زبان دین: تفاوت میان نسخه‌ها

*این نظریه که تحت عنوان اشتراک [[معنوی]] در صفات ذات و فعل، و نظریه پیرایش زبانی در صفات خبریه از آن می‌‌توان یاد کرد، دیدگاه غالب [[عالمان شیعه]] از آغاز تاکنون بوده و شاید جز [[قاضی]] سعید [[قمی]] که به الهیات سلبی [[معتقد]] بود و از آن بحث کردیم، کسی را نتوان یافت که به غیر از این دیدگاه [[معتقد]] و ملتزم باشد.

*[[متکلمین]] [[امامیه]]، صفات خبریه را [[تأویل]] می‌‌کنند؛ مثلاً "ید" را به [[قدرت]] و [[نعمت]]، و "وجه" را به ذات [[تفسیر]] می‌‌کنند. اینان درباره رؤیت [[خداوند]] معتقدند: [[خداوند]] در [[دنیا]] و در [[آخرت]]، با چشم هرگز دیده نمی‌شود؛ زیرا لازمه مرئی بودن [[خدا]]، مجسم بودن اوست و آیاتی که ناظر به این معناست، قابل [[تأویل]] است<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۲۳۴.</ref>.

#[[فهم]] [[صفات خدا]] تعطیل‌بردار نیست. [[دلیل]] آن هم مستندات [[قرآنی]] و [[روایی]] است.

#[[تشبیه]] [[صفات خدا]] به اوصاف ممکنات نیز موجب جسمانی انگاشتن او می‌‌شود.