بایستههای ظهور: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'بیان' به 'بیان'
جز (جایگزینی متن - 'حوزه' به 'حوزه') |
جز (جایگزینی متن - 'بیان' به 'بیان') |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
#این [[شناخت]] صرفاً با [[معرفت]] [[شیعی]] و دیدگاه [[کلامی]] [[امامیه]]، قابل حصول است که خلفای [[بلافصل]] [[پیامبر]]{{صل}} را در [[دوازده امام]] [[معصوم]]{{ع}} منحصر میدانند چون خاستگاه واقعی [[امامت]] و [[خلافت]]، فقط در [[بینش]] [[کلامی]] [[شیعه]]، عینیت و تبلور مییابد نه در غیر آن. | #این [[شناخت]] صرفاً با [[معرفت]] [[شیعی]] و دیدگاه [[کلامی]] [[امامیه]]، قابل حصول است که خلفای [[بلافصل]] [[پیامبر]]{{صل}} را در [[دوازده امام]] [[معصوم]]{{ع}} منحصر میدانند چون خاستگاه واقعی [[امامت]] و [[خلافت]]، فقط در [[بینش]] [[کلامی]] [[شیعه]]، عینیت و تبلور مییابد نه در غیر آن. | ||
*البته باید توجه داشت که به [[دلیل]] عمق و گستردگی ابعاد [[مقام امامت]]، [[درک]] [[حقیقت]] و ژرفای [[شخصیت امام]]{{ع}} آنچنانکه هست، برای ما افراد عادی، میسر و ممکن نمیباشد. | *البته باید توجه داشت که به [[دلیل]] عمق و گستردگی ابعاد [[مقام امامت]]، [[درک]] [[حقیقت]] و ژرفای [[شخصیت امام]]{{ع}} آنچنانکه هست، برای ما افراد عادی، میسر و ممکن نمیباشد. | ||
*در این رابطه [[امام رضا]]{{ع}} میفرماید: "چگونه ممکن است [[اندیشه]] و [[فهم]] [[مردم]]، [[حقیقت]] [[مقام امام]] را [[درک]] کنند تا بتوانند [[امام]] را [[اختیار]] نمایند؟ هیهات هیهات از این امر که [[عقلها]] و [[اندیشهها]] ازدسترسی به عمق آن کوتاه، صاحبان [[خرد]] از [[درک]] آن حیران، نوابغ و تیزهوشان از دیدن آن چشم فروبسته و بزرگان و [[دانشمندان]] از | *در این رابطه [[امام رضا]]{{ع}} میفرماید: "چگونه ممکن است [[اندیشه]] و [[فهم]] [[مردم]]، [[حقیقت]] [[مقام امام]] را [[درک]] کنند تا بتوانند [[امام]] را [[اختیار]] نمایند؟ هیهات هیهات از این امر که [[عقلها]] و [[اندیشهها]] ازدسترسی به عمق آن کوتاه، صاحبان [[خرد]] از [[درک]] آن حیران، نوابغ و تیزهوشان از دیدن آن چشم فروبسته و بزرگان و [[دانشمندان]] از بیان حتی یک صفت از صفات آن و یک [[فضیلت]] از [[فضائل]] آن، عاجز و درماندهاند!"<ref>{{متن حدیث|فَمَنْ ذَا الَّذِي يَبْلُغُ مَعْرِفَةَ الْإِمَامِ وَ يُمْكِنُهُ اخْتِيَارُهُ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ ضَلَّتِ الْعُقُولُ وَ تَاهَتِ الْحُلُومُ وَ حَارَتِ الْأَلْبَابُ وَ حَسَرَتِ الْعُيُونُ وَ تَصَاغَرَتِ الْعُظَمَاءُ وَ تَحَيَّرَتِ الْحُكَمَاءُ وَ... عَنْ وَصْفِ شَأْنٍ مِنْ شَأْنِهِ أَوْ فَضِيلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ}}؛ کافی، ج۱، ص۲۰۱؛ بحارالانوار، ج۲۵، ص۱۲۴.</ref>. | ||
*بلکه باید گفت: اساساً توقع [[شناخت]] و [[معرفت]] [[حقیقت]] [[مقام امام]]{{ع}}، به [[دلیل]] عدم گنجایش [[فهم]] و [[خرد]] ما، امری است نامعقول. چون [[احاطه علمی]] به زوایای [[شخصیت امام]]{{ع}} مقدور ما نیست و لذا کسی بدان [[مکلف]] نگردیده است بلکه آنچه [[ضرورت]] دارد و لازمه حیات [[دینی]] و [[اعتقادی]] است، [[معرفت]] حداقلی نسبت به [[امام عصر]]{{ع}} است که در [[آموزههای دینی]]، به عنوان یک [[تکلیف]] همگانی شمرده شده است<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[بایستههای ظهور (مقاله)|بایستههای ظهور]]، ص ۱۲۱-۱۲۲.</ref> | *بلکه باید گفت: اساساً توقع [[شناخت]] و [[معرفت]] [[حقیقت]] [[مقام امام]]{{ع}}، به [[دلیل]] عدم گنجایش [[فهم]] و [[خرد]] ما، امری است نامعقول. چون [[احاطه علمی]] به زوایای [[شخصیت امام]]{{ع}} مقدور ما نیست و لذا کسی بدان [[مکلف]] نگردیده است بلکه آنچه [[ضرورت]] دارد و لازمه حیات [[دینی]] و [[اعتقادی]] است، [[معرفت]] حداقلی نسبت به [[امام عصر]]{{ع}} است که در [[آموزههای دینی]]، به عنوان یک [[تکلیف]] همگانی شمرده شده است<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[بایستههای ظهور (مقاله)|بایستههای ظهور]]، ص ۱۲۱-۱۲۲.</ref> | ||
==ارکان [[معرفت]] حداقلی== | ==ارکان [[معرفت]] حداقلی== | ||
خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
*'''۲. [[تربیت]] [[یاوران]]''' همانگونه که یک رشته [[علل]] و عواملی، باعث پیدایش [[غیبت]] و [[محرومیت]] [[مردم]] از [[نعمت]] [[حضور امام]]{{ع}} شدهاند، پایان یافتن [[دوران غیبت]] و تحقق [[ظهور امام زمان]]{{ع}} نیز، مشروط به رفع موانع و تحقق زمینهها و شرایط آن است. تا این شرایط فراهم نگردد، [[انتظار ظهور]] [[حضرت]]، یک آرزوی عبثی خواهند بود. در این راستا، یکی از عوامل عمده و مؤثر، وجود یاورانی است که به همراه [[امام]] بارسنگین [[قیام]] را بر دوش بکشند و تا آخر از [[همراهی]] و [[یاری]] [[رهبر]] خود دست برندارند و او را تنها نگذارند. [[تربیت]] و شکلگیری مجموعه از گروه [[یاوران]] به عنوان هستههای اولیه [[قیام جهانی]] [[حضرت]]، امری لازم و اجتناب ناپذیر است که میباید عناصر [[فداکار]] و جمعیت پیشاهنگ برای جانبازی و [[حمایت]] از [[نهضت جهانی حضرت مهدی]]، در [[جامعه]] حضور داشته باشد. و این [[ضرورت]] نیز، مبتنی بر اصل طبیعی بودن [[قیام]] و [[پیروزی]] [[حضرت]] در سراسر [[جهان]] است چنانکه از مفاد [[روایات]] استتفاده میشود. | *'''۲. [[تربیت]] [[یاوران]]''' همانگونه که یک رشته [[علل]] و عواملی، باعث پیدایش [[غیبت]] و [[محرومیت]] [[مردم]] از [[نعمت]] [[حضور امام]]{{ع}} شدهاند، پایان یافتن [[دوران غیبت]] و تحقق [[ظهور امام زمان]]{{ع}} نیز، مشروط به رفع موانع و تحقق زمینهها و شرایط آن است. تا این شرایط فراهم نگردد، [[انتظار ظهور]] [[حضرت]]، یک آرزوی عبثی خواهند بود. در این راستا، یکی از عوامل عمده و مؤثر، وجود یاورانی است که به همراه [[امام]] بارسنگین [[قیام]] را بر دوش بکشند و تا آخر از [[همراهی]] و [[یاری]] [[رهبر]] خود دست برندارند و او را تنها نگذارند. [[تربیت]] و شکلگیری مجموعه از گروه [[یاوران]] به عنوان هستههای اولیه [[قیام جهانی]] [[حضرت]]، امری لازم و اجتناب ناپذیر است که میباید عناصر [[فداکار]] و جمعیت پیشاهنگ برای جانبازی و [[حمایت]] از [[نهضت جهانی حضرت مهدی]]، در [[جامعه]] حضور داشته باشد. و این [[ضرورت]] نیز، مبتنی بر اصل طبیعی بودن [[قیام]] و [[پیروزی]] [[حضرت]] در سراسر [[جهان]] است چنانکه از مفاد [[روایات]] استتفاده میشود. | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} در گفتگویی جالبی که با [[سدیر صیرفی]] داشته است به این [[حقیقت]] اشاره نموده است.[[سدیر]] میگوید: همراه [[امام صادق]]{{ع}} بودم، با توجه به کثرت [[شیعیان]] و اطرافیان [[امام]]{{ع}}، از [[حضرت]] درباره [[علت]] عدم [[قیام]] ایشان علیه [[حکام]] [[جور]] وقت، پرسیدم! [[حضرت]] مرا به خارج [[مدینه]] برد تا آن که وقت [[نماز]]، در محلی پیاده شدیم. [[جوانی]] در آن محل مشغول چراندن گله بز بود. [[امام صادق]]{{ع}} به این گله بز نگاهی کرد و خطاب به من فرمود: ای [[سدیر]]! به [[خدا]] قسم! اگر من به تعداد این بزها [[یار]] و [[یاور]] میداشتم، بر جای نمینشستم (و [[قیام]] میکردم). [[سدیر]] گوید: بعد از تمام شدن [[نماز]]، حیوانات آن گله را شمردم و یافتم که عدد آنها از هفده [[تجاوز]] نمیکند!<ref>کافی، ج۲، ص۱۹۰.</ref>. *وجود گروه [[یاوران]]، لازم است، ولی کافی نیست، چون [[قیام حضرت مهدی]] فراگیر و [[جهان]] شمول است باید [[جامعه]] در سطح کلان، قابلیت پذیرش [[دولت حق]] است را در خود پدید آورند. یعنی؛ عموم [[مردم]] و [[جامعه بشری]] (نه گروه خاص و منطقهای خاص) باید به این درجهای از [[معرفت]] برسند و در یابند که [[حکومتها]] و مکاتب ساختهای [[بشر]]، جوابگوی نیازهای [[مردم]] نیست و به وسیله اینها، [[سعادت]] و [[عدالت]] واقعی به [[بشر]] هدیه نمیشود. باید [[ظهور]] [[عدالتخواهی]] جهانی و فراگیر شدن [[روحیه]] [[ظلمستیزی]]، زمینههای [[اجتماعی]] [[انقلاب جهانی]] [[مهدوی]]، فراهم خواهند شد. | *[[امام صادق]]{{ع}} در گفتگویی جالبی که با [[سدیر صیرفی]] داشته است به این [[حقیقت]] اشاره نموده است.[[سدیر]] میگوید: همراه [[امام صادق]]{{ع}} بودم، با توجه به کثرت [[شیعیان]] و اطرافیان [[امام]]{{ع}}، از [[حضرت]] درباره [[علت]] عدم [[قیام]] ایشان علیه [[حکام]] [[جور]] وقت، پرسیدم! [[حضرت]] مرا به خارج [[مدینه]] برد تا آن که وقت [[نماز]]، در محلی پیاده شدیم. [[جوانی]] در آن محل مشغول چراندن گله بز بود. [[امام صادق]]{{ع}} به این گله بز نگاهی کرد و خطاب به من فرمود: ای [[سدیر]]! به [[خدا]] قسم! اگر من به تعداد این بزها [[یار]] و [[یاور]] میداشتم، بر جای نمینشستم (و [[قیام]] میکردم). [[سدیر]] گوید: بعد از تمام شدن [[نماز]]، حیوانات آن گله را شمردم و یافتم که عدد آنها از هفده [[تجاوز]] نمیکند!<ref>کافی، ج۲، ص۱۹۰.</ref>. *وجود گروه [[یاوران]]، لازم است، ولی کافی نیست، چون [[قیام حضرت مهدی]] فراگیر و [[جهان]] شمول است باید [[جامعه]] در سطح کلان، قابلیت پذیرش [[دولت حق]] است را در خود پدید آورند. یعنی؛ عموم [[مردم]] و [[جامعه بشری]] (نه گروه خاص و منطقهای خاص) باید به این درجهای از [[معرفت]] برسند و در یابند که [[حکومتها]] و مکاتب ساختهای [[بشر]]، جوابگوی نیازهای [[مردم]] نیست و به وسیله اینها، [[سعادت]] و [[عدالت]] واقعی به [[بشر]] هدیه نمیشود. باید [[ظهور]] [[عدالتخواهی]] جهانی و فراگیر شدن [[روحیه]] [[ظلمستیزی]]، زمینههای [[اجتماعی]] [[انقلاب جهانی]] [[مهدوی]]، فراهم خواهند شد. | ||
*اگر سبب [[تأخیر در فرج]]، عدم وجود یارانی باشد که [[جامعه]] و در گسترهای وسیعتر [[دنیا]] را برای [[ظهور امام]] و [[قیام]] فراگیر وی آماده سازند و [[پشتیبان]] و تکیهگاه [[انقلاب]] [[امام]] تلقّی شوند، برای تحقق این مهم، چارهای جز [[اقدام]] و تجهیز وآمادگی و [[امر به معروف و نهی از منکر]] به منظور برپائی [[اقتدار]] [[حق]] بر [[زمین]] و حصول [[فرج]] به سبب [[ظهور امام]]{{ع}} نخواهند بود. به | *اگر سبب [[تأخیر در فرج]]، عدم وجود یارانی باشد که [[جامعه]] و در گسترهای وسیعتر [[دنیا]] را برای [[ظهور امام]] و [[قیام]] فراگیر وی آماده سازند و [[پشتیبان]] و تکیهگاه [[انقلاب]] [[امام]] تلقّی شوند، برای تحقق این مهم، چارهای جز [[اقدام]] و تجهیز وآمادگی و [[امر به معروف و نهی از منکر]] به منظور برپائی [[اقتدار]] [[حق]] بر [[زمین]] و حصول [[فرج]] به سبب [[ظهور امام]]{{ع}} نخواهند بود. به بیان دیگر، برای ریشهیابی و [[فهم]] صحیح [[علل]] [[تأخیر فرج]] و [[ظهور]]، میباید به [[علل]] واقعی این امر تکیه نمود. یکی از مهمترین آنها، عدم وجود [[انصار]] [[امام]]{{ع}} و [[یاوران]] کافی از جهت کمیّت و کیفیت در میان [[شیعیان]] و طرفداران آن [[حضرت]] است زیرا انقلابی که [[امام مهدی]]{{ع}} [[رهبری]] آن را به عهده خواهند داشت، انقلابی جهانی و همگانی است که در آن [[مستضعفان]] و محرومان، [[سروری]] و [[سرپرستی]] [[جامعه بشری]] را بر عهده خواهند داشت: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>"و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شدهاند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم" سوره قصص، آیه ۵.</ref>. براساس این [[آیه]]، [[مؤمنان]] و [[مستضعف]] در این مرحله، تمام [[قدرت]] و [[ثروت]] [[طاغوتها]] را، به [[ارث]] خواهند برد {{متن قرآن|وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}، {{متن قرآن|أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>"بیگمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد" سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>. و [[سلطه]] بر گستره [[زمین]]، نصیب آنان خواهد بود: {{متن قرآن|وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ}}<ref>"و به آنان در این (سر) زمین توانایی بخشیم" سوره قصص، آیه ۶.</ref>. | ||
*در این مرحله، [[حضرت مهدی]]{{ع}} تمام [[زمین]] را از لوث [[شرک]] و [[ظلم]] [[پاک]] کرده و [[عدل و داد]] را جایگزین خواهند نمود؛ چنان که از [[ظلم و جور]] پر شده است {{متن حدیث| يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}} به گونهای که در [[شرق]] و [[غرب]] عالم جایی که در آن ندای {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} طنینانداز نباشد، یافت نخواهند شد<ref>انتظار پویا، ص۲۷.</ref>. بدیهی است چنین [[انقلاب]] و [[اصلاحات]] [[فراگیری]]، در مرحله نخست، [[حمایت]] مؤثری مجموعه [[فداکار]] را میطلبد. | *در این مرحله، [[حضرت مهدی]]{{ع}} تمام [[زمین]] را از لوث [[شرک]] و [[ظلم]] [[پاک]] کرده و [[عدل و داد]] را جایگزین خواهند نمود؛ چنان که از [[ظلم و جور]] پر شده است {{متن حدیث| يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}} به گونهای که در [[شرق]] و [[غرب]] عالم جایی که در آن ندای {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} طنینانداز نباشد، یافت نخواهند شد<ref>انتظار پویا، ص۲۷.</ref>. بدیهی است چنین [[انقلاب]] و [[اصلاحات]] [[فراگیری]]، در مرحله نخست، [[حمایت]] مؤثری مجموعه [[فداکار]] را میطلبد. | ||
*'''۳. [[آمادگی]] دفاعی و رزمی:''' [[توانایی]] رزمی و [[قدرت]] باز دارندگی [[جامعه منتظر]] که خود را [[پرچم]] دار [[ظلمستیزی]] و [[عدالتخواهی]] در [[جهان]] میدانند، یکی از ضرورتهای اجتنابناپذیر [[آمادگی]]، در [[عصر انتظار]] است زیرا یکی از پیامدهای قطعی [[رخداد ظهور]]، تقابل خصمانه [[دشمنان]] با انواع سلاحهای [[جنگی]] برای براندازی آن است، در این تقابل نظامی [[ضرورت]] [[نبرد]] تمام عیار با [[دشمنان]] عنود، اجتنابناپذیر است چنانکه [[آیات]] [[جهاد]] نظیر: {{متن قرآن|وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ}}<ref>"و با آنان نبرد کنید تا آشوبی بر جا نماند و دین، یکجا از آن خداوند باشد" سوره انفال، آیه ۳۹.</ref> ناظر به [[عصر ظهور]] است و اساساً این [[آیات]] در [[عصر ظهور]] عملی خواهد شد در این رویارویی، [[پیروزی]] [[حضرت]] بر [[دشمنان]] عنود، در سایه برق [[شمشیر]] و [[جنگ]] نظامی خواهد بود {{متن حدیث|وَ أَنَّهُ يُنْصَرُ بِالسَّيْفِ}}<ref>اعلام الوری باعلام الهدی، ج۲، ص۲۳۳.</ref> او با [[قدرت]] [[شمشیر]] ([[سلاح]]) [[دشمنان]] را [[شکست]] خواهد داد. | *'''۳. [[آمادگی]] دفاعی و رزمی:''' [[توانایی]] رزمی و [[قدرت]] باز دارندگی [[جامعه منتظر]] که خود را [[پرچم]] دار [[ظلمستیزی]] و [[عدالتخواهی]] در [[جهان]] میدانند، یکی از ضرورتهای اجتنابناپذیر [[آمادگی]]، در [[عصر انتظار]] است زیرا یکی از پیامدهای قطعی [[رخداد ظهور]]، تقابل خصمانه [[دشمنان]] با انواع سلاحهای [[جنگی]] برای براندازی آن است، در این تقابل نظامی [[ضرورت]] [[نبرد]] تمام عیار با [[دشمنان]] عنود، اجتنابناپذیر است چنانکه [[آیات]] [[جهاد]] نظیر: {{متن قرآن|وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ}}<ref>"و با آنان نبرد کنید تا آشوبی بر جا نماند و دین، یکجا از آن خداوند باشد" سوره انفال، آیه ۳۹.</ref> ناظر به [[عصر ظهور]] است و اساساً این [[آیات]] در [[عصر ظهور]] عملی خواهد شد در این رویارویی، [[پیروزی]] [[حضرت]] بر [[دشمنان]] عنود، در سایه برق [[شمشیر]] و [[جنگ]] نظامی خواهد بود {{متن حدیث|وَ أَنَّهُ يُنْصَرُ بِالسَّيْفِ}}<ref>اعلام الوری باعلام الهدی، ج۲، ص۲۳۳.</ref> او با [[قدرت]] [[شمشیر]] ([[سلاح]]) [[دشمنان]] را [[شکست]] خواهد داد. |