بحث:آیه مودت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مودة فی القربی' به 'مودة فی القربی'
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== *{{متن قرآن|قُل لّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّ...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'مودة فی القربی' به 'مودة فی القربی') |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==[[تفسیر]] [[آیه]]== | ==[[تفسیر]] [[آیه]]== | ||
*[[مفسران]] تفسیرهای متفاوتی از [[آیه مودت]] پیش کشیده‌اند: | *[[مفسران]] تفسیرهای متفاوتی از [[آیه مودت]] پیش کشیده‌اند: | ||
#معنای "[[قربی]]" [[تقرب به خدا]] است و "مودة فی القربی" به معنای [[مودت]] به [[خدا]] از راه [[تقرب]] بدو و از گذر [[طاعت]] است. بدین‌سان، مراد [[آیه]] این است: من مزدی از شما نمی‌خواهم مگر اینکه از راه [[تقرب به خدا]]، بدو [[مودت]] ورزید<ref>روح المعانی، ۲۵/ ۳۲؛ المیزان، ۱۸/ ۴۵؛ تفسیر نمونه، ۲۰/ ۴۰۷؛ پیام قرآن، ۹/ ۲۲۵.</ref>. اما این [[تفسیر]] [[نادرست]] است؛ زیرا معنای [[آیه]] بنابر آن چنین می‌شود: "از شما می‌خواهم [[اطاعت خدا]] را [[دوست]] بدارید". در حالی که معنای درست این است: "از شما می‌خواهم [[خدا]] را [[اطاعت]] کنید نه اینکه تنها آن را [[دوست]] بدارید". وانگهی، [[تقرب به خدا]] را حتی [[مشرکان]] [[دوست]] داشتند و بتان را بدین روی می‌پرستیدند<ref>{{متن قرآن|أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء مَا نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ}}؛ سوره زمر، آیه ۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 52.</ref>. | #معنای "[[قربی]]" [[تقرب به خدا]] است و "[[مودة فی القربی]]" به معنای [[مودت]] به [[خدا]] از راه [[تقرب]] بدو و از گذر [[طاعت]] است. بدین‌سان، مراد [[آیه]] این است: من مزدی از شما نمی‌خواهم مگر اینکه از راه [[تقرب به خدا]]، بدو [[مودت]] ورزید<ref>روح المعانی، ۲۵/ ۳۲؛ المیزان، ۱۸/ ۴۵؛ تفسیر نمونه، ۲۰/ ۴۰۷؛ پیام قرآن، ۹/ ۲۲۵.</ref>. اما این [[تفسیر]] [[نادرست]] است؛ زیرا معنای [[آیه]] بنابر آن چنین می‌شود: "از شما می‌خواهم [[اطاعت خدا]] را [[دوست]] بدارید". در حالی که معنای درست این است: "از شما می‌خواهم [[خدا]] را [[اطاعت]] کنید نه اینکه تنها آن را [[دوست]] بدارید". وانگهی، [[تقرب به خدا]] را حتی [[مشرکان]] [[دوست]] داشتند و بتان را بدین روی می‌پرستیدند<ref>{{متن قرآن|أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء مَا نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ}}؛ سوره زمر، آیه ۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 52.</ref>. | ||
#[[قریش]]، [[پیامبر]]{{صل}} را [[تکذیب]] و با او [[دشمنی]] می‌کردند. از این رو، [[خداوند متعال]] [[دستور]] داد [[پیامبر]]{{صل}} از آنان بخواهد اگر [[ایمان]] نمی‌آورند، دست کم [[دشمنی]] نکنند؛ زیرا با [[پیامبر]]{{صل}} خویشاوندند. بدین‌سان، واژه "[[قربی]]" به معنای [[خویشاوندی]] است؛ نه [[خویشاوندان]]<ref>روح المعانی، ۲۵/ ۳۰؛ پیام قرآن، ۹/ ۲۲۶.</ref>. این [[تفسیر]] نیز مردود است؛ زیرا درخواستن مزد آنجا درست می‌نماید که کسی کاری برای کسانی انجام دهد و سودی بدانان رسانَد و در اینجا چنین نیست. [[مشرکان]] [[قریش]] [[هدایت]] نیافته و [[ایمان]] نیاورده بودند؛ بلکه [[دشمنی]] نیز می‌کردند. اگر کسی گوید که آنان [[ایمان]] آورده بودند، باید گفت: در این صورت، دیگر [[دشمنی]] تحقق ندارد تا [[پیامبر]]{{صل}} از آنان بخواهد به عنوان اجر، از آن دست بردارند <ref>المیزان، ۱۸/ ۴۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 52.</ref>. | #[[قریش]]، [[پیامبر]]{{صل}} را [[تکذیب]] و با او [[دشمنی]] می‌کردند. از این رو، [[خداوند متعال]] [[دستور]] داد [[پیامبر]]{{صل}} از آنان بخواهد اگر [[ایمان]] نمی‌آورند، دست کم [[دشمنی]] نکنند؛ زیرا با [[پیامبر]]{{صل}} خویشاوندند. بدین‌سان، واژه "[[قربی]]" به معنای [[خویشاوندی]] است؛ نه [[خویشاوندان]]<ref>روح المعانی، ۲۵/ ۳۰؛ پیام قرآن، ۹/ ۲۲۶.</ref>. این [[تفسیر]] نیز مردود است؛ زیرا درخواستن مزد آنجا درست می‌نماید که کسی کاری برای کسانی انجام دهد و سودی بدانان رسانَد و در اینجا چنین نیست. [[مشرکان]] [[قریش]] [[هدایت]] نیافته و [[ایمان]] نیاورده بودند؛ بلکه [[دشمنی]] نیز می‌کردند. اگر کسی گوید که آنان [[ایمان]] آورده بودند، باید گفت: در این صورت، دیگر [[دشمنی]] تحقق ندارد تا [[پیامبر]]{{صل}} از آنان بخواهد به عنوان اجر، از آن دست بردارند <ref>المیزان، ۱۸/ ۴۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 52.</ref>. | ||
#مراد از "[[قربی]]" همان [[خویشاوندی]] است؛ اما خطاب [[آیه]] به [[قریش]] نیست؛ بلکه به [[انصار]] است؛ زیرا [[پیامبر]]{{صل}} از سوی [[مادر]] با آنان [[خویشاوند]] بود<ref>روح المعانی، ۲۵/ ۳۰.</ref>. این برداشت نیز [[نادرست]] است؛ زیرا [[محبت]] [[انصار]] به [[پیامبر]]{{صل}} چنان بود که نیازی به سفارش نداشت. آنان [[پیامبر]]{{صل}} را از [[مکه]] به [[شهر]] خویش بردند، گرامی‌اش داشتند و [[پیمان]] بستند همچون [[خانواده]] خویش از او [[دفاع]] کنند. چنین نیز کردند؛ چنان که [[آیه]] [[ایثار]]<ref>{{متن قرآن|وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}؛ سوره حشر، آیه ۹.</ref> در [[شأن]] آنان فرود آمد<ref>المیزان، ۱۸/ ۴۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 52 -53.</ref>. | #مراد از "[[قربی]]" همان [[خویشاوندی]] است؛ اما خطاب [[آیه]] به [[قریش]] نیست؛ بلکه به [[انصار]] است؛ زیرا [[پیامبر]]{{صل}} از سوی [[مادر]] با آنان [[خویشاوند]] بود<ref>روح المعانی، ۲۵/ ۳۰.</ref>. این برداشت نیز [[نادرست]] است؛ زیرا [[محبت]] [[انصار]] به [[پیامبر]]{{صل}} چنان بود که نیازی به سفارش نداشت. آنان [[پیامبر]]{{صل}} را از [[مکه]] به [[شهر]] خویش بردند، گرامی‌اش داشتند و [[پیمان]] بستند همچون [[خانواده]] خویش از او [[دفاع]] کنند. چنین نیز کردند؛ چنان که [[آیه]] [[ایثار]]<ref>{{متن قرآن|وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}؛ سوره حشر، آیه ۹.</ref> در [[شأن]] آنان فرود آمد<ref>المیزان، ۱۸/ ۴۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 52 -53.</ref>. | ||