اصلاح بین مردم در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخهها
←مقدمه
(صفحهای تازه حاوی «==مقدمه== *قرآن کریم میفرماید: {{متن قرآن|وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَة...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[قرآن کریم]] میفرماید: {{متن قرآن|وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمَانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«(نام) خداوند را دستاویزی برای سوگندهای خویش قرار ندهید تا (با آن) از نکوکاری و پرهیزگاری و اصلاح میان مردم شانه خالی کنید و خداوند شنوایی داناست» سوره بقره، آیه ۲۲۴.</ref> | *[[قرآن کریم]] میفرماید: {{متن قرآن|وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمَانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«(نام) خداوند را دستاویزی برای سوگندهای خویش قرار ندهید تا (با آن) از نکوکاری و پرهیزگاری و اصلاح میان مردم شانه خالی کنید و خداوند شنوایی داناست» سوره بقره، آیه ۲۲۴.</ref> همچنین میفرماید: {{متن قرآن|لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ}}<ref> «در بسیاری از گفتوگوهای زیرگوشی آنان خیری نیست مگر کسی به صدقه یا نکوکاری یا اصلاحی میان مردم فرمان دهد ...» سوره نساء، آیه ۱۱۴.</ref>. | ||
*[[پیامبر]]{{صل}} میفرمایند: "ای [[علی]]! در سه جا [[دروغ]] گفتن جایز است: [[فریب]] در [[جنگ]]، [[وعده]] دادن به همسرت و وفا نکردن، و [[اصلاح]] بین [[مردم]]"<ref>بحار الانوار، ج۱۷، ترجمه عبدالحسین رضایی، ص۵۷.</ref>. | *[[پیامبر]]{{صل}} میفرمایند: "ای [[علی]]! در سه جا [[دروغ]] گفتن جایز است: [[فریب]] در [[جنگ]]، [[وعده]] دادن به همسرت و وفا نکردن، و [[اصلاح]] بین [[مردم]]"<ref>بحار الانوار، ج۱۷، ترجمه عبدالحسین رضایی، ص۵۷.</ref>. | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} میفرمایند: "ایجاد اُلفت و [[اصلاح]] بین دو نفر که به وسیله من انجام گیرد نزد من محبوبتر است از اینکه دو [[دینار]] در [[راه خدا]] [[صدقه]] بدهم"<ref>محمد رضا مهدوی کنی، نقطههای آغاز در اخلاق عملی، ص۴۹۳ به نقل از اصول کافی، ج۲، ص۲۰۹.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۰۲.</ref>. | *[[امام صادق]]{{ع}} میفرمایند: "ایجاد اُلفت و [[اصلاح]] بین دو نفر که به وسیله من انجام گیرد نزد من محبوبتر است از اینکه دو [[دینار]] در [[راه خدا]] [[صدقه]] بدهم"<ref>محمد رضا مهدوی کنی، نقطههای آغاز در اخلاق عملی، ص۴۹۳ به نقل از اصول کافی، ج۲، ص۲۰۹.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۰۲.</ref>. |