انواع آمادگی برای ظهور کدامند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::'''۲.[[اطاعت]]:''' اگر چه [[امام زمان]] [[غایب]] است ولی [[اراده]] و فرمانش در میان همه خلایق جاری است. دستوراتش را باید [[شناخت]] و فرمان‌هایش را باید [[اطاعت]] کرد. از [[امام صادق]] {{ع}} حکایت شده که می‌فرماید: خوشا به حال [[شیعیان]] [[امام مهدی|مهدی]] [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} آنان که در دوران [[غیبت]] او چشم [[انتظار]] [[ظهور]] اویند و در دوران ظهورش سرسپردگان [[اوامر]] او."<ref>طوبی الشیعة...، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۰.</ref>. حال سؤال این است چگونه [[اوامر]] و [[دستورات]] [[امام زمان]] {{ع}} را در زمان [[غیبت]] ایشان بدانیم و به آنها عمل کنیم؟ در جواب این سؤال باید گفت که اگر چه در خصوص [[امام زمان]] ارتباط محسوس بین [[امام]] و [[مردم]] وجود ندارد ولی در هیچ یک از دو [[غیبت صغری]] و کبری [[امام زمان]]، پیوند [[امام]] با [[مردم]] به طور کلی قطع و گسسته نشده است زیرا در هر دو [[غیبت]]، امر [[سفارت]] و [[نیابت]] وجود داشته و دارد و از طریق [[نایبان]]، پیوند [[امام]] با [[مردم]] برقرار بوده و هست. در زمان [[غیبت صغری]] [[نیابت]] [[نایبان خاص]] بوده و در زمان [[غیبت کبری]] [[نیابت]] [[نایبان]] [[حضرت]] عام می‌باشد که با توجه به شرایط و ضوابطی که مطرح می‌کنند [[اطاعت]] [[فقهاء]] جامع‌الشرایط لازم و در ردیف [[اطاعت]] از [[امام زمان]] می‌باشد. و [[مخالفت]] با [[فقیه]] جامع‌الشرایط که [[نایب امام]] است، [[مخالفت با امام]] و [[مخالفت با امام]]، [[مخالفت]] با [[خداوند]] می‌باشد. سؤالاتی که برای [[مردم]] حاصل شده بود و برای خودش نیز "[[اسحاق بن یعقوب]]" مشکل بود در ذیل نامه‌ای به وسیله [[نایب دوم]]، یعنی [[محمد بن عثمان عمری]] به محضر [[حضرت مهدی]] {{ع}} فرستاد و پاسخ آنها را طلبید از جمله آن مسائل این بود که [[مردم]] در عصر [[غیبت]] در [[حوادث واقعه]] به چه کسی مراجعه کنند؟ [[حضرت]] پاسخ فرمودند: {{عربی|"وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ"}}؛ "اما آنچه سؤال کرده‌ای [[خدا]] تو را [[هدایت]] کند و [[ثابت قدم]] نماید... اما حوادثی که پیش می‌آید به [[راویان حدیث]] ما مراجعه کنید زیرا آنها [[حجت]] و [[نمایندگان]] من هستند بر شما و من [[حجت خدا]] بر آنها..."<ref>شیخ صدوق، کمال‌الدین، ص۴۸۴. جهت مطالعه بیشتر به کتاب سیمای آفتاب سیری در زندگانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} به قلم حجت‌الاسلام دکتر طاهری درس یازدهم (غیبت کبری و نواب عام، [[حضرت مهدی]] {{ع}} ) مراجعه شود.</ref>. از این [[حدیث]] استفاده می‌شود که [[اطاعت]] از [[ائمه]] قبل، عین [[اطاعت]] از [[امام زمان]] است چون [[فقها]] با توجه به [[قرآن کریم]]  و قول [[ائمه]] [[احکام شرعی]] را بیان می‌کنند.

::::::'''۳. [[انتظار]]''': [[انسان]] [[منتظر]]، انسانی کوشا است، انسانی [[جهادگر]] و [[مبارز]] است که در مسیر اقامه [[توحید]] و استقرار [[ولایت]] از نثار هر چه دارد دریغ نمی‌ورزد. چنانچه از [[حضرت علی]] {{ع}} حکایت شده: "کسی که چشم [[انتظار]] [[حاکمیت]] ما باشد، مانند مجاهدی است که در [[راه خدا]] به [[خون]] خویش غلطیده باشد."<ref>امیرالمومنین {{ع}}: {{عربی|"الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ"}}، کمال‌الدین، صدوق، ص ۶۴۵.</ref> و [[جامعه‌]] [[منتظر]] جامعه‌ای پویا است، جامعه‌ای متحرک و فعال است که [[حاکمیت]] [[طاغوت]] را نمی‌پذیرد و [[بی‌عدالتی]] را برنمی‌تابد. [[منتظر]] [[ظهور]] [[امام زمان]] بودن حرکت بسوی [[ظهور]] داشتن و به آرمان‌های [[موعود]] عمل نمودن است. [[انسان]] [[منتظر]] [[نفس]] اماره را کنترل و [[شیطان]] را از خود دور می‌کند و خود را جهت استقبال از آقا [[امام زمان]] {{ع}} مهیا می‌کند. جهت استقبال از او [[لوح]] [[دل]] را از آلودگی‌ها و [[گناهان]] می‌شوید و خانه [[دل]] را به [[یاد خدا]] و با صفات حمیده و پسندیده‌ انسانی زینت می‌دهد و الا [[امام زمان]] {{ع}} که به هر جایی پا نمی‌گذارند. نمی‌توان یک گوشه‌ [[دل]] را از [[محبت]] [[دنیا]] پر کرد گوشه‌ دیگر [[گناهان]] و... بعد به آقا بگوییم بیا بیا که سوختم، ز هجر روی ماه تو؟ چگونه سوخته است انسانی که خود را برای [[ظهور]] آماده نکرده است.

{{فهرست اثر}}

{{ستون-شروع|4}}