دیدگاه مسیحیت درباره انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

|[[پرونده:Pic434.jpg|75px|link=میرزا عباس مهدوی‌فرد]]||[[پرونده:13681166.jpg|75px|link=محبوب شفائی]]||[[پرونده:1100130.jpg|70px|link=سکینه طاووسی]]

|_{[[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد]]}||_{[[محبوب شفائی|شفائی]]}||_{[[سکینه طاووسی|طاووسی]]}

*در [[آیین]] مسیحیّت [[عقیده]] به [[انتظار]] و [[ظهور]] [[موعود]] نسبت به سایر [[ادیان توحیدی]] بیشتر به چشم می‌خورد<ref>ر.ک. فروهی، ناصر، انتظار فرج، ص؟؟؟</ref> در [[انجیل]] بشارات فراوانی در مورد [[موعود]] [[آخرالزمان]] آمده است<ref>ر.ک. [[سکینه طاووسی|طاووسی، سکینه]]، [[انتظار از دیدگاه اهل بیت (کتاب)|انتظار از دیدگاه اهل بیت]]، ص ۷۵-۷۶.</ref> که چراغ [[انتظار]] را، در میان [[مسیحیان]] روشن می‌دارد و به صراحت [[مسیحیان]] را به [[انتظار سازنده]] و [[آمادگی]] و بیدار باش، برای آمدن [[منجی]] و [[مصلح جهانی]] [[دعوت]] می‌نماید زیرا وقت ظهورش مشخص نیست<ref>انجیل لوقا، باب ۱۲، آیات ۳۵ ـ ۴۰. انجیل متی، باب ۲۵، فصل ۸۱، ص ۱۲۴. انجیل مرقس، باب ۱۳، آیه شماره ۳۵.</ref>. به عنوان نمونه می‌‌توان از موارد زیر برای [[اعتقاد]] [[مسیحیان]] به [[انتظار]] و [[موعود]] نام برد:

#در [[انجیل لوقا]] آمده است: "کمرهای خود را بسته، و چراغ‌های خود را افروخته بدارید، باید مانند کسانی باشید که [[انتظار]] آقای خود را می‌کشند که چه وقت از عروسی مراجعت کند، تا هروقت آید و در را بکوبد بی‌درنگ در را برای او باز کنند، خوشا به حال آن غلامانی که آقای ایشان چون آید آنها را بیدار یابد، پس شما نیز مستعد باشید زیرا در ساعتی که شما [[گمان]] نمی‌برید، [[پسر انسان]] می‌آید"<ref>انجیل لوقا، باب ۱۲، آیات ۳۵ ـ ۴۰.</ref>.<ref>ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۶-۲۰؛ فروهی، ناصر، انتظار فرج، ص؟؟؟</ref>

*مسیحیان بر اثر شدت [[انتظار]] بازگشت [[عیسی]] {{ع}} دچار توهماتی شدند و تاریخ‌هایی را برای این رویداد [[پیشگویی]] کردند و بر این اساس فرقه‌های متعددِ منتظرُ [[ظهور]]، پدید آمدند<ref>ر.ک. [[حسین توقیفی|توفیقی، حسین]]، مجله موعود، شماره ۱۷، مقاله هزاره‌گرایی در مسیحیت، ص ۱۹ و ۹۳.</ref>.

*در میان [[مسیحیان]] عصر حاضر هم، [[شوق]] [[انتظار]] هنوز زنده است<ref>ر.ک توفیقی، حسین، مجله موعود، شماره ۱۷، مقاله هزاره‌گرایی در مسیحیت، ص ۱۹.</ref>، زیرا تمام مسیحیان معتقدند و در [[انجیل]] هم آمده که [[حضرت عیسی]] {{ع}} فرمود: "من اکنون می‌روم و باز خواهم گشت". و حتی یکی از یکشنبه‌های عید خود را "یکشنبه بازگشت"<ref>منظور از یکشنبه‌های عید، عشای ربانی است که در رأس شعائر هفتگانه مسیحیان قرار دارد که در آن نان و شراب می‌خورند، به عنوان جسم و خون حضرت عیسی{{ع}}؛ مسیحیان این مراسم را در یکشنبه‌ها برگزار می‌کنند. ر.ک. رضی، هاشم، ادیان بزرگ جهان، ص ۵۵۶ ـ ۵۵۷.</ref> نامیده اند<ref>ر.ک. [[عزیزالله ح‍ی‍دری‌|ح‍ی‍دری‌، عزیزالله]]، [[امام مهدی تجسم امید و نجات (کتاب)|امام مهدی تجسم امید و نجات]]، ص ۶۸.</ref>.

*همۀ [[مسیحیان]] [[اعتقاد]] دارند روزی فرا می‌رسد که [[حکومت]] آرمانی برقرار‌ خواهد‌ شد. اما بعضی [[اعتقاد]] دارند این حکومت‌ الهی‌ در‌ [[زمین]] برقرار و بعضی هم آن را در‌ خارج‌ آن و در ورای [[تاریخ]] تصور می‌کنند. گروهی آن را یک [[حکومت]] آرمانی بزرگ‌ می‌دانند‌ که با تلاش و پیگیری انسان‌ها‌ و کمک‌ [[خداوند]] در‌ زمین‌ برقرار خواهد شد و بعضی دیگر معتقدند‌ این‌ [[حکومت]] با مداخلۀ مستقیم و ناگهانی [[خداوند]] در مسیر [[تاریخی]] [[بشر]] تحقق‌ می‌یابد‌ که‌ علاوه بر آن [[دنیا]] به پایان‌ خواهد رسید. در‌ انجیل‌های‌ چهارگانه در مورد زمان و [[علائم ظهور]] ایشان‌ مشخصاتی آمده است که شباهت زیادی به مکتوبات موجود در [[عهد عتیق]] و [[اسلام]] دارد. [[مسیحیان]] معتقدند برای بازگشت [[مسیح]] و برقراری حکومت‌ [[الهی]]، [[جهان]] در جنایت و [[زشتی]] [[غرق]] می‌شود و [[بدبختی]] و [[جنگ]] و [[مصیبت]] و [[بلا]] آن را فرا می‌گیرد‌ و [[دجال‌]] بر [[مردم]] مسلط می‌شود که مخالف [[مسیح]] است و پس از آن [[مسیح]] برای‌ [[نجات]] [[جهان]] و برقراری [[حکومت الهی]] بازمی‌گردد و از آرزوهای دیرینه [[مسیحیان]]، ورود به [[حکومت الهی]] است و همین‌ آرزو‌ آنها را تا به حال پایدار نگه داشته است و [[امید]] آنان هر روز به بازگشت [[مسیح]] شدت می‌یابد. هیچکس زمان بازگشت او را نمی‌داند<ref>ر.ک. ابراهیمی، زهرا، نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی، ص ۷۳-۷۷.</ref>.

*از آنچه بیان شد روشن گردید [[عقیده]] به [[ظهور]] [[منجی آخرالزمان]]، یکی از باورهای دیرین مسیحیّت است و آنان نیز در [[انتظار مصلح]] [[توانمندی]]، در [[آخرالزمان]] هستند<ref> ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۶-۲۰.</ref> تا [[حکومت]] آرمانی تشکیل دهد و [[جهان]] را از جنایت، [[زشتی]]، [[بدبختی]]، [[جنگ]] و [[مصیبت]] [[نجات]] دهد<ref>ر.ک. ابراهیمی، زهرا، نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی، ص ۷۳-۷۷.</ref>.

*از آنچه بیان شد روشن گردید [[عقیده]] به [[ظهور]] [[منجی آخرالزمان]]، یکی از باورهای دیرین مسیحیّت است و آنان نیز در [[انتظار مصلح]] [[توانمندی]]، در [[آخرالزمان]] هستند<ref> ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۶-۲۰.</ref> تا [[حکومت]] آرمانی تشکیل دهد و [[جهان]] را از جنایت، [[زشتی]]، [[بدبختی]]، [[جنگ]] و [[مصیبت]] [[نجات]] دهد.

::::::مسیحیّان بر اثر شدت [[انتظار]] بازگشت [[عیسی]]{{ع}} دچار توهمّاتی شدند و تاریخ‌هایی را برای این رویداد [[پیشگویی]] کردند. و بر این اساس، فرقه‌های متعددی [[منتظر ظهور]] پدید آمدند. مثلاً گروه "آناباتیست‌ها" در قرن شانزدهم برای آماده کردن زمینه [[سلطنت]] هزارساله [[حضرت عیسی]]{{ع}} به پا خاستند و برخی از [[شهرها]] را برای مدتی در [[اختیار]] گرفتند، ولی [[شورش]] آنان بی‌رحمانه [[سرکوب]] شد. و یا [[فرقه]] "ایروینگینان" برای سرعت بخشیدن به [[ظهور]] آن [[حضرت]]، [[دوازده]] [[حواری]]، تعیین کردند ولی از این [[انتظار]] طرفی نبستند، و یا اینکه گروهی به نام "[[گواهان]] یهوه" برای پذیرائی از [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[انبیای پیشین]] در [[آمریکا]] آپارتمان تهیه کردند<ref>توفیقی، حسین، مجله موعود، شماره ۱۷، مقاله هزاره‌گرایی در مسیحیت، ص ۱۹ و ۹۳.</ref>.

 

{{جمع شدن|۴. خانم طاووسی؛}}

 

{{جمع شدن|۵. خانم ابراهیمی؛}}