بحث:آثار سیاسی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

#[[حق‌طلبی]]، [[ظلم]] ستیزی و [[نفی طاغوت]]: افراد و گروه‌های [[مفسد]] در [[جامعه]]، به [[دلیل]] [[منافع]] [[نامشروع]] خویش، از اقدامات [[فساد]] انگیز خود دست نمی‌کشند و همواره [[فساد]] را گسترش می‌‌دهند و علاوه بر خود، مسیر جامعۀ انسانی را نیز دچار اختلال می‌‌کنند. از این رو، راه [[اصلاح]] جامعۀ منوط به حذف این موانع [[فساد]] با برخوردهای عملی و قهرآمیز می‌‌گردد. بنابراین، کاربرد شیوه [[اصلاح]] متناسب با این وضعیت ضروری است. [[آیات قرآن کریم]] به صراحت بر [[ضرورت]] به‌کارگیری روش [[حق‌طلبی]] و [[ظلم]] ستیزی در [[اصلاح]] [[مفاسد]] تأکید دارند. [[دستور]] به مقاتله با ائمۀ [[کفر]] در همین راستا صادر شده است. سران [[کفر]] برخلاف همۀ [[موازین]] و تعهدات انسانی و [[حقوقی]] به پای [[مال]] کردن [[مصالح]] عمومی [[جامعه]] می‌‌پردازند و جز به مطامع [[پست]] خویش، به چیز دیگری نمی‌اندیشند. بی [[گمان]] در برخورد با چنین مفسدانی، تنها روش‌های [[خشونت]] آمیز مؤثر است و تا این موانع [[فساد]] از سرراه برداشته نشوند، [[امید]] به [[اصلاح]] این گونه افراد و [[جوامع]]، سرابی بیش نخواهد بود. از این رو، [[مأموریت]] مهم و خطیر همه [[پیامبران الهی]]، [[مبارزه]] با [[طواغیت]] زمان خود بوده است<ref>{{متن قرآن|اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى}}«به سوی فرعون روان شو که او سرکشی کرده است» سوره طه، آیه ۲۴.</ref>. بی [[گمان]]، حرکت اصلاحی [[جامعه]] به سبب افرادی اندک و سودجو، نمی‌بایست متوقف شود و اگر این افراد مانعند، باید با آنان برخورد کرد و به همین جهت، با وجود آنکه [[خداوند]] درباره تعدیات [[فرعون]] به [[موسی]] {{ع}} امر نمود تا او را [[هدایت]] کند، وقتی [[موسی]] {{ع}} [[پیشرفت]] [[جامعه]] را با وجود [[فرعون]] متوقف دید، به مقابله با [[ظلم]] و طرد [[شرک]] [[فرعونی]] پرداخت<ref>{{متن قرآن|فَأَرَادَ أَن يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ جَمِيعًا}}«بنابراین (فرعون) بر آن شد که آنان را از آن سرزمین براندازد؛ ما هم او و آنان را که با وی بودند همه را غرق کردیم» سوره اسراء، آیه ۱۰۳.</ref>. گذشته از [[طواغیت]]، افراد و گروه‌هایی نیز که به [[دعوت]] اصلاحی پاسخ مثبت ندهند و با آن از در [[ستیز]] و [[نبرد]] مسلحانه برخیزند، به تعبیر [[قرآن]] از [[مفسدان]] هستند و با آنان نیز باید برخورد [[قاطع]] و عملی کرد تا [[جامعه]] [[انسان‌ها]] از لوث وجودشان [[پاک]] گردد. [[دستور]] [[جهاد]] با [[کافران]] و [[منافقان]] که درصدد [[تخریب]] پایه‌های ایمانی و [[عقیدتی]] صحیح در جامعه‌اند و با [[حکومت دینی]] [[پیامبر]] درگیر می‌‌شوند<ref>{{متن قرآن|إِنَّمَا جَزَ ؤُاْ الَّذِينَ يحَُارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فىِ الْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَافٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الْأَرْضِ  ذَالِكَ لَهُمْ خِزْىٌ فىِ الدُّنْيَا  وَ لَهُمْ فىِ الاَْخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيم}}«کیفر کسانی که با خداوند و پیامبرش به جنگ برمی‌خیزند و در زمین به تبهکاری می‌کوشند جز این نیست که کشته یا به دار آویخته شوند یا دست‌ها و پاهایشان ناهمتا  بریده شود یا از سرزمین خود تبعید گردند؛ این (کیفرها) برای آنان خواری در این جهان است و در جهان واپسی» سوره مائده، آیه ۳۳.</ref>، در همین راستا ارائه شده است: {{متن قرآن|يَأَيهَُّا النَّبىِ‏ُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنَافِقِينَ وَ اغْلُظْ عَلَيهِْمْ}}<ref>«ای پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن و بر آنان سخت بگیر و جایگاهشان دوزخ است و (این) پایانه، بد است» سوره توبه، آیه ۷۳.</ref>، هم چنین [[خداوند]] [[برتری]] [[کافران]] و [[طاغوت]] را بر [[مؤمنان]] مقرر نفرموده است<ref>{{متن قرآن|وَ لَن يجَْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلىَ المُْؤْمِنِينَ سَبِيلا}}«و او هرگز برای کافران به زیان مسلمانان راهی نگشوده است» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref>غ از این رو، [[منتظر واقعی]] کسی است که به جامعۀ [[فاسد]] زمانه خویش [[دل]] نبندد و اگر [[انحراف]] و کژی ببیند، [[اعتراض]] کند و با [[پیروی]] از [[سیره]] مولا و [[محبوب]] خویش درصدد [[اصلاح]] آن برآید: {{متن قرآن|* قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ  أَن تَقُومُواْ لِلَّهِ مَثْنىَ‏ وَ فُرَادَى‏}}<ref>«بگو: تنها شما را به (سخن) یگانه‌ای اندرز می‌دهم و آن اینکه: دو تن دو تن و تک تک برای خداوند قیام کنید» سوره سبأ، آیه ۴۶.</ref>. استاد [[شهید مطهری]] در این باره می‌‌فرماید<ref>ر.ک. مطهری، مرتضی، قیام و انقلاب امام مهدی{{ع}}، ص۲۰.</ref>: "[[ظهور]] [[مهدی موعود]] حلقه‌ای است از حلقات [[مبارزه]] [[اهل حق]] و [[اهل باطل]] که به [[پیروزی]] نهایی [[اهل حق]] منتهی می‌‌شود. سهیم بودن یک فرد در این [[سعادت]]، موقوف به این است که آن فرد عملاً در گروه [[اهل حق]] باشد. آیاتی که بدان‌ها در [[روایات]] استناد شده است، نشان می‌‌دهد که [[مهدی موعود]] {{ع}} [[مظهر]] نویدی است که به اهل [[ایمان]] و [[عمل صالح]] داده شده است؛ [[مظهر]] [[پیروزی]] نهایی اهل [[ایمان]] است"<ref>ر.ک. موسوی، سید مهدی، تربیت سیاسی در پرتو انتظار، ص ۳۸-۳۹.</ref>.  

===[[عدالت‌گرایی]]===  

==نتیجه گیری==