امامت امام رضا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*مدت [[امامت]] [[امام رضا]]{{ع}} بیست سال بوده<ref>مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ص۲۴۶.</ref> که ده سال آن معاصر با [[خلافت]] [[هارون الرشید]]، پنج سال معاصر با [[خلافت]] [[امین]] و پنج سال آخر نیز معاصر با [[خلافت]] [[عبدالله]] [[مأمون]] بود<ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام رضا (مقاله)| امامت امام رضا]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۴.</ref>.

*۲. تصریح [[پیامبر خدا]] به [[امامت]] [[امام رضا]]{{ع}} از [[دلایل]] مهم [[امامت]] آن [[حضرت]] است که در [[روایات]] به آن تصریح شده است؛ در روایتی که از [[سلمان]]، صحابوبزرگ [[نقل]] شده آمده است: [[پیامبر اسلام]] وقتی به [[ائمه دوازده‌گانه]] بعد از خود اشاره می‌کند، [[سلمان]] از آن [[حضرت]] می‌خواهد که به نام‌های آنان نیز تصریح نماید، از این رو [[پیامبر]] همه آن بزرگواران را به اسم نام می‌برد که [[امام رضا]]{{ع}} [[هشتمین امام]] در میان آنها می‌باشد<ref>خزاز قمی، علی بن محمد، کفایة الاثر، ص۴۲؛ بحرانی، سید هاشم، غایة المرام، ج۱، ص۲۴۲.</ref> همچنین از [[جابر]] [[روایت]] شده که [[پیامبر]] نام [[مبارک]] [[علی بن موسی الرضا]]{{ع}} را جزء [[ائمه دوازده‌گانه]] ذکر فرموده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۲۵۲؛ طباطبائی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۴، ص۴۰۹؛ قندوزی، سلیمان، ینابیع الموده، ج۳، ص۲۹۹.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام رضا (مقاله)| امامت امام رضا]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۴.</ref>.

*۴. گستردگی [[علم]] و [[آگاهی امام]] [[رضا]]{{ع}} به تمام [[احکام شرعی]] از دیگر [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] است<ref>مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ج۲، ص۲۳۹.</ref> زیرا هیچ کس غیر از آن [[حضرت]] در آن زمان دارای چنین ویژگی نبوده است<ref>مناقب، ج۴، ص۳۳۲.</ref> [[امام رضا]]{{ع}} در مناظره‌ای که از طرف [[مأمون]] برگزار گردید، همه سران [[مذاهب]] و [[ادیان]] از قبیل [[یهودی]]، [[مسیحی]]، [[زردشتی]]، برهمن، صابئی، منکر [[خدا]]... را در بحث مغلوب نمود<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، عیون اخبارالرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۳۹.</ref>. علاوه بر آن، خبر دادن آن [[حضرت]] از [[امور غیبی]] و آشنایی به تمام لغات از دیگر [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] می‌باشد، [[اباصلت هروی]] می‌گوید: "[[امام رضا]]{{ع}} با [[مردم]] به زبان خودشان گفت و گو می‌کرد، روزی به آن [[حضرت]] عرض کردم یابن [[رسول الله]] از آشنایی شما با این زبان‌ها در شگفتم؟ [[حضرت]] فرمود: ای [[اباصلت]] من [[حجت خدا]] بر خلق او هستم و [[حق تعالی]] حجتی را بر قومی فرا نگیرد، در حالی که آن [[حجت]] به لغت‌های ایشان آشنا نباشد"<ref>{{متن حدیث|كَانَ الرِّضَا{{ع}} يُكَلِّمُ النَّاسَ بِلُغَاتِهِمْ فَقُلْتُ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ يَا أَبَا الصَّلْتِ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيَتَّخِذَ حُجَّةً عَلَى قَوْمٍ وَ هُوَ لَا يَعْرِفُ لُغَاتَهُمْ}}؛ مناقب، ص۳۳۳؛ اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۳، ص۱۱۹.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام رضا (مقاله)| امامت امام رضا]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۵.</ref>.