بابیت: تفاوت میان نسخه‌ها

: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"></div>

*"باب" در لغت [[فارسی]] به معنای [[پدر]]، سزاوار، ملایم، متعارف و [[حاجب]] است. در [[عربی]] نیز به معنای "در" و "محل ورود و [[خروج]]" به کار می‌‏رود. در [[روایات]] فراوانی، از [[پیشوایان معصوم]]{{ع}} با عنوان "باب اللّه" یاد شده است، در [[دعای ندبه]] می‏‌خوانیم: {{متن حدیث|أَیْنَ‏ بَابُ‏ اللَّهِ‏ الَّذِی‏ مِنْهُ‏ یُؤْتَی‏‏‏}}. اما به مرور زمان این واژه با سوء استفاده [[مدعیان دروغین]] ـ به ویژه "[[بابیت]]" ـ روبه ‏رو شد. ادعاهای [[نادرست]] کسانی چون [[سید علی محمد باب]]، این واژه را از [[جایگاه]] واقعی‏اش دور و متروک ساخت؛ به گونه‏‌ای که امروزه بیشتر برای اشاره به کسانی است که به [[دروغ]]، خود را [[نماینده]] [[معصومان]] معرفی می‌‏کنند<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۲، ص۱۸۹، ۱۹۰.</ref>.

*[[سید علی محمد]] در درس [[سید کاظم رشتی]] با مسائل [[عرفانی]] و [[تفسیر]] و [[تأویل آیات]] و [[احادیث]] و مسائل [[فقهی]] به روش [[شیخیه]] آشنا گردید. پس از درگذشت [[سید کاظم رشتی]] چند تن از [[شاگردان]] او  از [[سید علی محمد]] [[پیروی]] کردند، از این‌رو وی ابتدا خود را [[باب ]](دروازه ارتباط) با [[امام زمان]]{{ع}} معرفی کرد. سپس در چند مرحله ادعاهای [[کفرآمیز]] و ضد [[دینی]] را مطرح کرد که به ترتیب زمانی عبارتند از<ref>ر.ک: محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۲۸۵-۲۸۶؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۲، ص۱۸۹-۱۹۲؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۵۳.</ref>:

#در سال ۱۲۶۰ ادعای "ذکریت" کرد، یعنی [[مفسر]] [[قرآن]] است؛