سیره امام مهدی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '{{جستارهای وابسته}}' به ' ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
==مقدمه== | ===مقدمه=== | ||
*[[حضرت مهدی]] {{ع}}، | *"[[سیره]]" به معنای شیوه و چگونگی [[رفتار]] [[انسان]] در [[زندگی]] است<ref>مجموعه آثار شهید مطهری، ج ۱۶ ص ۵۰. </ref>.<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۷.</ref> [[حضرت مهدی]] {{ع}}، [[آخرین امام]] از سلالۀ [[پاک]] [[پیامبر]] و تشکیل دهندۀ [[حکومت عدل]] [[اسلامی]] است. سیرۀ او همانند سیرۀ [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و برنامۀ دولتش اجرای نقشههای جدش و تجدید [[عظمت]] [[قرآن]] و احیای [[تعالیم]] [[عالی]] [[اسلام]] است<ref>ر.ک: تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۱۹.</ref>. | ||
===ابعاد [[سیره]] [[مهدوی]]=== | |||
*[[روایات]] [[ائمه]] {{ع}} سیرۀ [[امام زمان]]{{ع}} را در ابعاد مختلف فردی و [[اجتماعی]] نمودار ساختهاند از جمله: | |||
#'''[[زندگی شخصی]]''': [[زندگی شخصی]] [[امام]]، بسیار ساده و دور از تجمل و اشرافیگری، همانند [[زندگی]] پایینترین [[طبقات جامعه]] است. در [[روایات]] آمده است: «آن [[حضرت]] [[لباس]] کمبها میپوشد و همانند [[مستمندان]] [[غذا]] میخورد»<ref>{{متن حدیث|مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ{{ع}}إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِب}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۵۴، ۳۵۹ و ۳۵۸.</ref>. این شیوۀ همۀ [[رهبران]] و انسانهای [[الهی]] است که [[زندگی]] خویش را با [[نیازمندان]] و [[مستمندان]] همسان میکنند تا [[فقر]] و [[تنگدستی]] بر آنان گران نیاید و [[محرومیت]] از [[مواهب مادی]] آنان را نیازارد<ref>نهج البلاغه، خ ۲۰۹.</ref>. | |||
#'''[[زندگی شخصی]]'''ط: گسترش [[عدل و داد]] از آرمانهای بنیادین [[امام زمان]]{{ع}} است که در [[عصر ظهور]] [[تربیت دینی]] و [[اخلاقی]] [[مردم]]، زمینههای برپایی [[عدالت]] را در ابعاد فردی و [[اجتماعی]] فراهم میسازد و [[عدالت]] با آن [[حضرت]] به کمال میرسد. در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است: «[[مهدی]] [[عدالت]] را به هر خانهای راه مینماید؛ همان سان که سرما و [[گرما]] به هر خانهای راه مییابد و [[دادگری]] او همه جا را در بر میگیرد»<ref>{{متن حدیث|أَمَا وَ اللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲.</ref>. [[کارگزاران]] آن [[حضرت]] نمونههای [[راستی]]، [[دادگری]] و درستیاند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۹-۲۹۰.</ref>. | |||
#'''سیرۀ قضائی''': شیوۀ [[قضاوت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با آنچه در نظامهای قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن [[حضرت]] با شواهد و [[دلایل]] ظاهری [[قضاوت]] نمیکند؛ بلکه به جهت بهرهمندی از [[دانش الهی]] براساس [[علم باطنی]] به [[حق و باطل]] [[قضاوت]] میکند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمودهاند: «[[قائم]] به [[حکم]] [[داوود]] و آلداوود و [[سلیمان]] [[داوری]] میکند و [[بینه]] طلب نمیکند»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ{{ع}}حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>.<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰.</ref> | |||
#'''سیرۀ [[تربیتی]] و [[اخلاقی]]''': به [[برکت]] [[رهبری امام]] زمان {{ع}} جامعۀ [[اسلامی]] در عرصۀ [[اخلاق]] و [[رفتار]] میشکفد. در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: «چون [[قائم]] ما [[قیام]] کند، دست بر سربندگان میگذارد و به [[برکت]] آن، [[عقل]] آنان به کمال میرسد»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref> همچنین بنابر [[روایات]]، [[کینهها]] از [[دلها]] بیرون میروند، [[بینیازی]] و [[بزرگواری]] در [[جانها]] مینشیند، چونان که اگر کسی [[نیازمند]] شود، از جیب [[برادر]] خویش برمیدارد و کسی او را باز نمیدارد<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱</ref>. | |||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |