مانند بهره‌گیری از خورشید است، زمانی که ابرها آن را از دیدگان نهان کنند؛ غیبت طوسی، ص ۲۹۲.</ref>. نیز در همین [[توقیع]] است که [[امام]]، [[شیعیان]] را در مسائل پیش آمده به فقهای [[شیعه]] ارجاع می‌دهد.
::::##'''دریافت [[وجوه شرعی]] متعلق به [[امام]]:''' پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم [[وکیلان]]، دریافت وجود شرعی [[شیعیان]] و تحویل آن به [[امام]] هر زمان بود. [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]]{{ع}} نیز در راستای این [[وظیفه]]، [[اموال]] [[شیعیان]] را به [[امام غایب]] می‌رساندند یا به [[دستور]] آن [[حضرت]] در مواردی [[مصرف]] می‌کردند. [[امام مهدی]]{{ع}} در جریانِ سفر هیأتی از [[شیعیان]] قمی به [[سامرا]] که همزمان با [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} و خاکسپاری آن [[حضرت]] بود، به ایشان [[دستور]] داد که از این پس [[اموال]] [[امام]] را به [[نایبان]] ایشان در [[بغداد]] تحویل دهند.<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۴۳، ص ۴۷۶، ح ۲۶.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۸۶ - ۸۸.</ref>.
::::##'''دریافت [[وجوه شرعی]] متعلق به [[امام]]:''' پیش از [[غیبت صغرا]] و در زمان [[امامان]] گذشته، از کارهای مهم [[وکیلان]]، دریافت وجود شرعی [[شیعیان]] و تحویل آن به [[امام]] هر زمان بود. [[نایبان خاص]] [[امام مهدی]]{{ع}} نیز در راستای این [[وظیفه]]، [[اموال]] [[شیعیان]] را به [[امام غایب]] می‌رساندند یا به [[دستور]] آن [[حضرت]] در مواردی [[مصرف]] می‌کردند. [[امام مهدی]]{{ع}} در جریانِ سفر هیأتی از [[شیعیان]] قمی به [[سامرا]] که همزمان با [[شهادت]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} و خاکسپاری آن [[حضرت]] بود، به ایشان [[دستور]] داد که از این پس [[اموال]] [[امام]] را به [[نایبان]] ایشان در [[بغداد]] تحویل دهند.<ref> کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۴۳، ص ۴۷۶، ح ۲۶.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۸۶ - ۸۸.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش