عالم: تفاوت میان نسخه‌ها

*و (عالم [[راستین]]) جامه [[هوس]] دریده و [[دل]] از همه شسته و تنها به یک [[دل]] آرام [[دل]] سپرده است. پس، از کوردلی و هم‌سویی بُلهوسان رسته، گنج [[هدایت]] و قفل مهلکه گشته، آگاهانه راه خود را یافته و سپس قاطعانه آن را پیموده، خط روشن خود را از میان کژراهه‌ها شناخته و از غوغای امواج خورشناک لغزش‌ها [[سلامت]] به ساحل رسیده است. آری، او از میان همه دستاویزها، به محکم‌ترین مطمئن‌ترینِ آن‌ها که [[راه خدا]] و [[اطاعت]] اوست دست یازیده و آن را فراچنگ آورده است. پس او به مرحله عالی [[یقین]] رسیده و حقایق [[دین]] برای او چون [[خورشید]] درخشیده است. عالم [[راستین]] به‌راستی خود را وقف [[اهداف الهی]] کرده و در خطیرترین موقعیت‌ها قرار گرفته که پاسخ‌گویی به مشکلات و پرسش‌هاست. او مسائل فردی و [[اجتماعی]] را بر مبانی [[دین]] تطبیق می‌دهد و [[دستور]] می‌دهد و [[دستور]] [[الهی]] را اعلام می‌کند. او چراغ تاریکی‌ها، [[آشکار]] کننده راه از [[چاه]] و...<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۶</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 534.</ref>.

===[[علمای راستین]]، [[عاملان به علم]] خود===

===[[مبارزه خستگی‌ناپذیر]] با [[زورمندان]] و [[طاغوتیان]]===

*یکی از ملاک‌های [[شناخت]] [[عالمان راستین]]، [[سیره عملی]] آنان در مقابله با ارباب [[زر و زور]] و [[تزویر]] است. این مفهوم قرانی در [[نهج البلاغه]] نیز بروز یافته، چنان‌که [[امام علی]] {{ع}} آن را پیمانی [[الهی]] دانسته است و می‌فرماید: [[خدا]] از [[عالمان]] [[پیمان]] گرفته بود که در برابر شکمبارگی [[ستمکاران]] و [[گرسنگی]] ستم‌کشان خاموش نباشند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 535.</ref>.