امامت امام هادی: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگام رفتن نخستین، به [[حضرت]] عرض کردم: قربانت گردم، من در این راه بر شما نگرانم، امر [[امامت]] پس از شما با کیست؟ [[حضرت]] با لبی خندان به من متوجه شد و فرمود: آن غیبتی که گمان می‌کنی در این سال نیست. چون نوبت دوم آن [[حضرت]] را به سوی [[معتصم]] می‌بردند، نزدش رفتم و عرض کردم: قربانت گردم، شما بیرون می‌روید، امر [[امامت]] پس از شما با کیست؟ [[حضرت]] به قدری گریست که محاسنش تر شد، سپس بمن متوجه شد و فرمود: {{عربی|"عِنْدَ هَذِهِ يُخَافُ عَلَيَّ الْأَمْرُ مِنْ بَعْدِي إِلَى ابْنِي عَلِيٍّ"}}. در این سفر باید بر من نگران بود، امر [[امامت]] پس از من با پسرم [[علی]] است<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۲۳.</ref>. خیرانی [[نقل]] می‌کند که [[امام جواد]]{{ع}} در ایام بیماری به اصحابش [[پیام]] داد: {{عربی|"إِنِّي مَاضٍ وَ الْأَمْرُ صَائِرٌ إِلَى ابْنِي عَلِيٍّ وَ لَهُ عَلَيْكُمْ بَعْدِي مَا كَانَ لِي عَلَيْكُمْ بَعْدَ أَبِي"}}<ref>همان، ص ۳۲۴ من در می‌گذرم و امر امامت به پسرم علی می‌رسد و او بعد از من بر گردن شما همان حق دارد که من بعد از پدرم بر شما داشتم.</ref>. أمیة بن [[علی]] قیسی گوید از [[امام ابوجعفر ثانی]] سؤال کردم: بعد از شما چه کسی [[جانشین]] است؟ فرمود: ابنی [[علی]]<ref>کفایة الأثر فی النص علی الأئمة الإثنی عشر، ص ۲۸۴.</ref>.

'''جواب [[امام]] به سؤال [[یحیی بن أکثم]]''': در مجلس [[واثق بالله]] [[خلیفه عباسی]] [[یحیی بن أکثم]] از [[فقیهان]] سؤال کرد: [[حضرت آدم]] که [[حج]] انجام داد چه کسی سر او را حلق کرد؟ همه از جواب درماندند. [[خلیفه عباسی]] گفت من فردی را می‌آورم که شما را به جواب این سؤال [[آگاه]] می‌سازد. [[امام هادی]]{{ع}} را احضار نمود و با اصرار تقاضا کرد به سؤال پاسخ دهد. [[امام هادی]]{{ع}} در جواب فرمود: {{عربی|"فَإِنَّ أَبِي حَدَّثَنِي عَنْ جَدِّي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: أُمِرَ جَبْرَئِيلُ أَنْ يُنْزِلَ بِيَاقُوتَةٍ مِنَ الْجَنَّةِ، فَهَبَطَ بِهَا فَمَسَحَ بِهَا رَأْسَ آدَمَ{{ع}}، فَتَنَاثَرَ الشَّعْرُ مِنْهُ"}}<ref>ر.ک: تاریخ بغداد، ج ۱۲، ص ۵۶ و کافی، ج ۴، ص ۱۹۵. همانا پدرم از جدم، از پدرش از جدش نقل فرمود که رسول الله فرمود: جبرئیل مأمور شد تا یاقوتی را از بهشت برای حضرت آدم بیاورد، و آن را بر سر حضرت آدم کشید و موهای ایشان تراشیده شد.</ref>.

ابن [[طلحه]] [[شافعی]] (م ۶۵۲) در مطالب السئوول می‌نویسد: {{عربی|"وَ أَمَّا مناقبُهُ فَمِنْهَا مَا حَلَّ فی الْآذَانِ مُحِلُّ حلاها بأشنافها، وَ اکتنفه شغفا بِهِ اکتناف اللآلئ الثمینة بأصدافها، وَ أَشْهَدُ لأبی الْحَسَنِ أَنَّ نَفْسِهِ مَوْصُوفَةً بنفائس أوصافها، وَ أَنَّهَا نَازِلَةُ مِنْ الدوحة النبویة ذری أَشْرَفُهَا، وَ شرفات أَعْرِفُهَا"}}<ref>مطالب السئول، ابن طلحة الشافعی، ص ۳۰۷ الباب العاشر فی أبی الحسن علی بن محمد بن علی ابن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب{{عم}}.</ref>.