امامت امام رضا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←دلایل امامت امام رضا{{ع}}
جز (جایگزینی متن - ')| ' به ')|') |
|||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==[[دلایل امامت]] [[امام رضا]]{{ع}}== | ==[[دلایل امامت]] [[امام رضا]]{{ع}}== | ||
*[[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] علاوه بر [[ادله]] [[امامت]] [[ائمه دوازده‌گانه]] [[شیعه]]، از قرار ذیل است: | *[[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] علاوه بر [[ادله]] [[امامت]] [[ائمه دوازده‌گانه]] [[شیعه]]، از قرار ذیل است: | ||
# تصریح [[امام]] [[موسی کاظم]] به [[امامت]] [[امام رضا]]{{ع}}، که در [[روایات]] متعدد وارد شده است <ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳۱۹؛ مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ص۹۵؛ خزاز قمی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۸۲.</ref>. [[شیخ مفید]] [[دوازده تن]] از [[اصحاب امام]] کاظم{{ع}} را که موضوع [[جانشینی]] و [[امامت]] [[امام رضا]]{{ع}} را [[نقل]] کرده‌اند، نام برده است<ref>مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ص۵۹۱.</ref> از جمله آنها [[داود]] رقی است، او می‌گوید: به [[حضرت موسی بن جعفر]] عرض کردم: [[امام]] ما پس از [[رحلت]] شما کیست؟ [[حضرت]] به [[فرزند]] بزرگوارش [[امام رضا]]{{ع}} اشاره کرده فرمود: [[امام]] شما پس از من او ([[امام رضا]]) می‌باشد<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۹.</ref>. | |||
# تصریح [[پیامبر خدا]] به [[امامت]] [[امام رضا]]{{ع}} از [[دلایل]] مهم [[امامت]] آن [[حضرت]] است که در [[روایات]] به آن تصریح شده است؛ در روایتی که از [[سلمان]]، صحابوبزرگ [[نقل]] شده آمده است: [[پیامبر اسلام]] وقتی به [[ائمه دوازده‌گانه]] بعد از خود اشاره می‌کند، [[سلمان]] از آن [[حضرت]] می‌خواهد که به نام‌های آنان نیز تصریح نماید، از این رو [[پیامبر]] همه آن بزرگواران را به اسم نام می‌برد که [[امام رضا]]{{ع}} [[هشتمین امام]] در میان آنها می‌باشد<ref>خزاز قمی، علی بن محمد، کفایة الاثر، ص۴۲؛ بحرانی، سید هاشم، غایة المرام، ج۱، ص۲۴۲.</ref> همچنین از [[جابر]] [[روایت]] شده که [[پیامبر]] نام [[مبارک]] [[علی بن موسی الرضا]]{{ع}} را جزء [[ائمه دوازده‌گانه]] ذکر فرموده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۲۵۲؛ طباطبائی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۴، ص۴۰۹؛ قندوزی، سلیمان، ینابیع الموده، ج۳، ص۲۹۹.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام رضا (مقاله)|امامت امام رضا]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۴.</ref>. | |||
# از دیگر [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] می‌توان به مسئله [[عصمت]] در آن [[حضرت]] یاد نمود، زیرا تنها [[معصوم]] در آن دوران آن [[حضرت]] بوده است، پس او [[امام]] است<ref>علم الهدی، سید مرتضی، شرح جمل العلم والعمل، ص۲۱۵.</ref>. | |||
# گستردگی [[علم]] و [[آگاهی امام]] [[رضا]]{{ع}} به تمام [[احکام شرعی]] از دیگر [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] است<ref>مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ج۲، ص۲۳۹.</ref> زیرا هیچ کس غیر از آن [[حضرت]] در آن زمان دارای چنین ویژگی نبوده است<ref>مناقب، ج۴، ص۳۳۲.</ref> [[امام رضا]]{{ع}} در مناظره‌ای که از طرف [[مأمون]] برگزار گردید، همه سران [[مذاهب]] و [[ادیان]] از قبیل [[یهودی]]، [[مسیحی]]، [[زردشتی]]، برهمن، صابئی، منکر [[خدا]]... را در بحث مغلوب نمود<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، عیون اخبارالرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۳۹.</ref>. علاوه بر آن، خبر دادن آن [[حضرت]] از [[امور غیبی]] و آشنایی به تمام لغات از دیگر [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] می‌باشد، [[اباصلت هروی]] می‌گوید: "[[امام رضا]]{{ع}} با [[مردم]] به زبان خودشان گفت و گو می‌کرد، روزی به آن [[حضرت]] عرض کردم یابن [[رسول الله]] از آشنایی شما با این زبان‌ها در شگفتم؟ [[حضرت]] فرمود: ای [[اباصلت]] من [[حجت خدا]] بر خلق او هستم و [[حق تعالی]] حجتی را بر قومی فرا نگیرد، در حالی که آن [[حجت]] به لغت‌های ایشان آشنا نباشد"<ref>{{متن حدیث|كَانَ الرِّضَا{{ع}} يُكَلِّمُ النَّاسَ بِلُغَاتِهِمْ فَقُلْتُ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ يَا أَبَا الصَّلْتِ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيَتَّخِذَ حُجَّةً عَلَى قَوْمٍ وَ هُوَ لَا يَعْرِفُ لُغَاتَهُمْ}}؛ مناقب، ص۳۳۳؛ اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۳، ص۱۱۹.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام رضا (مقاله)|امامت امام رضا]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۵.</ref>. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||