احسان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*احسان از ریشه حُسن است و هم [[کار نیک]] انجام دادن است، هم کاری را به نیکویی و [[شایستگی]] انجام دادن. [[خداوند]] [[برترین]] محسنین است و از او به "قدیم الإحسان" یاد می‌شود. [[خداوند]]، هم به بندگانش [[نیکی]] و [[بخشش]] کرده، و هم کاری را که انجام دهد و چیزی را بیافریند، در کمال [[استواری]] و خوبی و بدون [[نقص]] انجام میدهد. | *احسان از ریشه حُسن است و هم [[کار نیک]] انجام دادن است، هم کاری را به نیکویی و [[شایستگی]] انجام دادن. [[خداوند]] [[برترین]] محسنین است و از او به "قدیم الإحسان" یاد می‌شود. [[خداوند]]، هم به بندگانش [[نیکی]] و [[بخشش]] کرده، و هم کاری را که انجام دهد و چیزی را بیافریند، در کمال [[استواری]] و خوبی و بدون [[نقص]] انجام میدهد. | ||
*احسان به [[پدر]] و [[مادر]]، به [[مردم]] [[فقیر]] و به [[خویشاوندان]] از توصیه‌های [[قرآن]] است. هر کس [[نیکی]] کند به خودش برمی‌گردد و [[خداوند]] هم محسنین را [[دوست]] می‌دارد و به [[عدل]] و احسان [[فرمان]] میدهد {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن فرمان میدهد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>. در اصطلاح [[دینی]] به کارهای خوب و پاداش‌های [[شایسته]] "حسنه و [[حسنات]]" گفته می‌شود <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]]، | *احسان به [[پدر]] و [[مادر]]، به [[مردم]] [[فقیر]] و به [[خویشاوندان]] از توصیه‌های [[قرآن]] است. هر کس [[نیکی]] کند به خودش برمی‌گردد و [[خداوند]] هم محسنین را [[دوست]] می‌دارد و به [[عدل]] و احسان [[فرمان]] میدهد {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن فرمان میدهد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>. در اصطلاح [[دینی]] به کارهای خوب و پاداش‌های [[شایسته]] "حسنه و [[حسنات]]" گفته می‌شود <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۹.</ref>. | ||
*احسان از جمله فضایلی است که در [[قرآن]] و [[روایات]] تأکید فراوانی بر آن شده است. "احسان" از ریشه "حُسن" به معنای [[زیبایی]] و [[نیکی]] است. در [[روایات]] دوگونه تعریف برای احسان ذکر شده است: | *احسان از جمله فضایلی است که در [[قرآن]] و [[روایات]] تأکید فراوانی بر آن شده است. "احسان" از ریشه "حُسن" به معنای [[زیبایی]] و [[نیکی]] است. در [[روایات]] دوگونه تعریف برای احسان ذکر شده است: | ||
#احسان به‌صورت عام که بنابر این تعریف، هر [[کار نیک]]، در هر شرایط و کیفیتی، احسان و [[نیکی]] شمرده می‌شود، از این رو [[امام علی]] {{ع}} هر معروفی را احسان می‌نامند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۸۸.</ref>. | #احسان به‌صورت عام که بنابر این تعریف، هر [[کار نیک]]، در هر شرایط و کیفیتی، احسان و [[نیکی]] شمرده می‌شود، از این رو [[امام علی]] {{ع}} هر معروفی را احسان می‌نامند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۸۸.</ref>. | ||