تشیع در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*البته در عصر اخیر فرقه‌هایی که برخی از آنها را نمی‌توان [[شیعه]] شمرد، از میان [[شیعیان]] سربرآوردند. از جملۀ آن، [[فرقه شیخیه]] است که [[شیخ احمد احسائی]] آن را بنیان نهاد. اساس [[فکری]] این [[فرقه]]، آمیزه‌ای است از تعابیر و مفاهیم [[فلسفه]] قدیم، به ویژه آثار [[فکری]] سهروردی و [[اخبار]] و [[احادیث اهل بیت]]{{ع}} بود. بعد از آن فرقه‌های [[بابیه]] به سرکردگی [[علی محمد باب]] شیرازی و نیز [[فرقه بهائیه]] به سرکردگی [[حسین علی بهاء]] درست شدند. بنابر نظر مشهور [[شیعه]]، این [[فرقه‌ها]] اهل [[بدعت]] و از [[گمراهان]] به شمار می‌‌روند<ref>ر.ک: دائرة المعارف تشیع‌، ۴/ ۲۷۵؛ فرهنگ فرق اسلامی‌، ۹۴/ ۸۷.</ref>.

*نقش [[امامیه]] را در [[شکوفایی]] و [[بالندگی]] [[فرهنگ]] و [[تمدن اسلامی]] نمی‌توان [[انکار]] کرد. [[شیعیان]] در هر شاخه‌ای از [[علوم]] و [[فنون]]، نخبگانی به [[جهان اسلام]] تقدیم کرده‌اند. هم اینک [[مذهب امامیه]] یا [[شیعه]] [[اثنی عشریه]]، [[مذهب]] رسمی [[کشور]] [[ایران]] است و در کشورهایی همچون [[عراق]]، [[بحرین]]، جمهوری [[آذربایجان]] و لبنان نیز [[پیروان]] بسیاری دارد<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۱۳۲.</ref>.