کاربر:Smsherafat: تفاوت میان نسخه‌ها
←۴. روح موید تمام انبیا
Smsherafat (بحث | مشارکتها) |
Smsherafat (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴۸۵: | خط ۴۸۵: | ||
| | | | ||
ابان بن تغلب گوید: «امام صادق (ع) فرمود: مؤمنى نيست جز آنكه قلبش از درون دو گوش دارد؛ ۱- گوشى كه وسواس خناس در آن دمد. ۲- گوشى كه فرشته در آن دمد، و خدا مؤمن را بسبب فرشته تقويت كند، و همين است گفتار خداى تعالى: «آنها را بوسيله روحى از جانب خود تقويت كرده است». | ابان بن تغلب گوید: «امام صادق (ع) فرمود: مؤمنى نيست جز آنكه قلبش از درون دو گوش دارد؛ ۱- گوشى كه وسواس خناس در آن دمد. ۲- گوشى كه فرشته در آن دمد، و خدا مؤمن را بسبب فرشته تقويت كند، و همين است گفتار خداى تعالى: «آنها را بوسيله روحى از جانب خود تقويت كرده است». | ||
| | |||
۴-۶. {{عربی|اندازه=155%|'''[[بصائر الدرجات (کتاب)| بصائر الدرجات ]]''' عَنْ أَبِي بَصِيرٍ<ref>سند حدیث: حدثنا محمد بن عيسى عن عبيد بن أسباط عن علي بن أبي حمزة</ref> عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: «سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَ ﴿{{متن قرآن|يُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ}}﴾. فَقَالَ: جَبْرَئِيلُ الَّذِي نَزَلَ عَلَى الْأَنْبِيَاءِ وَالرُّوحُ تَكُونُ مَعَهُمْ وَمَعَ الْأَوْصِيَاءِ لَا تُفَارِقُهُم»<ref> بصائر الدرجات: ج۹، ص ۴۶۳، ح۱.</ref>}}. | |||
| | |||
ابوبصیر گوید: «از امام باقر (ع) درباره آیه فرشتگان را با روح از امر خويش بر هر كس از بندگانش كه بخواهد فرو میفرستد سوال کردم. فرمود: آن جبرئیل است که بر انبیا فرود آمد و روح همراه آنان است و همراه اوصیا است و از آنها جدا نمی شود». | |||
| | |||
۴-۷. {{عربی|اندازه=155%|'''[[علل الشرائع (کتاب)| علل الشرائع ]]''' عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ <ref>سند حدیث: حدثنا محمد بن الحسن بن أحمد بن الوليد رضي الله عنه قال حدثنا محمد بن الحسن الصفار عن أحمد بن محمد بن عيسى و حدثنا أبي رضي الله عنه قال حدثني سعد بن عبد الله عن أحمد بن محمد بن عيسى عن الحسن بن محبوب عن هشام بن سالم عن حبيب السجستاني </ref>قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ:....قَالَ آدَمُ يَا رَبِّ أَ فَتَأْذَنُ لِي فِي الْكَلَامِ فَأَتَكَلَّمُ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: تَكَلَّمْ فَإِنَّ رُوحَكَ مِنْ رُوحِي وَطَبِيعَتَكَ مِنْ خِلَافِ كَيْنُونَتِي» <ref> علل الشرائع: ج1، ص10 ،ح4</ref>}}. | |||
| | |||
حسن بن محبوب گوید: «از امام باقر (ع) شنیدم که می‌فرمود: ... آدم عرض کرد: پروردگارم، پس آیا به من اجازه سخن گفتن می‌دهی تا سخن بگویم؟ خداوند فرمود: سخن بگو. همانا روح تو از روح من است و طبیعت تو برخلاف وجود من است». | |||
| | |||
۴-۸. {{عربی|اندازه=155%|'''[[الكافی (کتاب)| الكافي ]]''' عَنْ حَبِيبٍ السِّجِسْتَانِيِّ <ref>سند حدیث: محمد بن يحيى عن أحمد بن محمد و علي بن إبراهيم عن أبيه عن الحسن بن محبوب عن هشام بن سالم </ref> قَالَ: «سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ: قَالَ آدَمُ (ع) يَا رَبِّ فَتَأْذَنُ لِي فِي الْكَلَامِ فَأَتَكَلَّمَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ تَكَلَّمْ فَإِنَّ رُوحَكَ مِنْ رُوحِي وَطَبِيعَتَكَ مِنْ خِلَافِ كَيْنُونَتِي»<ref>الكافي (ط - الإسلامية): ج2، ص 8، ح2 و كافي (ط - دار الحديث): ج3، ص 25، ح 1460</ref>}}. | |||
| | |||
حبیب سجستانی گوید: «از امام باقر (ع) شنیدم که می‌فرمود: آدم عرض کرد: پروردگارم، پس آیا به من اجازه سخن گفتن می‌دهی تا سخن بگویم؟ خداوند فرمود: سخن بگو. همانا روح تو از روح من است و طبیعت تو برخلاف وجود من است». | |||
}} | }} | ||
{{پاک کن}} | {{پاک کن}} | ||