بحث:معرفت و شناخت امام مهدی چه ضرورتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بحث:معرفت و شناخت امام مهدی چه ضرورتی دارد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۹
، ۲ مارس ۲۰۲۰←= دلیل عقلی
(صفحه‌ای تازه حاوی «==نویسنده: آقای ظرافتی== ==پاسخ اجمالی== ==ضرورت شناخت امام== *از مهم‌ترین تکا...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
==[[ادله عقلی]] [[معرفت امام]]== | ==[[ادله عقلی]] [[معرفت امام]]== | ||
*در [[باب ]][[ضرورت]] [[معرفت]] و [[شناخت امام مهدی]]{{ع}} به ادلۀ [[عقلی]] و [[نقلی]] استناد شده است: | *در [[باب ]][[ضرورت]] [[معرفت]] و [[شناخت امام مهدی]]{{ع}} به ادلۀ [[عقلی]] و [[نقلی]] استناد شده است: | ||
=== [[دلیل عقلی]]== | ===[[دلیل عقلی]]=== | ||
*ادلۀ [[عقلی]] [[ضرورت شناخت امام]] عبارت است از: | *ادلۀ [[عقلی]] [[ضرورت شناخت امام]] عبارت است از: | ||
#'''[[شناخت امام]] عامل [[اطاعت]] [[شناخت]] و [[اطاعت]] از [[خداوند]]''': [[هدف]] از [[آفرینش]]، [[بندگی]] [[خداوند متعال]] است و اساس و پایه [[بندگی]]، [[شناخت]] خداست. عالیترین تبلور این [[معرفت]]، [[شناخت پیامبر]] {{صل}} و اوصیای او است. [[امام حسین]] {{ع}} به [[اصحاب]] خود فرمود: «ای [[مردم]]! همانا [[خداوند متعال]] [[بندگان]] را نیافرید، مگر برای آنکه او را بشناسند. پس در آن هنگام که او را شناختند، [[بندگی]] او را خواهند کرد. و آن هنگام که او را [[بندگی]] کردند، با [[عبادت]] او از [[عبادت]] غیر او بی‌نیاز می‌گردند". شخصی پرسید: "ای پسر [[رسول خدا]]! [[پدر]] و مادرم به فدایت، معنای [[شناخت]] [[خدا]] چیست؟" [[سالار شهیدان]] {{ع}} در پاسخ فرمود: "[[معرفت خدا]] عبارت است از اینکه اهل هر زمان [[امامی]] را که اطاعتش بر آنان [[واجب]] است، بشناسد»<ref>{{متن حدیث|أَیُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ اَلْعِبَادَ إِلاَّ لِیَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ... مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ}}؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۹.</ref>. | #'''[[شناخت امام]] عامل [[اطاعت]] [[شناخت]] و [[اطاعت]] از [[خداوند]]''': [[هدف]] از [[آفرینش]]، [[بندگی]] [[خداوند متعال]] است و اساس و پایه [[بندگی]]، [[شناخت]] خداست. عالیترین تبلور این [[معرفت]]، [[شناخت پیامبر]] {{صل}} و اوصیای او است. [[امام حسین]] {{ع}} به [[اصحاب]] خود فرمود: «ای [[مردم]]! همانا [[خداوند متعال]] [[بندگان]] را نیافرید، مگر برای آنکه او را بشناسند. پس در آن هنگام که او را شناختند، [[بندگی]] او را خواهند کرد. و آن هنگام که او را [[بندگی]] کردند، با [[عبادت]] او از [[عبادت]] غیر او بی‌نیاز می‌گردند". شخصی پرسید: "ای پسر [[رسول خدا]]! [[پدر]] و مادرم به فدایت، معنای [[شناخت]] [[خدا]] چیست؟" [[سالار شهیدان]] {{ع}} در پاسخ فرمود: "[[معرفت خدا]] عبارت است از اینکه اهل هر زمان [[امامی]] را که اطاعتش بر آنان [[واجب]] است، بشناسد»<ref>{{متن حدیث|أَیُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ اَلْعِبَادَ إِلاَّ لِیَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ... مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ}}؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۹.</ref>. | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
#'''[[شناخت امام]] عامل ورود به [[بهشت]]''': [[امیر مؤمنان علی]] {{ع}} در این‌باره فرمود: «[[پیشوایان]]، مدیران [[الهی]] بر مردمند و رؤسای [[بندگان]] او هستند. هیچ‌کس ـ مگر شخصی که آنها را بشناسد و آنان نیز او را بشناسند ـ وارد [[بهشت]] نخواهد شد. و کسی ـ جز آنکه آنها را [[انکار]] کند و آنان نیز او را [[انکار]] کنند ـ داخل [[دوزخ]] نگردد»<ref>{{متن حدیث|وَ إِنَّمَا اَلْأَئِمَّةُ قُوَّامُ اَللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ عُرَفَاؤُهُ عَلَی عِبَادِهِ وَ لاَ یَدْخُلُ اَلْجَنَّةَ إِلاَّ مَنْ عَرَفَهُمْ وَ عَرَفُوهُ وَ لاَ یَدْخُلُ اَلنَّارَ إِلاَّ مَنْ أَنْکَرَهُمْ}}؛ نهج البلاغه، ص ۲۱۲، خطبه ۱۵۲.</ref>.<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۱، ص۱۱۷-۱۱۹.</ref> | #'''[[شناخت امام]] عامل ورود به [[بهشت]]''': [[امیر مؤمنان علی]] {{ع}} در این‌باره فرمود: «[[پیشوایان]]، مدیران [[الهی]] بر مردمند و رؤسای [[بندگان]] او هستند. هیچ‌کس ـ مگر شخصی که آنها را بشناسد و آنان نیز او را بشناسند ـ وارد [[بهشت]] نخواهد شد. و کسی ـ جز آنکه آنها را [[انکار]] کند و آنان نیز او را [[انکار]] کنند ـ داخل [[دوزخ]] نگردد»<ref>{{متن حدیث|وَ إِنَّمَا اَلْأَئِمَّةُ قُوَّامُ اَللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ عُرَفَاؤُهُ عَلَی عِبَادِهِ وَ لاَ یَدْخُلُ اَلْجَنَّةَ إِلاَّ مَنْ عَرَفَهُمْ وَ عَرَفُوهُ وَ لاَ یَدْخُلُ اَلنَّارَ إِلاَّ مَنْ أَنْکَرَهُمْ}}؛ نهج البلاغه، ص ۲۱۲، خطبه ۱۵۲.</ref>.<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۱، ص۱۱۷-۱۱۹.</ref> | ||
بر این اساس، [[معرفت امام]] [[حی]] به قدری با اهمیت است که حتی لحظه‌ای اهمال و ترخیص در این مسأله، قابل اغماض و [[بخشش]] نبوده و عذر کسی در این مورد پذیرفته نیست<ref>ر.ک: صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص ۴۸ - ۵۳.</ref>. | بر این اساس، [[معرفت امام]] [[حی]] به قدری با اهمیت است که حتی لحظه‌ای اهمال و ترخیص در این مسأله، قابل اغماض و [[بخشش]] نبوده و عذر کسی در این مورد پذیرفته نیست<ref>ر.ک: صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص ۴۸ - ۵۳.</ref>. | ||
==نتیجه گیری== | ==نتیجه گیری== | ||
*بر این اساس، [[معرفت امام]] [[حی]] به قدری با اهمیت است که حتی لحظه‌ای اهمال و ترخیص در این مسأله، قابل اغماض و [[بخشش]] نبوده و عذر کسی در این مورد پذیرفته نیست<ref>ر.ک: صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص ۴۸ - ۵۳.</ref>. | *بر این اساس، [[معرفت امام]] [[حی]] به قدری با اهمیت است که حتی لحظه‌ای اهمال و ترخیص در این مسأله، قابل اغماض و [[بخشش]] نبوده و عذر کسی در این مورد پذیرفته نیست<ref>ر.ک: صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص ۴۸ - ۵۳.</ref>. | ||