انتظار فرج چه ضرورتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
←پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
[[ضرورت]] و [[اهمیت انتظار]] را از زوایای مختلف می‌توان بررسی کرد: | [[ضرورت]] و [[اهمیت انتظار]] را از زوایای مختلف می‌توان بررسی کرد: | ||
:::::#'''[[انتظار]]، [[زمینه‌ساز ظهور]]''': [[انتظار]]، دوره [[آماده‌سازی]] و [[زمینه‌سازی]] برای یک [[نهضت]] است، و هر [[انقلاب]] و حرکتی که این دوره را پشت سر نگذاشته باشد ناقص و بی‌ثمر خواهد بود. چه بسیار انقلاب‌هایی که در ابتدا، شروع خوبی داشته‌اند ولی از آنجا که دوره [[انتظار]] را قبلاً طی نکرده بودند بعد از مدتی به [[شکست]] انجامیده‌اند؛ زیرا دچار خودخوری و فرار از خویشتن شده و در اخر نیز زیر فشارها و ابهامات، در مرحله [[فکر]] و [[اعتقاد]]، در مرحله ظرفیت و [[تحمل]]، در مرحله طرح و [[برنامه‌ریزی]]، و در مرحله عمل، از کمبود امکانات و نیازهای تخصصی و [[علمی]] و حتی [[آمادگی]] بدنی از پای درآمده‌اند. این خاصیت [[انتظار]] است که تو را وادار می‌کند که کمبودها را حدس بزنی و برای تأمینش بکوشی | :::::#'''[[انتظار]]، [[زمینه‌ساز ظهور]]''': [[انتظار]]، دوره [[آماده‌سازی]] و [[زمینه‌سازی]] برای یک [[نهضت]] است، و هر [[انقلاب]] و حرکتی که این دوره را پشت سر نگذاشته باشد ناقص و بی‌ثمر خواهد بود. چه بسیار انقلاب‌هایی که در ابتدا، شروع خوبی داشته‌اند ولی از آنجا که دوره [[انتظار]] را قبلاً طی نکرده بودند بعد از مدتی به [[شکست]] انجامیده‌اند؛ زیرا دچار خودخوری و فرار از خویشتن شده و در اخر نیز زیر فشارها و ابهامات، در مرحله [[فکر]] و [[اعتقاد]]، در مرحله ظرفیت و [[تحمل]]، در مرحله طرح و [[برنامه‌ریزی]]، و در مرحله عمل، از کمبود امکانات و نیازهای تخصصی و [[علمی]] و حتی [[آمادگی]] بدنی از پای درآمده‌اند. این خاصیت [[انتظار]] است که تو را وادار می‌کند که کمبودها را حدس بزنی و برای تأمینش بکوشی | ||
:::::#'''[[انتظار]]، [[مانع]] از [[ناامیدی]]''' | :::::#'''[[انتظار]]، [[مانع]] از [[ناامیدی]]''': از مهم‌ترین رازهای نهفته بقای [[تشیع]]، همین [[روح]] انتظاری است که کالبد هر [[شیعه]] را آکنده از [[امید]] ساخته و پیوسته او را به تلاش و کوشش و جنبش وا می‌دارد، و [[مانع]] از [[ناامیدی]] و بی‌تابی و افسردگی و درماندگی او می‌گردد. | ||
از مهم‌ترین رازهای نهفته بقای [[تشیع]]، همین [[روح]] انتظاری است که کالبد هر [[شیعه]] را آکنده از [[امید]] ساخته و پیوسته او را به تلاش و کوشش و جنبش وا می‌دارد، و [[مانع]] از [[ناامیدی]] و بی‌تابی و افسردگی و درماندگی او می‌گردد. | :::::#'''[[انتظار]]، [[مانع]] تسلط [[دشمنان]]''': در [[اهمیت انتظار]] همین بس که [[دشمنان]]، آن را [[مانع]] تسلط خود بر [[مسلمانان]] برشمرده‌اند. "میشل فوکر"، "کلربریر" در بحث [[مبارزه]] با [[تفکر]] [[مهدی باوری]] ابتدا [[امام حسین]]{{ع}} و بعد [[امام زمان]]{{ع}} را مطرح می‌کنند، و دو نکته را عامل [[پایداری]] [[شیعه]] معرفی می‌نمایند: نگاه سرخ و نگاه سبز. در کنفرانس تل آویو هم افرادی مثل "برنارد لوییس"، "مایکل ام جی"، "جنشر"، "برونبرگ"، و "مارتیم کوامر"، بر این نکته تکیه فراوان داشتند. آنها در تحلیل [[انقلاب اسلامی]] به نگاه سرخ [[شیعیان]]، یعنی [[عاشورا]] و نگاه سبزشان یعنی [[انتظار]] می‌رسند. جمله مشهوری دارند که: "اینها به اسم [[امام حسین]]{{ع}} [[قیام]] می‌کنند و به اسم [[امام زمان]]{{ع}} قیامشان را حفظ می‌کنند"<ref>به نقل از مجله بازتاب اندیشه، خرداد ۸۰، ص ۱۹۳.</ref>. "ماربین" محقق آلمانی می‌گوید: "از جمله مسائل [[اجتماعی]] بسیار مهمی که موجب [[امیدواری]] و [[رستگاری]] [[شیعه]] می‌باشد [[اعتقاد]] به وجود [[حجت]] عصر و [[انتظار ظهور]] است"<ref>سیاست اسلام، اثر ماربین، فصل هفتم، فلسفه مذهب شیعه، ص ۴۹ و ۵۰.</ref>. و نیز "پتروشفسکی"، تاریخ‌دان و ایران‌شناس [[علوم]] شوروی سابق در این زمینه می‌نویسد: "چشم به [[راه مهدی]] بودن در [[عقاید]] عمومی که نهضت‌های قرن سیزدهم را در [[ایران]] به پا داشتند [[مقام]] بلندی را داشته است...".<ref>نهضت سربداران خراسان، اثر پتروشفسکی.</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[وظایف ما در عصر غیبت (کتاب)|وظایف ما در عصر غیبت]]، ص۳۳-۳۷.</ref>. | ||
:::::#'''[[انتظار]]، [[مانع]] تسلط [[دشمنان]]''': در [[اهمیت انتظار]] همین بس که [[دشمنان]]، آن را [[مانع]] تسلط خود بر [[مسلمانان]] برشمرده‌اند. "میشل فوکر"، "کلربریر" در بحث [[مبارزه]] با [[تفکر]] [[مهدی باوری]] ابتدا [[امام حسین]]{{ع}} و بعد [[امام زمان]]{{ع}} را مطرح می‌کنند، و دو نکته را عامل [[پایداری]] [[شیعه]] معرفی می‌نمایند: نگاه سرخ و نگاه سبز. در کنفرانس تل آویو هم افرادی مثل "برنارد لوییس"، "مایکل ام جی"، "جنشر"، "برونبرگ"، و "مارتیم کوامر"، بر این نکته تکیه فراوان داشتند. آنها در تحلیل [[انقلاب اسلامی]] به نگاه سرخ [[شیعیان]]، یعنی [[عاشورا]] و نگاه سبزشان یعنی [[انتظار]] می‌رسند. جمله مشهوری دارند که: "اینها به اسم [[امام حسین]]{{ع}} [[قیام]] می‌کنند و به اسم [[امام زمان]]{{ع}} قیامشان را حفظ می‌کنند"<ref>به نقل از مجله بازتاب اندیشه، خرداد ۸۰، ص ۱۹۳.</ref>. | |||
"ماربین" محقق آلمانی می‌گوید: "از جمله مسائل [[اجتماعی]] بسیار مهمی که موجب [[امیدواری]] و [[رستگاری]] [[شیعه]] می‌باشد [[اعتقاد]] به وجود [[حجت]] عصر و [[انتظار ظهور]] است"<ref>سیاست اسلام، اثر ماربین، فصل هفتم، فلسفه مذهب شیعه، ص ۴۹ و ۵۰.</ref>. | |||
و نیز "پتروشفسکی"، تاریخ‌دان و ایران‌شناس [[علوم]] شوروی سابق در این زمینه می‌نویسد: "چشم به [[راه مهدی]] بودن در [[عقاید]] عمومی که نهضت‌های قرن سیزدهم را در [[ایران]] به پا داشتند [[مقام]] بلندی را داشته است...".<ref>نهضت سربداران خراسان، اثر پتروشفسکی.</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[وظایف ما در عصر غیبت (کتاب)|وظایف ما در عصر غیبت]]، ص۳۳-۳۷.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||