آیا رعایت ادب از وظایف مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
آیا رعایت ادب از وظایف مسلمانان نسبت به امام مهدی است؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۰۷
، ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۰←پاسخ‌های دیگر
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[مسعود عالی]]'''، در کتاب ''«[[مسأله مهدویت ۱ (کتاب)|مسأله مهدویت ۱]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[مسعود عالی]]'''، در کتاب ''«[[مسأله مهدویت ۱ (کتاب)|مسأله مهدویت ۱]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«یکی از مهم‌ترین [[وظایف]] یک [[مؤمن]] رعایت [[ادب]] و [[احترام]] نسبت به ساحت [[مقدس]] [[بقیة الله]] {{ع}} است. اصولاً [[احترام]] به اسماء [[الهی]]، [[احترام]] به [[کلام الهی]]، [[احترام]] به [[احکام]] و [[قوانین]] و [[دین خدا]]، [[احترام]] نسبت به مکان‌های [[مقدس]] [[الهی]]، مثل [[بیت الله الحرام]]، مساجد، [[احترام]] به [[ایام الله]] و زمان‌هایی که [[رحمت]] و [[عنایت خدا]] در آن جلوه خاص دارد، مثل شهرالله [[ماه مبارک رمضان]]، [[احترام]] و رعایت [[ادب]] به همه اینها امری لازم و ضروری و از لوازم مسلمانی است. رعایت کامل [[ادب]] و [[احترام]] نسبت به [[اولیای خدا]] که از طرف [[خداوند]] [[منصوب]] شده‌اند و برای [[بشریت]] [[مأموریت]] دارند، از [[وظایف]] مسلّم یک [[انسان]] [[مسلمان]] [[مؤمن]] است. به ویژه رعایت [[ادب]] و [[احترام]] نسبت به [[چهارده معصوم]] که اعظم [[آیات الهی]] هستند و رعایت آن‌ها [[ادب]] با خداست، از [[جایگاه]] ویژه‌ای برخوردار است. | ::::::«یکی از مهم‌ترین [[وظایف]] یک [[مؤمن]] رعایت [[ادب]] و [[احترام]] نسبت به ساحت [[مقدس]] [[بقیة الله]] {{ع}} است. اصولاً [[احترام]] به اسماء [[الهی]]، [[احترام]] به [[کلام الهی]]، [[احترام]] به [[احکام]] و [[قوانین]] و [[دین خدا]]، [[احترام]] نسبت به مکان‌های [[مقدس]] [[الهی]]، مثل [[بیت الله الحرام]]، مساجد، [[احترام]] به [[ایام الله]] و زمان‌هایی که [[رحمت]] و [[عنایت خدا]] در آن جلوه خاص دارد، مثل شهرالله [[ماه مبارک رمضان]]، [[احترام]] و رعایت [[ادب]] به همه اینها امری لازم و ضروری و از لوازم مسلمانی است. رعایت کامل [[ادب]] و [[احترام]] نسبت به [[اولیای خدا]] که از طرف [[خداوند]] [[منصوب]] شده‌اند و برای [[بشریت]] [[مأموریت]] دارند، از [[وظایف]] مسلّم یک [[انسان]] [[مسلمان]] [[مؤمن]] است. به ویژه رعایت [[ادب]] و [[احترام]] نسبت به [[چهارده معصوم]] که اعظم [[آیات الهی]] هستند و رعایت آن‌ها [[ادب]] با خداست، از [[جایگاه]] ویژه‌ای برخوردار است. | ||
::::: | ::::::در [[صدر اسلام]] برخی افراد وقتی با [[پیامبر خدا]] {{صل}} صحبت می‌کردند، [[حضرت]] را به اسم کوچک صدا می‌زدند، یا در حضور [[پیامبر]] با هم قیل و قال و بحث و [[جدل]] و سر و صدا می‌کردند، و گاه پایشان را در محضر [[مقدس]] [[رسول خدا]] {{صل}} دراز می‌کردند، و گاه [[لباس]] [[حضرت]] را می‌کشیدند. [[قرآن کریم]] در آیاتی [[ادب]] نسبت به [[رسول خدا]] را به [[مسلمانان]] یاد می‌دهد. در ابتدای [[سوره]] حجرات که [[سوره]] [[اخلاق]] و [[ادب]] است می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ}}<ref>«ای مؤمنان! صدایتان را از صدای پیامبر فراتر نبرید و در گفتار با او بلند سخن مگویید چنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید» سوره حجرات، آیه ۲.</ref>. [[مؤمنان]] نباید صدایشان را بالاتر از صدای [[پیامبر]] بلند کنند و در برابر او بلند سخن بگویند و داد و فریاد کنند: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ}}<ref>«به راستی آنان که تو را از پشت (در) اتاق‌ها صدا می‌زنند، بیشترشان خرد نمی‌ورزند» سوره حجرات، آیه ۴.</ref>. در [[سوره نور]] هم فرمود: {{متن قرآن|لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا}}<ref>«پیامبر را میان خویش چنان فرا نخوانید که یکدیگر را فرا می‌خوانید» سوره نور، آیه ۶۳.</ref>؛ [[پیامبر]] را مثل خودتان با اسم صدا نزنید. | ||
::::: | ::::::[[مفسران]] همین [[آیات]] را به سایر [[ائمه معصومین]] {{عم}} توسعه داده‌اند آن و گفته‌اند: در محضر آن‌ها هم باید رعایت [[ادب]] بشود و [[حرمت]] آن بزرگواران نیز باید حفظ شود. چند نفر از [[اصحاب امام]] [[صادق]] {{ع}} داشتند به منزل [[حضرت]] میرفتند. [[ابوبصیر]] هم که جُنب بود همراه آن‌ها شد. [[خدمت]] [[حضرت]] رسیدند. [[حضرت]] رو به [[ابوبصیر]] کردند و فرمودند: "ای ابابصیر، نمی‌دانی نباید در خانه [[انبیا]] و [[اولاد]] [[انبیا]] جنب وارد شود؟"<ref>{{متن حدیث|يَا أَبَا بَصِير! أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ بُيُوتَ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَوْلادِ الْأَنْبِيَاءِ لاَ يَدْخُلُهَا الْجُنُبُ}}؛ الارشاد، ج۲، ص۱۸۵؛ وسائل الشیعه، ج۲، ص۲۱۱؛ بحارالانوار، ج۲۷، ص۲۵۵.</ref>؛ در این [[روایت]] رعایت [[ادب]] خانه‌های [[انبیا]] و [[اولاد]] [[انبیا]] [[بیان]] شده است»<ref>[[مسعود عالی|عالی، مسعود]]، [[مسأله مهدویت ۱ (کتاب)|مسأله مهدویت ۱]]، ص۴۱، ۴۴.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||