←مقدمه
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*از نظر [[قرآن]] هیچ منظرهای زشتتر از این نیست که عدهای از [[مسلمانان]] با هم درگیر و آنگاه عدهای، بیتفاوت نظارهگر زد و خورد [[برادران]] خود باشند و مظلومی در این میان از پا در بیاید. بنابراین [[وظیفه]] هر مسلمانی این است که از [[نزاع]] و [[خونریزی]] میان [[مسلمانان]] جلوگیری کرده، [[احساس مسئولیت]] نماید؛ و اگر یکی از دو طرف [[نزاع]] در برابر [[اجرای عدالت]] [[تسلیم]] نشد، بر [[مسلمین]] [[واجب]] است که برای [[حمایت]] [[مظلوم]]، با طغیانگران تا آنجا که به [[حکم خدا]] سرنهند [[پیکار]] کنند. در صورتی که طاغی [[تسلیم]] [[قانون]] شد باید بین آنها [[صلح]] و [[آشتی]] برقرار کنند و ریشه [[اختلافات]] را حل کنند<ref>ابوالفضل بهرامپور، اخلاق و عرفان در سوره حجرات، ص۴۷.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref>. | *از نظر [[قرآن]] هیچ منظرهای زشتتر از این نیست که عدهای از [[مسلمانان]] با هم درگیر و آنگاه عدهای، بیتفاوت نظارهگر زد و خورد [[برادران]] خود باشند و مظلومی در این میان از پا در بیاید. بنابراین [[وظیفه]] هر مسلمانی این است که از [[نزاع]] و [[خونریزی]] میان [[مسلمانان]] جلوگیری کرده، [[احساس مسئولیت]] نماید؛ و اگر یکی از دو طرف [[نزاع]] در برابر [[اجرای عدالت]] [[تسلیم]] نشد، بر [[مسلمین]] [[واجب]] است که برای [[حمایت]] [[مظلوم]]، با طغیانگران تا آنجا که به [[حکم خدا]] سرنهند [[پیکار]] کنند. در صورتی که طاغی [[تسلیم]] [[قانون]] شد باید بین آنها [[صلح]] و [[آشتی]] برقرار کنند و ریشه [[اختلافات]] را حل کنند<ref>ابوالفضل بهرامپور، اخلاق و عرفان در سوره حجرات، ص۴۷.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref>. | ||
*ضد [[فساد]]، [[اصلاح]] ذاتالبین است که [[دلیل]] [[شرافت]] و طبع بلند [[انسان]] است و اگر کسی موفق شود بین دو نفر یا دو [[فامیل]] [[آشتی]] و الفت (به جای [[قهر]] و [[کینه]]) ایجاد کند، [[ثواب]] [[اخروی]] و [[لذت]] [[دنیا]] را به همراه دارد<ref>محمد جزایری، دروس اخلاق اسلامی، ص۲۲۶.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۰۴.</ref>. | *ضد [[فساد]]، [[اصلاح]] ذاتالبین است که [[دلیل]] [[شرافت]] و طبع بلند [[انسان]] است و اگر کسی موفق شود بین دو نفر یا دو [[فامیل]] [[آشتی]] و الفت (به جای [[قهر]] و [[کینه]]) ایجاد کند، [[ثواب]] [[اخروی]] و [[لذت]] [[دنیا]] را به همراه دارد<ref>محمد جزایری، دروس اخلاق اسلامی، ص۲۲۶.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۳۰۴.</ref>. | ||
==منابع== | |||
* [[پرونده:1379218.jpg|22px]] [[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|'''مکارم اخلاق در صحیفه''']] |